11 uur en 32 kilometer lang rondjes springen op een atletiekpiste: Glenn (29) heeft wereldrecord beet

Een doorsnee 9-to-5-job is niet aan Glenn besteed. Hij werkt een aantal maanden per jaar, als kinesist, om de rest van het jaar op avontuur te trekken. “En dat is niet altijd gemakkelijk voor mijn moederhart”, zegt mama Nancy Dehouck. “Een tijdje geleden is hij in zijn eentje door het Atlasgebergte in Marokko gefietst. Ik heb ‘m toen een aantal dagen niet meer gehoord. Ik dacht echt dat ik hem kwijt was. Niet helemaal onterecht zo bleek, want hij was het pad kwijtgeraakt. Gelukkig konden enkele voorbijgangers hem aan wat water helpen en weer op de goeie weg zetten. Dus ja, ik maak me geregeld wel wat zorgen over hem.”

Glenn wil fulltime avonturier worden, zo zegt hij ook zelf. “Het leven is méér dan enkel maar werken om rekeningen te betalen”, vertelt hij. Zo nu en dan tovert Glenn een uitdaging uit zijn mouw voor het goede doel. Vorig jaar stuiterde hij met een springbal de mythische Col du Tourmalet in de Pyreneeën op. Elf uur deed hij over een afstand van 18 km.

Maar hij wilde nog straffer doen. “Ik ben bezig met een boek”, vertelt hij. “Ik heb daar honderd avonturiers voor geïnterviewd, en het is tijdens die interviews dat ik op het idee kwam om met mijn springbal een gooi te doen naar een plekje in het Guinness World Records Book. De langste afstand die iemand op minder dan 24 uur heeft afgelegd met een springbal, uiteraard al springend, was 16 km”, vertelt Glenn. “Ik had dus al een langere afstand afgelegd, maar wél met een uitgebreide pauze hier en daar. Het leek me dus zeker te doen.”

Om middernacht, in de nacht van zaterdag op zondag, begon Glenn op de Ieperse atletiekpiste aan zijn wereldrecordpoging. “Per uur stuiteren mocht ik maar vijf minuten pauzeren, volgens de regels van het Guinness World Records Book. Er moesten ook voldoende getuigen aanwezig zijn, wat het geval was, en we hebben een camera geïnstalleerd die de hele tijd mijn vooruitgang op de atletiekpiste zou filmen.”

Na elf uur botsen, en een afstand van 32 km, hield Glenn het uitgeput voor bekeken. Een straffe prestatie wel. Het wereldrecord is zowaar verdubbeld. “Het was echt zwaar”, vertelt Glenn. “Ik heb het me toch enkele keren beklaagd dat ik hiermee begonnen ben. Ik had vooral last van mijn polsen, die ontstoken begonnen aan te voelen, en mijn bilspieren begonnen immens te verzuren. Daarnaast had ik ook last van mijn rug en nek, die wat vast begonnen te zitten. Die vijf minuten pauze vlogen telkens voorbij, terwijl dat uur stuiteren maar heel traag voorbij sloop. Ik heb afgezien. Nu maar hopen dat het Guinness World Records Book mijn prestatie wil erkennen.”

Ook deze actie linkte Glenn aan het goede doel: de Cliniclowns. “De komende dagen wil ik nog wat extra geld inzamelen, zeker nu ik het record heb verbroken. Nu weet ik nog niet helemaal hoeveel mijn actie heeft opgebracht.” 

“Uiteraard ben ik superblij”, zegt Glenn. “Een wereldrecord vestigen, stond vrij hoog op mijn verlanglijstje. Wat daar nog op staat? Van aan de kustlijn in Antarctica naar de Noordpool skiën. Maar dat is heel duur, dus dat wordt een meerjarenplan vrees ik”, lacht Glenn.