‘Mijn positieve kijk op het leven is compleet verdwenen’: lezers over het feest in Ter Kamerenbos

Furieus op mijn medejongeren

Ik ben zelf nog jong en ook ik voel een enórme nood om nog eens een feestje te bouwen. Door het gebrek aan vooruitzichten word ik stilaan radeloos. Toch kunnen we dit niet tolereren. In april vorig jaar verloor ik een van mijn grootouders, en ik heb nooit op gepaste manier afscheid kunnen nemen. Het was absoluut afschuwelijk en ik wens het niemand toe. Wanneer gebeurtenissen als die in Ter Kamerenbos voorvallen, betekent het dat meer mensen afscheid gaan moeten nemen van geliefden, zonder een gepaste begrafenis of collectief rouwmoment met de familie. En dat maakt me furieus op mijn medejongeren voor dit onsolidair, asociaal gedrag.

Anna Van De Laar (24), doctoraatsstudent, Leuven

Vaccin tegen egoïsme 

Ik heb hier absoluut geen begrip voor. Het egoïsme van mensen vormt een groter probleem dan het virus zelf. Jammer genoeg is er tegen egoïsme nog geen vaccin.

Glenn Marnef (38), investeerder, Mortsel

Stop met elkaar de vinger te wijzen

Stel het u even voor. Je bent student, maar je kan geen enkele les fysiek bijwonen. Je zit maandenlang op een klein kot, zonder enig vooruitzicht op verbetering. Het is natuurlijk heel gemakkelijk om deze jongeren te veroordelen als u al een job, een huis en een tuin heeft. Dat zijn allemaal zekerheden, wat zij niet hebben. Geef de studenten en jongeren vooruitzichten. Geef ze iets en stop met elkaar de vinger te wijzen, want dat helpt niets of niemand vooruit.

Christophe Adriaensens (32), tussen jobs, Gent

Mijlpalen die nooit meer terugkomen

Ik besef wat deze jongeren allemaal missen. Ze leven momenteel in een samenleving die bevroren lijkt, waardoor ze voortdurend mijlpalen missen, die andere jongeren voor hen wel meemaakten. Momenten die nooit meer terugkomen. 100 dagen aan het einde van je middelbare school, afscheid nemen van je medeleerlingen, je optutten voor het bal, en ga zo maar door. Maar hier stopt mijn begrip. Koppig blijven feesten en relschoppen alsof er geen vuiltje aan de lucht is, terwijl de politie massaal aanwezig is, dat gaat te ver. In zo’n situatie moet de politie ingrijpen, zoals ze correct gedaan hebben.

Margot Lemoine (61), medewerker Jenevermuseum Hasselt, Diepenbeek

Een kookpunt

De lente van de vrijheid. Wakker worden met dit nieuws, alvorens de koffie de hersenen beroert, stemt een mens triest. Door de politie uit elkaar gedreven, omdat ze het leven wilden vieren. Het zijn trieste tijden. De acties van de jongeren zijn ontoelaatbaar, maar daar wringt het schoentje net. Waarom vindt een evenement, dat weken op voorhand aangekondigd is, überhaupt plaats? De Brusselse politie heeft tonnen ervaring in het voorkomen van illegale protesten en geplande evenementen. Verder is de jeugd voorgelogen en hen wederom alle perspectief ontnomen. Niet enkel de jongeren, maar ook het beleid heeft gefaald en dan bereik je een kookpunt.

Matthieu Dehiet (30), havenbediende, Brugge

Agressie lokt agressie uit

Het is bijzonder jammer dat de regering niet in staat is om, zoals in China en sommige andere landen, deze pandemie in goede banen te leiden. Die jongeren hebben gedaan wat ze op dat moment goed vonden en ik neem het hen niet kwalijk. Maar voor geweld en gooien met stenen naar de politie heb ik geen enkel begrip. Agressie lokt agressie uit en dat was hier duidelijk het geval. Tragisch. Maar aan het einde van de dag is het de leiding van dit land dat verantwoordelijk is. Dit duurt nu al zo lang, en in heel Europa faalt men. Ik snap dat niet. Echt niet.

Wendy Montellano (42), regisseur, Brussel

Een trauma van oorlogsproportie

Wie deze jongeren niet begrijpt is ofwel te oud geworden en zijn jeugd vergeten, of heeft het privilege om over een weerbare mentale gezondheid te beschikken. Sociale interactie en stoom kunnen afblazen zijn essentiële onderdelen van het mens-zijn. Plots waren we een collectieve maatschappij , terwijl dezelfde jongeren hyperindividualisme met de paplepel binnenkregen. We wuiven te snel weg dat dit wel eens een trauma van oorlogsproportie zou kunnen zijn voor deze jongeren, en dienen dringend te luisteren naar hun stem.

 David Caubergh (35), cultureel promotor, Bottelare

Vrijheid of welzijn

Ook ik ben student en ook ik vind het enorm moeilijk om me aan de regels te houden. We verliezen ettelijke vrijheden die – in mijn ogen – niet veel effect hebben op de cijfers. Ik doe m’n best, want ik wil mijn grootouders beschermen, maar er worden ons maatregelen opgelegd die voor ons uitmaken dat welzijn boven alles staat. Voor sommigen onder ons is vrijheid nu eenmaal belangrijker dan welzijn, maar hun wordt het zwijgen opgelegd. Voor wie een anarchistische of liberale visie op de maatschappij heeft, is geen plaats meer.

Arthur De Merlier (21), student, Etikhove

Grote stille meerderheid

Er is een grote stille meerderheid van jongeren die zich effectief aan de regels houdt, die zich effectief opsluit en die effectief mentaal op het randje staat. En dan zie je zoiets. Daarbovenop komen dan de reacties op sociale media, die de voltallige studentenpopulatie uitmaken voor het vuil van de straat, mede dankzij de verdeel-en-heers-politiek van de media. Het is mij ferm te veel aan het worden en ik heb het absoluut gehad met de – voorzichtig uitgedrukt – achterlijke meningen over jongeren op het internet. Mijn positieve kijk op het leven is compleet verdwenen, en dat komt niet meer door de coronamaatregelen, maar door alle miserie errond en al de shit die jongeren en studenten over zich heen krijgen.

Jona Devos (22), student Geschiedenis, Waregem

Een bezorgde papa

Al meer dan een jaar wordt er van de jeugd solidariteit verwacht. Ze zien mijlpalen voorbij gaan, en net wanneer ze zorgeloos zouden moeten experimenteren, knippen wij hun vleugels. Bovendien is het deze generatie die de coronafactuur zal moeten betalen, bovenop die van de klimaatcrisis. Als ouder wil je dat je kind het minstens even goed, of liefst beter, heeft dan jij. Wel, ik maak me elke dag zorgen dat dit voor mijn drie tienerzonen niet het geval zal zijn.

 Een bezorgde papa,

Wim Gijsels (51), ict-verantwoordelijke onderwijs, Borgerhout

Bijt verdorie toch eens op uw tanden

Geen enkel begrip heb ik hiervoor. Zelf werk ik in de zorg en de gevolgen zijn niet te overzien. Ik zie heel wat jongeren die een jaar na hun besmetting nog steeds dagelijks gevolgen ondervinden van het virus. Of sporters die zelfs niet meer kunnen sporten. Bijt verdorie toch eens op uw tanden! We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. We zijn het allemaal beu. We blijven allemaal onze plicht doen, moe of niet.

Denis Varkas (46), kinesitherapeut, Oostende

Waar is de solidariteit waarmee we gestart zijn?

“Wij willen vrij zijn”, hoorde ik een van aanwezige jongeren zeggen in het nieuws. Wel, ik denk dat de ongeveer 19.000 mensen die alleen al in 2020 aan covid gestorven zijn wilden léven. Duurt het lang voor we weer vrij zijn? Jazeker. Is het nodig dat we nu een stuk van onze vrijheid opgeven om anderen het recht op leven te gunnen? Meer dan ooit. We zitten in de hopelijk laatste fase van deze pandemie. Het is nu dat we moeten doorzetten. Het is nu dat we ervoor kunnen zorgen dat er zo weinig mogelijk doden vallen. Waar is de solidariteit waarmee we gestart zijn?

Nancy Vandernoppen (39), bediende, Temse

Politieoptreden buiten proportie

Wanneer maatregelen hun doeltreffendheid missen, moeten beleidsmakers het aandurven om van strategie te veranderen. Het is duidelijk dat er terug ingezet moet worden op het algemeen welzijn en dat daar de prioriteit ligt. Dit politieoptreden is buiten proportie en wijst op een gebrek aan visie en moed bij onze politici. Het is schrijnend om te zien dat voor deze poespas zo gewelddadig en overweldigend is opgetreden. Zo’n politieoptreden verwacht je in landen die geregeld mensenrechten schenden, en stemt mij zeer ongelukkig.

 Erwin Sels (48), technisch bediende, Oostmalle

Neem je verantwoordelijkheid op

Ooit was ik ook jong en zou ik, opgezweept in de massa, meegedaan hebben. Wat ik niet begrijp is dat de ‘organisatoren’ nu doen of hun neus bloedt en geen verantwoordelijkheid nemen. Dat is me wat te gemakkelijk. Het was duidelijk hun doel om uit te dagen. Wel, dan moet je ook de gevolgen dragen als het misloopt. De politie heeft gewoon haar werk gedaan en daar moet je als deelnemer niet over klagen. Neem je verantwoordelijkheid op. 

Jean Mattot (57), managing director, Brussel

Schuim der aarde

Wanneer 5.000 jongeren verzamelen voor een fake festival, dat tegen alle maatregelen indruist, dan is de vraag niet meer of we hier begrip voor hebben, maar of we het er niet voor moeten hebben. Moeten we nu niet stilstaan bij de drijfveren, in plaats van deze 5.000 (een niet te verwaarlozen aantal) af te schrijven als het schuim der aarde? Is het niet ‘long overdue’ dat het debat over de corona-aanpak opengegooid wordt? En laat ons (Alstublieft!) ophouden met de kaakslag-opgestoken-vinger-retoriek, die het laatste jaar bijna wekelijks hoge toppen scheert. Het zal ons deugd doen.

Marie Van Ouytsel (27), student architectuur, Antwerpen