Transgender en in het klooster. Eefje (46) wil zuster worden, maar dat mag niet

Eefje Spreutels voelde al sinds de leeftijd van zeven jaar dat er iets niet klopte, dat ze ánders was. “Zoiets kan je niet kiezen", vertelt ze. “Ik deed graag meisjeskleding aan, en ook op latere leeftijd ging ik vrouwenkleding kopen. Ik heb in al die jaren zo'n 600 paar pumps verzameld. Maar uit de kast komen, deed ik pas toen ik 45 jaar was, vorig jaar in februari.”

Eefje ging meteen in transitie. “Ik ben een vrouw die het ijzer smeedt als het heet is. Ik heb me meteen op de wachtlijst gezet voor een operatie en ben naar het gemeentehuis gegaan om mijn geslacht en naam aan te passen. Dat mijn identiteitskaart zo snel in orde was, was een grote mijlpaal voor mij. De transitie verloopt nu goed, al heb ik mijn operatie nog even op pauze gezet. Twee grote doelen in het leven combineren, is niet simpel. Eerst wil ik in een klooster intreden.”

Die religieuze roeping komt niet uit het niets. “Ik ben altijd al religieus geweest, maar dat heb ik nooit kunnen uiten”, vertelt Eefje. “Ik was bang om door de mand te vallen als transgender, want een man kan namelijk geen zuster worden. Als ik mijn religie zou uiten, zou mijn wens om vrouw te zijn sneller ter sprake komen, en daar was ik nog niet klaar voor. De voorbije 45 jaar waren een zoektocht en beschouw ik als speeltijd. Nu pas ben ik volwassen geworden.”

Intreden in een klooster zou voor Eefje rust en veiligheid brengen. “Ik heb een zware jeugd gehad: met mijn familie heb ik al lang geen contact meer, al wil ik mijn moeder binnenkort opnieuw opzoeken. Als zuster moet je mensen kunnen vergeven. Ik ben al heel mijn leven alleen, in het klooster wil ik rust vinden. Ik wil niet vluchten van de maatschappij, maar er zijn wel wat mensen die de wereld verzieken. Ik heb ook fouten gemaakt, ik heb een verleden in het drugsmilieu. Maar nu ben ik radicaal tegen alcohol en drugs: ik zou die weg nooit meer bewandelen.”

Eefje belde al naar een zestal kloosters, maar kreeg telkens een negatief antwoord. “Ze weten zelf niet wat ze moeten doen met mijn vraag, en sommigen gebruiken ook mijn leeftijd als argument. Dat vind ik spijtig, want dat is gewoon een uitvlucht. Maar ik leg me hier niet bij neer. Ik stuurde al een mail naar bisschop Johan Bonny en ik mag hem binnenkort ontmoeten. Ik verwacht veel van dat gesprek. Als ik echt niet in het klooster mag, wil ik eventueel nog aalmoezenier worden in een ziekenhuis. Het lijkt me fantastisch om mensen daar te helpen.”

Eefje wil ook nog benadrukken dat ze de transgendergemeenschap hiermee niet in een slecht daglicht wil plaatsen, net zomin als de Kerk. “Aan wie zich hierdoor gekwetst voelt, bied ik mijn oprechte excuses aan. Ik heb voor iedereen begrip, maar men moet ook voor mij begrip hebben.”

Johan Bonny reageerde kort via zijn woordvoerder. “De bisschop vindt het moeilijk om dit nu te beoordelen. Het gaat hier over een principekwestie, en hij kent de persoon in kwestie ook niet. Er is van de Kerk nog geen standpunt over transgenders in de gemeenschap bekend, er wordt nog bekeken hoe daarmee moet worden omgegaan. In ieder geval staat de bisschop open voor een gesprek met Eefje.”