Beursgang wordt afgang voor Club: blauw-zwart blaast operatie op het laatste ogenblik af

Club-voorzitter Bart Verhaeghe kweekte door het Uplace-debacle wellicht al wel een olifantenvel, maar dat hij na intense weken in volle schijnwerpers de primeur van eerste Belgische voetbalclub op de beurs moet afblazen, zal de ondernemer toch niet lekker zitten. “Dit is een historische stap voor heel de Club Brugge-gemeenschap en de logische volgende fase in zijn ontwikkeling”, zo sprak de voorzitter begin deze maand over de nakende beursgang. 

Vandaag blijkt echter dat de beleggers die logica niet zomaar volgen en maar matig toehapten. Bedoeling van vier eigenaars van Club Brugge – voorzitter Bart Verhaeghe, CEO Vincent Mannaert en bestuurders Jan Boone en Peter Vanhecke – was om vandaag minstens 3,2 miljoen aandelen te verkopen op de Brusselse beurs. Ze hoopten per stuk een prijs tussen 17,5 euro en 22,5 euro te vangen. Afhankelijk van de interesse zouden de aandeelhouders van Club Brugge deze week minstens 56,8 miljoen euro en maximaal 105 miljoen euro gestort krijgen. 

Stevige bedragen, maar de verkopers zien het recente sportieve succes van de West-Vlaamse voetbalclub als een voorbode voor een even florissante toekomst. “Club Brugge is een sport-, media- en entertainmentbedrijf met stabiele kasstromen”, zo lieten Verhaeghe en co vorige week noteren in De Tijd, dat begin deze maand de primeur had over de beursgang en gisterochtend ook over de vroegtijdige aftocht.

Voor een prikje gekocht

Toch plaatsten beursexperts en beleggingsbladen al langer vraagtekens bij wat Club Brugge nieuwe aandeelhouders te bieden had. Waar aanvankelijk werd gedacht dat Club nieuwe aandelen zou uitgeven om bijvoorbeeld geld op te halen om het geplande stadion te bouwen, bleek al snel dat het enkel om bestaande aandelen zou gaan. Dat betekende dat de voetbalclub zelf er beter noch slechter van zou worden. Met dubbel stemrecht voor de historische eigenaars betonneerden Verhaeghe en co dan ook nog eens hun macht, waardoor ze in staat waren – zodra de beursgang een feit was – vlot aandelen te vermarkten zonder het zeggenschap te verliezen. Anders gezegd: de huidige aandeelhouders wilden langs de kassa passeren en de vruchten plukken van hun werk van de voorbije tien jaar om de vzw Club Brugge – tien jaar geleden voor een prikje gekocht door Verhaeghe – om te turnen tot een succesvolle nv.

Aandeelhouders kregen dan wel een eigendomsbewijs en een uitnodiging voor de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering, maar er viel niets in de pap te brokken. Een dividend na een boerenjaar zou Club Brugge ook niet uitkeren. Maar goed, dat heeft Elon Musk van Tesla ook nooit gedaan en toch verkopen zijn aandelen als zoete broodjes. Dat heeft alles te maken met het geloof in de toekomst. Het heeft er alle schijn van dat de banken die door Club waren aangeduid om de beursgang te begeleiden hun optimistische analyses niet konden waarmaken. 

Lijvige documenten spiegelden Club Brugge af als talentenfabriek waar jaarlijks de kassa zou blijven rinkelen dankzij de succestransfers, zoals de voorbije jaren. De deelname aan de lucratieve Champions League en de bijbehorende miljoenen zag Club ook zo goed als een verworven recht en het nieuwe stadion en de gewenste BeneLeague – een topcompetitie met Belgische en Nederlandse clubs – zouden voor een indrukwekkende groei aan inkomsten zorgen.

Eieren voor hun geld

Risico’s kwamen maar matig aan bod. De stoet aan doelmannen die op Jan Breydel passeerde alvorens er met Rode Duivel Simon Mignolet een betrouwbaar sluitstuk kwam, illustreert toch dat een geslaagde transferpolitiek ook bij Club niet altijd verzekerd is. En zelfs met een kennersoog riskeren toptransfers schaarser te worden als de Belgische politiek haar belofte houdt te sleutelen aan het fiscale gunstregime voor profsporters. Door zwakke Europese resultaten van Belgische ploegen is de kans niet onbestaande dat de Belgische kampioen binnen afzienbare tijd geen rechtstreeks ticket meer krijgt voor de Champions League. De plannen voor het nieuwe stadion zijn er al jaren en blijven desondanks nog steeds... plannen. 

Voor de BeneLeague lopen ze in Nederland niet bijster warm en mochten de Europese topclubs een aparte, gesloten competitie beginnen, zou dat een ramp zijn voor Belgische ploegen (en wie erin belegt). Dat alles wekte kennelijk her en der toch de indruk dat Verhaeghe en co met de beursgang het ijzer op z’n heetst wilden smeden en eieren voor hun geld kozen.

Groter dan Ajax

Bij de lancering van het aanbod klonk het nog optimistisch dat “minstens 10 procent van de aandelen voor kleine beleggers gereserveerd zouden worden om te voorkomen dat zij met lege handen zouden achterblijven.” Stiekem werd op Jan Breydel gehoopt op een waardering van boven een half miljard euro, meer dan bijvoorbeeld Ajax, een van de weinige voetbalclubs met beurssucces. Maar toen gaandeweg bleek dat grote, institutionele beleggers hun enthousiasme wel in toom konden houden, werd de prijsvork voor de aandelen al gevoelig verlaagd. 

Dat de interesse ook bij kleine beleggers te pover was om de ruim 3 miljoen aandelen te slijten voor een prijs van minstens 17,5 euro per stuk, deed de Club-eigenaars wellicht besluiten om de beursgang te elfder ure af te blazen. “Uitgesteld omwille van de marktomstandigheden”, klinkt het kort bij blauw-zwart. Al rijst dan de vraag of die omstandigheden zo zwaar verschillen van een maand geleden en ze ooit gunstiger waren dan vandaag: door de lage rente en de monetaire stimuli is de beursappetijt enorm, getuige het succes van de blanco cheque-bedrijven die momenteel vlot naar de beurs trekken.

“Uiteraard vinden we dit jammer, maar we kijken met open vizier naar de toekomst”, liet Verhaeghe noteren op de clubwebsite. “Club Brugge doet het financieel, organisatorisch en sportief uitstekend en de ambitie blijft om elke dag beter te doen. We focussen nu op het behalen van de vierde landstitel in zes jaar.” 

Voor de voetbalclub verandert de mislukking niets. Verhaeghe en co grijpen evenwel naast de jackpot en krijgen in ruil een gepeperde factuur van een beursgang met toeters en bellen. Als ze toch nog willen cashen, lijkt de aangewezen optie te zijn één of een paar privé-investeerders te lokken die het niet erg vinden om een minderheidsbelang te kopen.