Kleine Georges zag hoe papa Wout in de Vanackerestraat naar de zege in Gent-Wevelgem sprintte. “Het was een gevaarlijke editie met de wind”, stelde de winnaar achteraf. “Daar hebben we met de poeg goed op gefocust. Op een gegeven moment scheurde het en zat ik mee in de eerste waaier. Dat was voor ons een goede situatie, en we hebben ook goed samengewerkt. We hielden altijd de controle over de koers en ik had vertrouwen in mijn sprint. In de heuvelzone hebben we bewust gewacht om de koers hard te maken om zoveel mogelijk vol mee te krijgen.”

Voor Nathan Van Hooydonck was een glansrol weggelegd als superknecht. “Nathan was fantastisch sterk vandaag. Ik heb hem veel moed ingepraat voor de laatste beklimming van de Kemmelberg, want ik wist dat ik hem zou nodig hebben daarna. In de finale was er zoveel rugwind dat aanvallen weinig zin had, bovendien hield Nathan het tempo hoog. Chapeau!”. Voor Van Aert is dit de eerste echte Vlaamse koers van topkaliber op zijn palmares. “Dit betekent heel veel. Ik heb al best veel mooie koersen gewonnen, maar in de Vlaamse klassiekers greep ik er nog telkens naast. Hier zat ik op te wachten. Ik heb niets gemerkt van de brandgeur in de finale, maar die omleiding was best vervelend. We wisten niet hoever de finish was, plots zaten we in de laatste drie kilometer. Het was apart, maar natuurlijk een logische beslissing om het parcours te verleggen.”