Nieuw-Zeeland voert drie dagen betaald verlof in na miskraam

Nieuw-Zeeland gaat met de nieuwe wet een stap verder dan andere landen die een gelijkaardige wetgeving hebben, zoals het onze. In Nieuw-Zeeland moest de foetus tot nog toe in zo’n geval minstens 20 weken oud zijn, maar het land wil de wetgeving nu uitbreiden tot een beëindiging van de zwangerschap op welk moment dan ook. De enige uitzondering is abortus. Pas vorig jaar versoepelde Nieuw-Zeeland overigens de regelgeving rond abortus in de eerste helft van de zwangerschap. 

Het wetsvoorstel komt van Labour-parlementslid Ginny Andersen, die het als uniek in de wereld bestempelt. “Het verdriet dat met een miskraam gepaard gaat, is geen ziekte, maar een gemis”, zei ze in het parlement. “Dat verlies kost tijd - tijd om fysiek te herstellen, tijd om mentaal te herstellen, tijd om samen met een partner te herstellen.” De wet geldt ook voor ouders die een kind willen adopteren en al wie betrokken is bij een eventueel draagmoederschap. Ook zij hoeven zich bij het verlies van het kind niet langer bij hun werkgever ziek te melden.

Andersen zegt dat er een stigma rond het onderwerp hangt, waardoor mensen terughoudend zijn bij het praten erover. Ze hoopt ook dat er als gevolg van de nieuwe wet meer openheid komt over miskramen en doodgeboortes.

Met de invoering van het extra verlof zet het parlement in Wellington zijn pioniersrol op het gebied van vrouwenrechten voort, aldus Anderson. Daarmee verwijst ze onder meer naar het vrouwenkiesrecht dat Nieuw-Zeeland in 1893 als eerste ter wereld invoerde.

Bij ons hebben werknemers recht op moederschapsrust en de bijhorende uitkering na een miskraam of doodgeboorte als de zwangerschap minstens 180 dagen ver was. De partner heeft dan recht op klein verlet voor de geboorte en het overlijden. Gebeurt het drama voor die 180 dagen, dan hebben de ouders geen recht op sociale tegemoetkomingen: geen bevallingsverlof, geen kraamgeld, geen klein verlet bij een overlijden.