Neuroloog Steven Laureys: ‘Ik kan enorm genieten van kunst, vooral in rebelse vormen’

is hoogleraar neurologie. Hij publiceerde Het no-nonsense meditatie oefenboek. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 50 minuten en 28 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Het nieuws over covid-19 laat wellicht niemand onberoerd. Het nodigt uit om stil te staan bij onze rol als mens. We moeten leren aanvaarden dat we kwetsbaarder zijn dan we denken.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Als neuroloog weet ik dat ons brein maakbaar is. We kunnen dus een beter mens worden. Met mijn meditatieboek probeer ik mee op de barricade te staan.

Wat is uw grootste prestatie?

Dat ik in elk falen het positieve probeer te zien. Na mijn scheiding stond ik er alleen voor met drie jonge kinderen, maar sindsdien ben ik hertrouwd en kregen we samen nog twee kinderen. Maar ook professioneel: mijn eerste publicatie in het vakblad The Lancet kwam er na een lange reeks mislukkingen.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik probeer me niet te wentelen in verdriet en mislukking, maar snel weer op te staan.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Als wetenschapper had ik ooit plannen om in Californië te gaan werken. En we gaan geregeld naar Canada, waar mijn vrouw vandaan komt. Maar ik hou ook enorm van dit land. Als ik zie hoe Wallonië in de Vlaamse media behandeld wordt als ‘het buitenland’, stemt me dat droef.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Op zondagochtend met mijn vader in bed liggen spelen. Bij mijn mama op schoot zitten terwijl ze een liedje zong. De heel banale, mooie dingen.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ik doe mijn best. En ik vind vooral inspiratie bij mijn kinderen: mijn oudste zonen zijn al vegetariërs en mijn dochter is goed op weg.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Wat me vooral wakker houdt, zijn de haatmails die ik krijg van collega’s die mijn mediaoptredens en boodschap niet appreciëren.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Natuurlijk, tegen de hond, de poes en de visjes, kreeftjes en slakken. Ik ben ervan overtuigd dat dieren een bewustzijn hebben.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Dat ik niet bij hem was toen mijn vader overleed.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

We moeten zeker waakzaam blijven – een figuur als Donald Trump of een partij als Vlaams Belang stemt weinig hoopvol – maar ik denk dat dit toch een heel andere tijd is.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Ik hou zowel van klassieke muziek als van harde rock, lees zeer graag biografieën en kan enorm genieten van kunst – vooral in rebelse vormen. Kiezen is onmogelijk.

Waarover zou u meer willen weten?

Over alles. Leefde ik maar in de renaissance, toen dat nog kon.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Geen idee. Maar sinds ik zelf een stichting heb opgericht, Mind-Care, besef ik pas echt hoe ontroerend en belangrijk het is dat mensen doneren.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

De liefde is niet moeilijk. Al zou het niet slecht zijn om jaarlijks op preventieve relatiecontrole te gaan, net zoals we de tandarts bezoeken.

Vindt u seks overschat?

Wat een bizarre vraag. Nee dus. Ik kan iedereen alleen maar een fantastisch seksleven toewensen.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Mijn vader is al heel lang dood, maar met mijn mama maakte ik dit weekend nog een fijne boswandeling. En ik bel haar elke dag.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Gezond eten, voldoende slapen, joggen, mediteren. Al is niets menselijks me vreemd.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik hoop dat ik zou vluchten als dat het slimste is, maar ook dat ik zou ingrijpen bij onrecht.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Loslaten.