Wesley Sonck is terug met ‘De container cup’: ‘Pedro Elias en ik samen, dat zag ik niet goed komen’

“Dat programma heeft me erdoor gesleept. Echt waar.” De eerste quote van het gesprek is niet van Wesley Sonck, wel van een collega. Al herkent ex-voetballer en huidig voetbalanalist Sonck het direct. “Hoeveel mensen me dat al niet gezegd hebben. Exact zo: dankzij De container cup kon ik de lockdown aan. Sinds het nieuwe seizoen is aangekondigd, klampen mensen me opnieuw aan: hoe blij ze zijn dat we terugkomen.”

Dat doet De container cup volgens de beproefde succesformule. Tweeëndertig atleten en acht BV’s zullen in een container van 12 op 2,2 meter om ter snelst, secuurst en hardst een onorthodoxe zevenkamp afwerken die begint bij hardlopen op een loopband en eindigt op een spinningfiets. Tussendoor passeren er monkey bars (voor de fitnessleek: een ladder aan het plafond, avb), een golf-, roei-, en schietproef en mogen de kandidaten de spierballen flexen bij het gewichtheffen. En dat terwijl Wesley Sonck en Pedro Elias Michel Wuyts- en José De Cauwergewijs vanuit een commentaarhokje de prestaties analyseren.

Voor wie het programma nog nooit zag, klinkt het concept wellicht waanzinnig en dat is het ook. Maar het is ook geweldig fascinerend en amusant. Dat vonden toch de meer dan twee miljoen kijkers, die live, uitgesteld of online het programma volgden. Humo beloonde De container cup met haar Ha!, de prijs voor het beste tv-programma van het jaar.

Sonck: “Pedro belde mij om het nieuws te vertellen. Ik had daar nog nooit over gehoord. ‘Dat is zoals de Gouden Schoen in het voetbal’, zei hij. Dat vond ik wel cool. En dan waren we nog genomineerd als beste entertainmentprogramma van Europa ook. Pedro weer keiblij aan de telefoon: ‘We zijn genomineerd voor de Gouden Roos.’ Ik zei: ‘Pé, de enige roos die ik ken is die van Ann Christy.’ Om maar te zeggen, ik ben daar totaal niet mee bezig. Maar ik moest het vergelijken met de Ballon d’Or of de FIFA Player van het jaar, zei hij.” (lacht)

Vind je die erkenning belangrijk?

“Het straffe is vooral dat het helemaal mijn bedoeling niet was om die weg te bewandelen. Ik denk dat het bewijst dat als ik iets doe, ik me er ook helemaal voor smijt.

“Weet je dat ik nu dikwijls mensen tegenkom die zeggen: hey, jij bent toch van dat tv-programma, De container cup? En dan denk ik: jongens, jongens. Ik ben 17 jaar profvoetballer geweest. Ik heb het WK en in de Champions League gespeeld. Ik was Belgisch kampioen, topschutter en beste voetballer van België. En dan moet je horen dat ze je van De container cup kennen.” (lacht)

Ben je niet bang dat de magie nu uitgewerkt is? De kracht van het programma zat hem ook in het uitzonderlijke: het land was op slot, er waren geen sportcompetities, alle topsporters zaten thuis. Dat is nu wel anders.

“Dat vraag je nu aan de verkeerde mens, zie. Daar ben ik allemaal niet mee bezig, dat is iets voor de programmamakers. Maar waarom zouden we iets veranderen? Ik wist vorig jaar direct: dat programma gaat marcheren. Een topsporter zit zo in elkaar. Die vraagt: wat is de beste tijd, vijf seconden? ça va, ik zal er daar eens vier van maken. Ik ben zelf ook zo. Een topsporter die dat niet heeft, is geen topsporter. Dat is in het tweede seizoen ook weer te merken.

“Grote namen hebben we dit jaar zeker opnieuw. We hebben met atleten als zwemmer Louis Croenen, triatleet Marten Van Riel of wielrenster Lotte Kopecky een hele resem olympiërs die in volle voorbereiding zijn voor de Spelen. Kleppers als Formule E-piloot Stoffel Vandoorne en bokster Delfine Persoon doen ook mee. En wees maar zeker dat er weer straffe prestaties bij zijn.”

Vorig jaar deed je zelf ook mee en eindigde je mijlenver voor de andere niet-sporters en zelfs voor een hele reeks actieve topsporters. Hoe trots was je daarop?

“Kijk, ik zal eens iets zeggen over mijn tijd. Ik heb vorige keer echt 0,0 voorbereiding gehad, ik was nog maar net geopereerd aan mijn voet en mijn aflevering is pas helemaal aan het eind uitgezonden, maar ik was eigenlijk de allereerste die de proef heeft afgelegd. Ik had dus helemaal geen richttijd. Maar ik loop wel veel en goed, en ik won veel tijd doordat ik heel erg goed scoorde op de golfproef, iets waar ik me na mijn voetbalcarrière op heb toegelegd. Dan eindig je inderdaad voor een hele reeks actieve sporters, en dat terwijl je al acht jaar gestopt bent.”

Eigenlijk wil je nu zeggen: mocht ik wat getraind hebben, dan was ik nog hoger geëindigd.

(grijnst) “Dan had ik er toch nog pakweg een tiental seconden kunnen afpitsen.

“Maar voor mijn ego deed het niks. Ik was wel heel verbaasd: hoezo, ik heb een betere tijd dan Remco Evenepoel? Of dan Pieter Timmers, een atleet voor wie ik mateloos veel respect heb. Maar hij heeft geen deftige loopschoenen, bleek dan in de container. Lopen doet hij nooit. Daar sta je niet bij stil, hè? Het gros van de coureurs heeft nauwelijks power, want die hebben geen getraind bovenlichaam.

De container cup toont heel mooi hoe anders je je lichaam nodig hebt in verschillende sportdisciplines.

“Alleen bij Pedro wrijf ik mijn prestatie graag nog eens onder de neus. Aan hem vraag ik wel eens: hoeveel monkey bars had jij ook alweer? Ah ja, juist, víér. Ja, nee, ik had er maar een paar meer.” (lacht smakelijk)

Heeft het je verbaasd dat zoveel sporters bereid zijn om mee te doen? Want juist doordat de proeven vaak helemaal indruisen tegen hun sterktes, riskeren ze ook hun gezicht te verliezen.

“Ja. Ik begrijp dat mensen thuis daar dan misschien wat schamper op reageren, maar dan probeer ik dat in mijn commentaar wel te kaderen. Al die sporters zijn toppers in hun discipline, stuk voor stuk, en daar zegt zo’n container niks over. Maar je hebt een punt: alleen al voor het feit dat die sporters toch willen deelnemen, verdienen ze van mij een dikke pluim.

“Nog eens: ik was 100 procent zeker dat het programma ging marcheren. Of het ging marcheren met Pedro en mij als commentatoren, daar had ik helemaal niet zo’n goed oog op.”

Hoezo?

“Ze hadden me gevraagd om een test te komen doen. Ik kende Pedro alleen van hem bij Woestijnvis af en toe eens te kruisen en een goeiedag te zeggen. Maar ze zetten ons daar samen en die kraamt daar zulke rare dingen uit. Ik dacht echt: nee, dat is het niet, hè. (lacht) Ik zag dat echt niet goed komen, maar de programmamakers zagen meteen dat er een klik was.”

Nog meer dan in de prestaties van de topsporters schuilt de kracht van het programma juist in de chemie tussen jullie twee.

“Degene die ons heeft samengezet, regisseur Dirk Van den Houte, dat is een genie. Echt waar.

“Pedro, de absurde denker, en ik, de analist. We spelen dat niet, we zijn echt zo. En ja, hij neemt mij vaak op de korrel, maar ik kan dat wel plaatsen. Dat is goed voor het programma. Je moet jezelf niet te serieus nemen, je bent bezig met entertainment. In Extra Time moet je jezelf ook kunnen relativeren hoor, er is al miserie genoeg.”

De container cup dankt zijn bestaan aan corona, maar als ik jouw sociale media even bekijk, heb je het zelf wel helemaal gehad met de situatie.

(ernstig) “Ik denk niet dat ik de enige ben. Ik heb mijn kinderen al meermaals gewaarschuwd dat wij en ook zij de gevolgen zullen dragen van alles wat er nu gebeurt, en nog heel lang. Wat gaat de economische impact zijn?

“Ik heb een dochter van 21 die nergens heen kan. Ze is al een jaar niet op school geweest, kent er ook niemand, ze kan zich niet uitleven. Voor jonge mensen zijn dit juist de mooiste jaren van hun leven. De vraag is hoelang dit nog gaat duren. Ik heb een zoon van 18 die al een tijdje mentale problemen heeft en het laatste jaar was de druppel voor hem. Hij is de weg wat kwijt en alleen al voor hem zou ik willen dat dit snel voorbij is. Ik hoop in elk geval voor hem dat er vooruitzichten komen. Ik vecht voor mijn kinderen zoals alle ouders zouden doen voor hun kinderen.

“Mijn jongste zoon is 12. Die snapt er helemaal niks meer van. Hij zegt: ik moet een mondmasker aandoen om te gaan voetballen, maar op het veld mag ik het uitdoen, terwijl ik dan juist wél fysiek contact heb met mijn vrienden. Dat is toch niet logisch? Ik zeg tegen hem: Ryan, ik versta er ook niks meer van. De logica lijkt soms ver weg. Net als iedereen wil ik vooral gewoon snel terug naar het normale leven, mét kussen, knuffelen en vooral zonder mondmasker. De mensen zitten op hun tandvlees. Dat is zeker. Laten we maar hopen dat De container cup dat virus even kan doen vergeten.

“Weet je, het doet me wat denken aan Footloose, wat we nu meemaken. Ken je die film? Op een gegeven moment mochten ze niet meer dansen en feesten, because it was a crime. Maar uiteindelijk...”

Jij staat weer op tafel zodra het kan?

“Direct. Al dans ik thuis ook in mijn eentje, hoor. Dansen jong, dat is het liefste wat ik doe. In het café van mijn moeder zag ik vroeger niets anders. Als jonge gast mocht ik iedere week de nieuwe plaatjes in de jukebox steken. Ik was de dj van dienst. En voor mij mag dat alles zijn. Ik heb het geweldig voor de retrohouse van begin jaren 1990. Ik ga naar Werchter om Metallica te zien, ik zou normaal gezien vorig jaar naar Pearl Jam en naar Rammstein geweest zijn. Maar zet Jimmy James, Barry White, Tavares of wat Vlaamse schlagers op, en ik ben ook vertrokken.”

Voor kapsones moet je niet bij Wesley Sonck zijn. Hoogstens voor een portie ijdelheid. De zonnebril staat netjes gepoetst op de neus, het haar ligt in de plooi, het hemdje is assorti met de jas. Maar vedette-allures zijn ver te zoeken. Een meeneembroodje van de koffiebar op de hoek, een cola zero uit de nachtwinkel en de rand van een drooggelegde fontein als accomodatie voor een twee uur durend gesprek: Sonck vindt het allemaal prima.

Dat hij nog steeds hetzelfde telefoonnummer heeft als bij ons vorige interview, dat al dateert van 2007, zeg ik. En dat me dat enigszins verbaasde. Hij kijkt verwonderd op. “Waarom zou ik veranderen? Dat Tom Boonen vaak van nummer verandert, dat snap ik, dat is echt wel van een andere orde dan Wesley Sonck, hè.

“Maar het is grappig dat je dat zegt. Bij Woestijnvis heb ik ook al zo’n commentaar gehad. De eerste keren dat ik er kwam keken ze precies naar mij op. Terwijl ik dan denk: allez gasten, het is toch niet omdat ik op het veld stond te roepen, dat ik ernaast een arrogante kerel ben?”

Ik beken dat ik dat ook ooit heb gevonden. Na een match met Genk tegen Lommel verkondigde Sonck eens vol vuur “hoe fantastisch het was om zo’n ploeg af te maken”. Deze Lommel-supporter was recht in het hart geraakt.

De ogen van Sonck beginnen meteen te blinken: “Dat was de 1-5. Toch? Was het de 1-5?” Ik knik. Sonck schaterlacht. “En jij dacht: wat een dikke nek.”

Dat is een understatement.

“Maar ik had wel gelijk, toch?”

Hij lacht opnieuw uitbundig om mijn verongelijkte gezicht en begint dan plots te zingen.

‘Zoveel jaren later. En zoveel meer gebeurd. Ze denkt nog veel aan toen.Maar die goalen werden niet afgekeurd. Ach laat haar nu maar praten, laat haar nu maar doen. Ik schoot ze toch maar mooi in doel’

Moest het nog bewezen worden: een blad voor de mond heb je nooit genomen.

“Nee. Dat wordt me niet altijd in dank afgenomen, maar ik zeg gewoon wat ik zie en wat ik daarvan vind. Ook als analist. Ik onderbouw mijn analyses en speel niet op de man. Je moet respect hebben, vind ik, en dan kun je alles zeggen.”

Heb je ooit mediatraining gehad?

“Maar nee, nooit. Dat hoor je toch? (lacht) Het is tegenwoordig erg, hoor. Na de match al die gasten die afkomen met ‘Ja, het was moeilijk, we gingen er vollenbak voor, alleen zat het niet mee.’ Man man man, als het slecht was, dan was het slecht, hè. Iedereen ziet dat, heb dan de ballen om dat ook toe te geven.”

Iedereen kent jou als voetbalanalist en vast gezicht van Extra Time. Maar wat minder bekend is: je bent intussen al meer dan vier jaar bondscoach van de nationale ploeg voor -19-jarigen.

“En met heel veel plezier. Ik ben daar constant mee bezig. De container cup is leuk, maar 95 procent van mijn tijd gaat op aan voetbal. In het weekend zie ik zes à zeven matchen op tv, naast degene waarbij ik live aanwezig ben. Op maandag bekijk ik nog een paar matchen van de jeugd waar niemand anders in is geïnteresseerd. Noem mij een speler en ik ken hem. Laat me dit nog maar lang doen.”

Onlangs werd je genoemd als mogelijke nieuwe trainer van KRC Genk.

“Zodra ik dat hoorde, dacht ik: oké, daar gaat de pers weer. Niets had ik daarvan gehoord, en als ik met een club open lijnen heb, dan zal het Genk wel zijn. Ik ben daar vijf jaar jeugdtrainer geweest. Mocht er iets van aan zijn, zou ik het wel eerder geweten hebben dan een journalist van een Waalse krant, lijkt me.”

Ons lijkt dat voor jou nochtans een grote droom: hoofdtrainer worden van de club van je hart.

“Kijk, ik heb nog maar één echte ambitie: een goede vader zijn. Sinds ik gestopt ben met voetballen, is dat waar ik voor leef. Misschien dat zoiets aan de orde zal zijn wanneer mijn kleinste ook genoeg voor zichzelf kan zorgen. Alles wat ik kan doen, doe ik nu voor mijn kinderen.

“Natuurlijk is dat ook compensatie voor wat ik gemist heb tijdens mijn spelerscarrière. Ik heb hen wel leren fietsen, ik stak hen wel in bad, maar je bent zoveel van huis dat je ook heel veel niet doet. Voor hen koken, dat had ik nog nooit gedaan voordat ik stopte. En nu? Alle dagen. En alles wat ze maar willen.”

Is die band met je kinderen zo belangrijk voor je omdat je relatie met je eigen ouders veel troebeler is?

“Nee hoor, ik heb altijd een goede relatie gehad met mijn ouders. Tot ik thuis ben weggegaan. Ik heb gekozen voor mijn eigen leven, mijn eigen carrière. Dat vond mijn moeder moeilijk. Ze wist al dat ik het idee had om te verhuizen, voordat ik het tegen haar had uitgesproken. Zo gaat dat in Ninove, zeker als je een café hebt, dus dan zijn onze wegen gescheiden.”

Je dochter zei vorig jaar in Humo dat ze je moeder zelfs niet kent.

“Klopt. Tja, dat is zo gegaan. We hadden gewoon geen zin in schone schijn. Zo uitzonderlijk is dat ook niet, je zou ervan versteld staan in hoeveel families het contact verbroken wordt.”

Heb je daar dan nooit spijt van gehad?

“Ik heb niks gemist. En uiteindelijk heb ik professioneel zeker de goede keuze gemaakt toen.”

Stel dat jouw kinderen straks de banden met jou doorknippen. Dan ben je daar toch kapot van?

“Ah nee, zo ben ik dan ook: als zij vinden dat ze dat moeten doen voor hun geluk, dan ga ik niet in de weg staan. Dan moeten ze dat vooral doen. Direct, geen probleem. Dat meen ik echt.

“Weet je, als ik mijn dochter zie, dan zie ik mezelf. Soms zou ik haar echt kunnen... Gewoon omdat we twee dezelfden zijn. Dat botst dan. Met mijn moeder was dat precies zo. Zij en ik zijn ook twee dezelfden.”

Je was even oud als je dochter nu toen je vader werd. Als ze wat van jou heeft, dan is het binnenkort bompa Wesley.

(gedecideerd) “Nee. 42 jaar en bompa, vergeet het. Oh nee, dat weet ze heel goed, dat ze me daarin niet moet volgen.”

Ze is populairder dan jij intussen. Ze heeft ruim 100.000 Instagramvolgers meer dan haar vader.

“Ja, dat is niet moeilijk. Ze ziet er ook honderdduizend keer beter uit dan ik. Hoe ik dat gedaan heb, god mag het weten.”

Hoe is dat voor een vader om mannen van je eigen leeftijd te horen zeggen dat je dochter ‘bloedheet’ is?

“Daar heb ik een standaardantwoord op: wacht tot jij een dochter hebt of tot ze even oud is, dan zal ik dat ook eens zeggen over haar. Dan moet je die blikken zien. Nee nee, dat kan niet. Ach ja, wat moet ik daarvan vinden? Ik ben zeer fier op haar, op alle drie mijn wittekoppen trouwens. Ik kan moeilijk wensen dat ik een lelijke dochter had, toch?”

Ze heeft al verteld hoe ze berichtjes krijgt van voetballers die het met haar willen aanleggen.

“Dat is inderdaad al gebeurd. Ik heb al gezegd: Amy, ze moeten beter zijn dan ik of ze komen niet binnen. Dus dat gaat dan moeilijk worden, hè. Het gaat al een héle goeie moeten zijn.” (grijnst)

Wat me trouwens opviel op Instagram: jij maakt reclame voor een Circus Pro League Challenge, een website waar je weddenschappen kan afsluiten.

“Ik geef info over voetbalwedstrijden die nog gespeeld moeten worden, schat de kansen in. Mensen kunnen een pronostiek plaatsen en een prijs winnen. Maar heel belangrijk: deelnemen is gratis. Anders had ik het niet gedaan. Nooit.”

Het blijft gokken, toch?

“Daar ben ik het niet mee eens. Hoeveel spelletjes heb je wel niet op radio en tv waarbij je een sms moet sturen om iets te kunnen winnen? Is dat dan ook gokken? En dat vraagt wel degelijk een inzet, maar verdoken, via die sms. Nog eens: ik vind het heel belangrijk dat je niet moet betalen voor die weddenschappen. Bovendien: hoeveel sportploegen worden er gesponsord door gokkantoren waar je wel geld moet inzetten?

“Overigens, ik ben zeer slecht in pronostieken.” (lachje)

Wilde ik je net vragen of de Rode Duivels Europees Kampioen worden.

“Ik hoop het. Zoals we weten, hebben we een gouden generatie. Maar nog eens: ik ben een heel slechte voorspeller. Had je me vorig jaar gevraagd of ik ooit een tv-programma zou gaan maken dat de Ha! van Humo zou winnen, had ik ook gezegd: niks van!”

Dus als we de lijn doortrekken: volgend jaar heb jij een eigen talkshow?

“Dat zou nog eens iets zijn, zeg. Maar over wat?”

Moet Frank Raes niet stilaan met pensioen? Kun je Extra Time overnemen.

(verslikt zich in zijn cola zero) “Ssshhhtt! Hij woont hier ergens in de buurt, nee? (zet handen aan de mond en roept luid) Frank, ik heb dat niet gezegd, hè!”

De container cup is te zien op Play4, eerste aflevering zondag om 21u15, daarna maandag tot donderdag om 19u50