Met het Duits als basis en elementen uit; het Pools, Sloveens, Hongaars, Jiddisch enz. -ontwikkelde zich het Cité-Duits, dat iedereen vrij goed kon spreken en verstaan.Deze tussentaal werd enkel in Eisden in de mijn en op de Cité gesproken en gezongen. Ook op de jongensspeelplaats werd er, tot ergernis van de schoolmeesters, veel Cité-Duits gesproken. In de omliggende dorpen vond men dat maar vreemd volk dat in de Tuinwijk woonde met hun apart taaltje. Toch kwam een mondje Cité-Duits -voor de dienstplichtige soldaten van de Cité die naar Duitsland moesten- goed van pas.Inmiddels zaten de dirigente en de secretaris van het Bolsterkoor niet stil; zij zochten naar een lied in het Cité-Duits. De meeste straatliedjes zijn niet altijd even subtiel, maar één lied- met aangepaste tekst- werd opgenomen in het zangboek van hun koor, nl. 'Eisden ist ein schöne Stadt'. Het lied gaat over hoe kranig het leven op de Cité wel was: meisjes, plezier maken, drinken, de charbonnage en geld verdienen natuurlijk.Op de foto: enkele fervente promotors van het Cité-Duits.