‘Voor ons zijn er geen heilige huisjes. Er zullen wellicht harde maatregelen genomen moeten worden, maar dan moet er wel een streng flankerend beleid aan gekoppeld zijn. Ik zal niet toestaan dat mensen in de armoede worden gestort.’

Minister van Economie en Landbouw Hilde Crevits (CD&V) trok tijdens het plenaire debat in het Vlaams Parlement al enkele krijtlijnen voor de stikstofdiscussie die volop woedt in de Vlaamse regering. Na een ­arrest van de Raad voor Vergunningsbetwistingen dreigt elke nieuwe vergunning die bij­komende stikstofuitstoot veroorzaakt, op de klippen te lopen.

● Vier vragen | Wat betekent het stikstofarrest voor Vlaanderen

Aan knopen doorhakken, is de Vlaamse regering nochtans nog niet toe. Er worden allerlei scenario’s opgesteld, waarvan de effecten nog doorgerekend moeten worden in een milieueffecten­rapport. Intussen is de bevoegde overheden de opdracht gegeven om voorzichtig te zijn met het toekennen van nieuwe vergunningen.

Gevoelige discussie

De discussie ligt gevoelig, zeker die over maatregelen in de intensieve veeteelt: een belangrijke bron van uitstoot van schadelijke stikstofverbindingen, die nabijgelegen natuurgebied verzieken. Landbouw is de belangrijkste binnenlandse bron van stikstof, maar de CD&V verwijst naar de stikstof die uit het buitenland komt overgewaaid en hekelt dat telkens de landbouw wordt geviseerd. Groen en SP.A vragen dan weer ‘duidelijke keuzes’, waarbij grote uitstoters als de veeteelt onvermijdelijk in beeld komen.

Crevits liet uitschijnen dat voor haar maatregelen in de sector mogelijk zijn, op voorwaarde dat de landbouwondernemers, die vaak al zwaar hebben geïnvesteerd in hun bedrijf, daar niet gepluimd uitkomen. Oppositie­partijen als Groen, SP.A en Vlaams Belang gaan al verder en pleiten voor een ‘warme sanering’, waarbij vee­telers worden betaald om hun aantal dieren te verminderen of zelfs te stoppen.

Een dergelijke warme sanering is ook in Nederland door­gevoerd, nadat de stikstofcrisis daar uitbrak, maar de beoogde cijfers zijn nog niet gehaald. In Vlaanderen dateert de jongste warme sanering van bijna twintig jaar geleden. Bijna 2.000 vooral oudere boeren gingen toen op het aanbod in, wat de Vlaamse regering 42 miljoen euro kostte.

De bedoeling van de Vlaamse regering is om tegen de zomer met een eerste voorstel van oplossing te komen, maar voor er een robuuste, rechtszekere oplossing goedgekeurd wordt, namelijk een definitieve Programmatische Aanpak Stikstof (PAS), is de zomervakantie wellicht voorbij.