Tandarts Thomas (26) loopt in zes dagen 560 kilometer, dwars door België: “Lopen in de woestijn was minder zwaar”

De jonge Heistenaar is van geen kleintje vervaard. Zo nam hij deel aan de 170 kilometer lange Swiss Peaks Trail en de Legends Trail van 260 kilometer, en finishte hij in de top 50 van de loodzware Marathon des Sables in de Sahara. Vorige zaterdag startte hij in Brugge aan een nieuw loopavontuur. “Door het ultralopen kom ik uit mijn dagelijkse sleur. Het is voor mij een manier om de resetknop in te drukken. De laatste maanden heb ik door corona een streep mogen trekken door heel wat internationale wedstrijden. Ik ben daarom iets dichter bij huis gaan zoeken”, legt Thomas uit. “Door het tv-programma ‘Dwars door België’ ontdekte ik de GR129, een traject dat start in Brugge en eindigt in Aarlen. Ik kon er nergens een geregistreerd record van vinden, dus dat leek me wel een leuke uitdaging. Na zo’n 80 kilometer te hebben verkend, alleen in het Vlaams gedeelte, ben ik zaterdagochtend in Brugge gestart.”

“De eerste dag verliep zeer vlot en klokte ik af op 130 km. Ik had nog wel wat hoogtemeters in de Ardennen te gaan, dus wou meteen al een goede tijd neerzetten in het vlakke gedeelte. Dag twee was net het tegenovergestelde. Ik wou toen echt de handdoek in de ring gooien. Omdat ik op de eerste dag geen teenkousen droeg, moest ik op de tweede dag met twee grote blaren op mijn grote tenen starten. De pijn speelde mij parten en mijn energiepeil stond op een laag pitje. De omgeving, ik zat toen ergens rond Bergen, was ook niet echt interessant. Ik begon me de vraag te stellen: wat doe ik hier eigenlijk? Maar echt opgeven, was voor mij een brug te ver. Na een nachtje in een hotelkamer, de andere nachten sliep ik in mijn tent, kon ik er weer tegenaan. De pijn aan de voeten word je gewoon. Ik word nu vaak aangesproken over de weersomstandigheden van de laatste dagen. Maar die onverwachte sneeuw vond ik net zalig. Afzien in de stilte van een sneeuwlandschap heeft iets.”

Thomas kwam uiteindelijk op donderdagavond, iets na tien uur, aan in Aarlen. Op de teller: 561 kilometer. Op de klok: 137 uur, 4 minuten en 22 seconden. “Er zijn momenten geweest dat het voor mijn ogen heel wazig werd. Om de zoveel tijd ben ik ook even aan de kant gaan liggen om toch nog een beetje te kunnen rusten. Ik heb het geluk dat ik een sterke maag heb. Tijdens het lopen heb ik me volgepropt met hamburgers en pizza om het energiepeil hoog te houden. Ik denk dat ik ook per dag zo’n 8 liter water en sportdrank heb gedronken”, legt Thomas uit. “Deze prestatie is ook een verdienste van mijn vrienden die me hebben begeleid met de volgwagen. Ik denk dat ik zo’n 100 kilometer alleen heb afgelegd. Er liep meestal wel iemand mee.”

“Ik heb al wel wat afgezien tijdens mijn ultralopen, maar dit spande de kroon. De Marathon des Sables, waar je na een etappe tijd krijgt om uit te rusten, vond ik persoonlijk minder zwaar. Natuurlijk maak je dit zelf zo zwaar als je wil. Dat ik nu volledig kapot ben, is gewoon mijn eigen schuld”, lacht Thomas. “Ik heb het in ieder geval nu wel gehad voor een tijdje. In september staat er nog een run van 330 kilometer in Frankrijk met 27.000 hoogtemeters op de agenda. Nu zeg ik: toch maar niet. Maar waarschijnlijk zal ik weer aan die streep staan.”