Bart De Wever in de bres voor Antwerpse Handjes nadat die aan gruweldaden in Congo gelinkt worden: “De stap van woke naar waanzin is snel gezet”

Een tweet van Africa Archives gaat momenteel viraal op sociale media. “Belgen hakten vroeger de handen van uw kind af als ze de quota niet haalden, tegenwoordig verkopen ze ‘chocoladen hand’-snoep. Als jullie niet vinden dat dit absoluut diabolisch is, dan weet ik niet wat ik jullie nog kan zeggen.” Volgens het bericht is er dus een rechtstreekse connectie tussen de Antwerpse lekkernij en de afgehakte handen tijdens de Belgische kolonisatie van Congo.

“Totaal onterecht”, pareert directeur Bruno Kuylen van de Syndikale Unie voor het Brood- en Banket- Chocolade en IJsbedrijf vzw. “Laat mij u even meenemen doorheen de geschiedenis van het ontstaan van het Antwerps Handje. Lang voor de A van Antwerpen als logo en uithangbord voor de stad fungeerde werd de hand als symbool gebruikt door zowel de provincie als de stad zelf. Een rechtstreeks verwijzing naar de mythe hoe Antwerpen ontstond.”

“De snoodaard en reus Druoon Antigoon eiste zware tol van de schippers en wie weigerde, werd de hand afgehakt. Zoals iedereen weet, werd de reus verschalkt door de Romeinse Silvius Brabo. Die hakte op zijn beurt de hand van Antigoon af en wierp deze in de Schelde. ‘Handwerpen’ werd volgens de legende zo ‘Antwerpen’, de hand werd het symbool van gastvrijheid en vriendschap.”

“In 1934 werd in de schoot van de Koninklijke Vereniging van Meesterbanketbakkers van Antwerpen de idee gevormd om een wedstrijd uit te schrijven waarbij de deelnemers een ontwerp mochten insturen onder de vorm van een dessertkoekje dat als symbool kon gelden voor de stad”, gaat Kuylen verder. “Van de zes deelnemers die voor de vorm van een handje gekozen hadden, haalde het ontwerp van de heer Jos Hakker het op de andere inzendingen.”

Burgemeester Bart De Wever (N-VA) benadrukt nog eens dat bakker Jos Hakker joods was en Nederlandse roots had. “Hij ontsnapte ternauwernood aan de gruwelen van de Holocaust. Vorig jaar kreeg hij nog een gedenkplaat in de Provinciestraat. Of hoe men het slachtoffer van een genocide nu verbindt aan een andere genocide. De stap van ‘woke’ naar waanzin is snel gezet”, besluit De Wever. “Dit schandelijke verzinsel kan niet verder van de waarheid staan.”