Heimwee naar de hel? Blizzard gaat met ‘Diablo II: Resurrected’ voor nostalgie én eerbetoon aan een genreklassieker

Diablo II: Resurrected staat voor een gecombineerde remaster van Diablo II en de daar mee onlosmakelijk verbonden uitbreiding: Lord of Destruction. De 2D-look is ingeruild voor 3D en hedendaagse resoluties voor 4K. Alle 27 minuten van de in het jaar 2000 al standaard-zettende tussenfilmpjes werden shot voor shot opnieuw gemaakt en de game-audio is opgeschroefd naar Dolby7.1 surroundsound.

De remaster zou “nog dit jaar” al verschijnen, in versies voor pc, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S en Switch. Wie de game koopt voor PS4 en later upgradet naar een PS5, kan zijn spelprogressie meenemen.

Blizzards remaster van WarCraft III was geen onverdeeld succes. Veel spelers stoorden zich aan veranderingen, elementen die in de remaster ontbraken en een soms teruggeschroefde toon. Stuk voor stuk punten van kritiek waar de makers van Diablo II: Resurrected een les uit getrokken hebben. Zij kiezen namelijk voor een een-op-eenremaster van het origineel. Zat het in die game, dat zit het ook in deze. En over een eventueel ‘mildere’ toon, hoeven we ons geen zorgen te maken.

Inhoudelijk niet. Ook alle spelsystemen en gameplaymechanismen zijn identiek. Wel zijn er hier en daar kleine, zogenaamde ‘levenskwaliteitsverbeteringen’ doorgevoerd. Zoals de mogelijkheid om te zien hoe bepaalde items je stats beïnvloeden, het kunnen overdragen van je stash over verschillende personages en het automatisch oppikken van goud. Al kan wie dat wil dat automatisch goud oppikken zelfs uitschakelen. Zo voorzichtig zijn de makers met de hardcorefans. Dat je iets meer kan inzoomen, daar zullen zelfs zij geen moeite mee hebben.

Ook die werden overgeheveld. Al zien velen die soms onhandige verhaalvertelling niet als een echt gebrek, maar eerder iets dat bij de Diablo-experience hoort. Het zelf moeten uitzoeken van weinig of ondermaats uitgelegde spelsystemen, hoort helaas ook opnieuw bij die beleving. Destijds beloofde features die de originele game uiteindelijk niet haalden (arena’s, guilds) moet je in Resurrection ook niet verwachten.

Absoluut. De nagenoeg obsessieve trouw aan het origineel schemert te overduidelijk door. Het is zelfs mogelijk om op elk moment met één druk op de ‘legacy toggle’-knop naar de look van het origineel terug te schakelen. Tegelijkertijd blijft Diablo II een game die de lijnen voor het genre uitzette. Dat maakt het net zo interessant voor wie er destijds te jong voor was. Het is ook het perfecte diabolische ‘zoethoudertje’ voor wie nu al uitkijkt naar Diablo IV, een game die dichter bij Diablo II zou aanleunen dan bij Diablo III.

Ja, en ja. Precies zoals in het origineel. Met dezelfde mechanismen, spelersaantallen en beperkingen. Singleplayers zullen blij zijn dat de game ook offline draait. De online activiteiten van Diablo II: Resurrection doen het op de nieuwe Blizzard Battle.net, wat mods nog wel mogelijk maakt, maar aan meer regulaties onderwerpt.