Hein Vanhaezebrouck maakt brandhout van het Referee Department: “Als een coach zoveel fouten maakt, vliegt hij buiten”

Twee strafschopfases in de topper tegen Club Brugge hebben het vertrouwen van Hein Vanhaezebrouck in de arbitrage flink geschaad. “We hebben 0-4 verloren, men schreef dat Brugge schroot maakte van AA Gent”, aldus Vanhaezebrouck. “Dan zeg ik: wie dat schrijft, heeft de match wellicht niet gezien. Want dat schroot was toch redelijk stevig in de eerste helft. Het had eigenlijk op voorsprong moeten staan, tot twee keer toe.”

Vanhaezebrouck doelt daarmee op twee strafschopmomenten, een eerste waarbij Mignolet Depoitre neertrekt en een tweede waarbij Denswil diezelfde Depoitre onderuit haalt. “Ik was aanvankelijk nog voorzichtig in het beoordelen van die eerste fase, maar ik heb ze in detail teruggezien. Sorry, maar ook dat was penalty hé. Het is Sobol die Depoitre tegen Mignolet aanduwt, anders is er wellicht geen contact. En dan trekt Mignolet hem neer. Dat is dus twee keer. Dan vraag je je af: waar is de VAR?”

Vanhaezebrouck begrijpt om te beginnen al niet waarom Bert Put aangeduid werd als VAR. “Ik vind het onverstandig om één maand na het falen van de VAR tegen Eupen weer dezelfde man aan te stellen, terwijl er maar één match te spelen was. Dan kijk ik naar degene die die aanstellingen doet en dan vind ik dat niet alleen onverstandig, maar zelfs ongepast. Er is na Eupen een beleefd schrijven van de club uit geweest. Maar blijkbaar is dat het signaal om te stellen: wij houden daar geen rekening mee.”

“Bovendien: als er iets gebeurt in een andere match, is het Referee Department er als de kippen bij om te stellen ‘dat het op Standard handsbal was van Mignolet’, maar dat het in diezelfde bekermatch ‘ook een teen buitenspel was bij het doelpunt van Standard’. Of om na de match op Charleroi héél snel te communiceren ‘dat het wel degelijk een strafschop was die Club Brugge verdiende’. En nu zijn er twee fases - of dat met Club Brugge te maken heeft laat ik nog in het midden - waarbij ik nog altijd wacht op het Referee Department om toe te geven dat er fouten zijn begaan. Nu hoor of zie ik dat Referee Department niet. Terwijl zij ook degenen zijn die beslist hebben om dezelfde VAR aan te stellen als in die match tegen Eupen.”

“Dan zeg ik: als je waardering wil, dan moet je die ook verdienen. Als je nu eens wel babbelt - als het u goed uitkomt - en de andere keer niet, hangt dat dan af van wie de betrokken partijen zijn? Sorry, als je op die manier handelt, dan kan ik weinig respect opbrengen voor degenen die daar verantwoordelijkheid voor dragen. Wij staan voor vier belangrijke wedstrijden, waarin we eerst en vooral naar onszelf moeten kijken. Maar het minste wat we kunnen vragen, is dat we ook correct beoordeeld worden op het veld.”

“Ik ben niet alleen in mijn discours, ik denk dat iedere trainer zich al eens uitgesproken heeft over dergelijke zaken. Ik blijf erbij: er lopen een aantal dingen fout. En dat heeft niets te maken met de scheidsrechters, maar wel met de hele omkadering en de begeleiding. Dingen die volgens mij veel beter zouden kunnen en moéten kunnen. Het heeft te maken met de beslissingen die boven worden genomen: aanstellingen, het werken van de VAR, het zorgen dat alles perfect in orde is om degelijk te kunnen werken. Ik denk dat het niet eens te maken heeft met de technologie. Men zoekt gewoon een excuus om er zich weer uit wrikkelen. Het grootste probleem zit in de begeleiding, de omkadering en de communicatie. Bij degenen die daar verantwoordelijk voor zijn, zit het echt niet goed.”

Misschien is het moment wel rijp om naar volgend seizoen toe eens met een aantal trainers aan tafel te gaan zitten met het Referee Department. “Ik denk dat men daar niet toe bereid is”, zegt Vanhaezebrouck. “Oké, men nodigt ons wel altijd uit voor het seizoen. Ik ben vroeger altijd naar die vergaderingen geweest. Maar eigenlijk stelt dat heel weinig voor. Daarom gaat er uiteindelijk ook niemand meer. Men toont daar drie regels die gaan veranderen en verder is dat een vriendelijk onderonsje: iets drinken, een hapje eten en wat babbelen met de scheidsrechters.”

“Ik ben ooit ook eens naar een voorstelling geweest van hoe de scheidsrechters trainden. Ik viel omver, want ze hadden 14 gezamenlijke trainingen op een héél jaar. Geen verwijt naar de scheidsrechters toe hé, helemaal niet. Begin er maar aan als jonge scheidsrechter, als de begeleiding niet top of niet consequent is.”

Bertrand Layec staat aan het hoofd van het Referee Department, ex-ref Frank De Bleeckere is het gezicht ervan. “Ik ga daar geen namen op plakken”, zegt Vanhaezebrouck. “Maar álles moet gewoon beter op dat niveau. Het is te weinig, er worden véél te veel fouten gemaakt. Vermijdbare fouten ook. En dat kán niet. Als een coach zoveel fouten maakt, dan ligt hij gewoon buiten. En als een speler zoveel fouten maakt, dan vliegt hij uit de ploeg.”

“Ik weet ook dat wij tegen Brugge te makkelijk doelpunten pakten; als scheidsrechters erop wijzen dat wij fouten maakten, dan hebben ze een punt. Een speler, een keeper of een trainer kunnen ook een fout maken. Maar net als de scheidsrechters hebben wij niet de kans om het opnieuw te doen, wij moeten ook in één seconde de beslissing nemen. De VAR heeft wél de mogelijkheid om het opnieuw te bekijken, daar gaat het mij om. Als je de tijd hebt om een fase te herbekijken vanuit verschillende standpunten, dan gaat de vergelijking niet meer op.”

“Dan moet je ook tot de conclusie komen die iedereen trekt. Na Charleroi-Club Brugge zei iedereen dat er een penalty had moeten zijn. Waarom die VAR dan niet? Het kan toch niet dat er één uitzondering is en dat dat degene is die in het busje zit? Iedereen vond die fase met Denswil en Depoitre penalty, tot de coach van Club Brugge toe. Waarom zegt die VAR dat dan niet, als enige? En als je fouten maakt, fluit je de volgende week gewoon weer verder. Als je ziet dat iemand continu fouten maakt, neem daar dan toch beslissingen over. Iedereen maakt fouten, maar in het geval van de VAR zouden die tot een absoluut minimum moeten beperkt worden. Als de dingen zo klaar zijn als helder water, dan kan het toch niet dat de VAR zegt: ‘Ik heb niks gezien’.”

“Bovendien: in die fase met Denswil en Depoitre is er slechts 4 seconden communicatie geweest tussen de ref en het busje. Je ziet de arbiter zeggen ‘wacht’. En vier seconden later is de bal alweer uitgetrapt. Er is dus nooit een echte communicatie geweest, want in 4 seconden kan je amper iets zeggen. Moest er maar één man in het busje zitten, dan zou ik zeggen: ‘Oké, die moet wel 90 minuten héél gefocust blijven’. Maar ze zitten daar met drie hé. Dan moet er toch weel één iets gezien hebben?”