Alex Agnew terug op schoolbanken in ‘Later Als Ik Groot Ben’: “Vanaf dag één vond ik het hier vreselijk”

Het jongetje dat lak had aan school en liever striptekanaar wilde worden dan ingenieur. “Dat doe je maar in je vrije tijd, was toen het idee rond creativiteit. Naar school gaan doe je om iets te leren waar je geld mee kan verdienen. Tekeningetjes maken, daar zit geen toekomst in. ‘Aandacht voor het individu’, dat bestond toen niet. Je was toen ‘de klas’. In die klas had je de dromer en dat was ik. Degene die niet oplette.”

“Mijn levenslange haat voor school is hier begonnen”, zegt hij al wijzend naar het eerste kleuterklasje. “Vanaf dag één vond ik op school zitten vreselijk.” Het proefwerk dat meester Eric Goens zijn pupil laat invullen, staat volgens Alex symbool voor zijn schooltijd. “Voor mij was dat geen act of revolution, eerder een act of resignment. Een soort van: dit lukt niet en dan ga ik mijn tijd daar niet aan verschijten. Zo is mijn leven altijd geweest, ik heb een hekel aan tijdverschijterij. De school was in dat opzicht een straf. Dat had niks met mijn brein te maken en dat heb ik jarenlang wel gedacht. Niks katapulteert je meer naar ‘ik ben dom’ dan zo’n proefwerk. Mijn leven lang had ik een vader die zei: ‘Uw punten trekken op niks, dus gij zijt dom’. Op de duur denk je dan: ‘Ja, ik ben gewoon dom, dus wat maakt het nog uit?’”

Lichtpuntjes in zijn schoolcarrière waren grote jeugdliefde Sofie Dubois en beste vriend Eric, met wie Alex toen al zijn befaamde ‘stemmetjes’ oefende. Dat zag ook mevrouw Stroobants, Alex’ strenge maar favoriete juf uit het 6de leerjaar: “Hij had kleine ‘Star Wars’-figuurtjes en speelde samen met Eric ‘Star Wars’ na. Die stemmetjes deed hij toen al na, net zoals stemmetjes van de leerkrachten. Die humor zat er altijd in. Alex was een klein, tenger jongetje dat niet echt opviel in de klas. Nu zie je een boom van een kerel op het podium staan. Ik moest twee keer kijken, toen ik hem op tv zag.” Ook mama Josephina vertelt hoe haar Alexy evolueerde van tenger jongetje tot metalman met een hanenkam.

Alex Agnew in ‘Later Als Ik Groot Ben’’, vanavond om 20u40 op VTM. 

Zwaar gepeste Julie Van den Steen blikt terug op kindertijd: “‘Ik ben dik, lelijk en dom’, dat zinnetje hoor ik nu nog”

Alex Agnew: “Ook ik begin de golf van mentale problemen te voelen. Het doet pijn.”