“There. I said it, ik kroop uit die vreselijke kast. En natuurlijk wil iedereen nu meer weten, maar uit het diepste respect voor de andere slachtoffers van ‘mijn’ roofdier zeg ik niet meer dan wat zij aankunnen. Zij zijn altijd mijn maatstaf geweest en dat zal zo blijven”, start Dusauchoit, die onder meer bekend werd als presentator van ‘Dieren in Nesten’ en als radiopresentator, zijn bijdrage.

Dusauchoit vertelt hoe hij in zijn jeugd werd betast door een geestelijke. “Ooit stond ik als klein herdertje klaar om mee te lopen in de Brugse Heilig Bloedprocessie en zat er een roofdier in mijn kleine onderbroekje en ik duwde hem weg. Maar er is veel meer gebeurd en erger.”

Horrordromen

“Wij prooien, wij hebben onze goede en onze kwade dagen en nachten. Ik heb bijvoorbeeld last van de goorste nachtmerries, ik of mijn kind worden gefolterd in een kerker, er zijn nazi’s en duivels mee gemoeid, ergens kookt een pot pek. Overal loert doem, kwaad dat komt aanrollen als de donder en het onvermogen om het tegen te houden. Ik moet mezelf vaak wakker maken om meteen erna opnieuw in de horrordromen te belanden.”

“Jaja, ik heb erover gesproken met de beste psychiater van het land en dat heeft geholpen. Zeker de gouden raad dat ik bij mijn roofdier niet om uitleg moet vragen, dat daar niets te zoeken valt. Ik heb het aan mijn kind verteld, toen ik dacht dat ze er oud genoeg voor was. Het heeft haar diep getekend. De kwade rimpelingen gaan door en de onmacht is vaak nog erger dan de twijfel. Maar goed, dit litteken is deel van mijn lijf en leven, ik hoef het niet langer weg te stoppen. Ecce Chris Dusauchoit.”

Hij geeft aan dat het een eenmalige tekst is. “Neen, ik ga niet in debatprogramma’s zitten om erover te praten, ik geef geen interviews, ik word geen uithangbord (...) Deze woorden zijn er trouwens niet voor mij, maar voor de tientallen mensen die me al dan niet privé laten weten dat ook zij hun roofdier hebben dat nog altijd vrij en lichtvoetig rondloopt. Hun hoop en wanhoop klinken zoveel doorleefder dan het schouderophalen van de roofdieren, hun onoprechte op de borst klopperij.”

Verjaren

De presentator heeft ook nog een boodschap voor de advocaat van Roger Vangheluwe. “En ja, mijnheer Van Cauter, uw cliënt verdient een eerlijk proces, maar het eerlijkst zou zijn, beste wetgevers, dat dit soort feiten nooit verjaart, want – huizenhoog cliché – voor ons verjaart het misbruik ook nooit, het achtervolgt ons tot in onze dromen, tot in ons vlees en bloed.

En vergeef me als ik sommige mensen de hand niet schud, of niet ga kijken naar de nieuwe Polanski of Woody Allen, en dat de radio uitgaat zodra ik Gary Glitter hoor, en dat ik het vreselijk vind om collega te zijn van Rolf Harris.