Zanger Bart Herman lag twee weken in ziekenhuis met corona: "Zelfs met grootste voorzichtigheid had ik het toch vlaggen"

"Het gaat steeds beter, ik mag van de logopedist opnieuw gewoon spreken. Zingen gaat in de lage tonen nog wat moeilijk, maar het komt wel in orde. Dat heeft te maken met die algemene verzwakking. Naarmate ik sterker word, zal ook m'n stem terugkeren."

De zanger (bekend van "Ik ga dood aan jou" red.) verloor de afgelopen weken ook 10 kilo. "Er zijn er al twee terug bij", vertelt de zanger. "Er mag nog 3 kilo bij en dan ga ik wat aan sport proberen te doen om dat gewicht te houden."

Ziekenhuis

Waar hij de besmetting heeft opgelopen, weet hij niet. "Ik heb de puzzel proberen te leggen en ik heb er geen flauw benul van." Zijn partner en hij werden gelijktijdig ziek. "We hebben een jaar heel hard opgelet. Een van ons zal het ergens opgeraapt hebben. Dit maakt duidelijk dat het virus overal zit. Dit was een wake-upcall. Zelfs met de grootste voorzichtigheid: ik had het toch vlaggen."

"Ik zat al een week thuis met Covid. De dokter zei dat ik moest uitzieken, maar het werd steeds slechter. Mijn vriendin Liesbeth heeft via een zuurstofsaturatiemeter gezien dat mijn zuurstofgehalte naar 85 was gezakt. Ik moest onmiddellijk naar spoed. Het heeft niet veel gescheeld of ik was op intensieve beland, omdat er ook nog een ziekenhuisbacterie bijkwam. En daardoor konden ze de Covid-behandeling niet starten. Ik was doodziek, en het was spannend of de cortisonebehandeling zou aanslaan. Zoniet zou ik op de intensieve afdeling beland zijn, maar dat is niet gebeurd."

Het was een moeilijke tijd voor hem in het ziekenhuis. Hij kon niet praten, en ook z'n vriendin was thuis ziek. "We hebben dagelijks een beetje kunnen communiceren via FaceTime. Dat doet ook heel veel. Want het enige wat je ziet, zijn verpleegsters als een soort suikerspin ingepakt. Je ziet zelfs hun gezicht niet, je kan dus ook geen contact met ze zoeken. Ik zou ze ook nooit meer herkennen. Maar ik wil ze wel heel hard bedanken. Chapeau voor het zorgpersoneel. Het moet niet makkelijk zijn."

Beterschapswensen

Toen de zanger in het ziekenhuis lag deed presentatrice Kim Debrie op Radio 2 een oproep om beterschapswensen voor de zanger door te sturen via de app van Radio 2. "Je ligt daar helemaal alleen. Het was heel akelig, heel koud, je weet van niets. Plots kreeg ik een berichtje. Ik kon met moeite m'n telefoon vasthouden."

Nadien bezorgde ze hem alle berichtjes van de luisteraars. "Dat is ongelofelijk hoeveel deugd dat doet, dat kun je je niet voorstellen. Op dat moment voel je: je plaatjes worden wel gedraaid, je bent deel van de grootste familie, maar op dit moment gaat het even niet goed en je bent nog altijd deel van die grootste familie! Dat heeft me een enorme boost gegeven. Echt waar, dat meen ik."

Schrik om te gaan slapen

"Toen ik thuis kwam, was ik heel gelukkig dat ik eindelijk thuis was, maar ik ben die avond niet willen gaan slapen. Ik had schrik dat het 's nachts zou terugkomen", vertelt hij nog. "Ik wou niet terug in die hel terechtkomen en had schrik een trauma op te lopen. Ik ben heel veel wakker geworden die eerste nacht, maar het was superzalig. Sindsdien slaap ik goed. Het is geen echt trauma. Hoe langer ik ervan af ben, hoe minder vers de herinneringen. Maar ik heb gezworen: dit wil ik nooit meer meemaken."