Niet enkel sportliefhebbers zitten zondagavond gebeiteld voor de televisie voor de start van het nieuwe seizoen van De Container Cup. Dankzij het deskundig commentaar van Pedro Elias en Wesley Sonck worden kijkers van alle uithoeken meegesleurd in het succesvolle programma. Het prachtige duo, dat vorig jaar nog de Ha! van Humo - de prijs voor beste tv-programma - hoopt ook dit jaar hoge kijkcijfers te behalen.

Pedro Elias: “Ik ben gevaccineerd tegen competitiedrift en grote ambities”

“Ik wist meteen dat het een goed format was”, zei Wesley Sonck in Humo. “Het programma gaat over competitie: vertel een atleet dat de recordtijd in een discipline 20 seconden is, en hij/zij zal proberen om het in 19 seconden te doen.” Voor Pedro Elias was deze competitiviteit een geheel nieuw aspect.”Het opende een nieuwe wereld voor mij. Ik zou willen sterven voor mijn gezin, of voor een lekker gebakje, maar niet voor de hoogste plaats in een tabel. Bij Wesley is dat wel het geval, en dat zie je ook terug. Ik zit in het ijle te lullen, terwijl hij snapt wat er gebeurt. Ik ben gevaccineerd tegen competitiedrift en grote ambities.”

“Als je zag hoe in het eerste seizoen de wielrenners elkaar bestookten op de fiets, dat is toch prachtig?”, ging Sonck voort. “Als ik zie hoe Van Aert op zijn fiets zit, of hoe hockeyers een golfstick vastnemen: dat is kunst, toch? Sommigen gaan naar het Louvre om geëmotioneerd te raken, ik kijk naar sport.”

Sonck en Elias groeiden dankzij het programma steeds meer naar elkaar toe. “Onze band begint heel erg naar vriendschap te ruiken, maar het is jammer dat we - met dank aan het virus - die vriendschap nog niet echt hebben kunnen vieren. We hebben nog nooit gebarbecued of op café pinten gedronken. We hebben alleen nog maar gewerkt”, aldus Elias.

De hypochondrie van Pedro Elias: “Mijn vader had ook vreemde angsten”

Bij de vraag wat beide presentatoren niet van elkaar begrepen, had Sonck meteen een antwoord klaar. “Pedro denkt altijd dat hij zwaar ziek is.” “Ik ben een hypochonder”, reageerde Elias. “Het is geen spelletje, als ik opsta geloof ik oprecht dat ik ga sterven. Ik ben bijvoorbeeld al drie keer naar de dokter geweest met kloppingen in mijn hals. Op dat moment denk ik dat ik ga sterven aan keelkanker. Na onderzoek werd duidelijk dat er uiteindelijk niets aan de hand is. Momenteel ben ik bezig aan een podcast: ‘Topdokters/Patiënt Pedro. In die podcast laat ik mijn hele lichaam grondig onderzoeken door telkens naar een gespecialiseerde arts te gaan. Het heeft zijn voor- en nadelen: langs de ene kant zal het mij geruststellen, maar er is ook een kans dat één van die dokters echt iets kwalijks vindt.”

De onderzoeken leidden Pedro Elias al tot een eerste ingreep. “Ik ben al bij een uroloog geweest, maar alles was gelukkig in orde met mijn prostaat. Maar ik ondervond ook wat last aan mijn voorhuid, en de conclusie was dat ik besneden moest worden. Hop, mijn schel eraf.”

Elias hoeft niet ver te zoeken om te weten van wie hij die eigenschap heeft. “Mijn vader had ook vreemde angsten. Hij wou bijvoorbeeld dat ik er zeker bij was bij zijn crematie, omdat hij schrik had dat er iets fout zou gaan. Daar stonden we dan. Het beeld van de kindertekening op de kist die in brand schoot, en vervolgens de kist en het lichaam van mijn vader: ik denk niet dat ik ooit nog zoiets dieptreurig en surrealistisch zal zien.”

Sonck over zijn voetbalcarrière: “Het had nog mooier gekund”

Wesley Sonck voelt aan dat zijn rijkgevulde carrière misschien nog mooier had kunnen zijn. “Ik was nog topfit, en snel genoeg. Ik leefde voor mijn sport, maar toch zeiden ze tegen mij: ‘Dat was het, je bent te oud nu.’ Dat wringt nog altijd. Dat is anders dan bij televisiemakers. Je wordt beter met de jaren, maar je moet niet op je 35ste stoppen omdat je te oud bent.”

“Mijn carrière is mooi geweest, maar het had nog mooier gekund. Ooit was er sprake van Sevilla, en nu denk ik dat ik in Spanje had moeten spelen.” Die Spaanse competitie is Pedro Elias niet onbekend. “FC Barcelona is voor mij een manier van leven. Messi belichaamt de absolute schoonheid van mijn club. Ik ben zelfs naar Argentinië gegaan om de voetbalvelden te bezoeken waar Messi als kind speelde. In mijn trouwkostuum liet ik ook ‘Evelien y Messi para siempre’ (Evelien en Messi voor altijd) borduren. Mijn vrouw kon er niet mee lachen, want oorspronkelijk was de volgorde van de namen omgekeerd.”

Sonck snapt niet hoe iemand zo verliefd kan zijn op een club. “Waar haal je de passie vandaan om je hele leven voor dezelfde club te supporteren? Ik hield van de club waar ik voor speelde, maar van zodra ik verhuisde, klopte mijn hart voor mijn nieuwe ploeg.”

Sonck had het ook nog over een mogelijke boycot van het WK 2022 in Qatar. “Ik ken dat dossier niet zo goed. Ik ben meer geïnteresseerd in het voetbal zelf. Ik vind het wel hypocriet dat het nu opeens een groot probleem is, terwijl de wereld barst van uitbuiting. Voetbal vormt een wereld waarin geld belangrijk is en ethiek niet.”