Onze Champions League-commentator ziet twee ‘nieuwe rijken’ in halve finales: “Dat ze ook na 2021 kansen krijgen om geschiedenis te schrijven, is overduidelijk”

Doet de geschiedenis er nog toe? Toen Chelsea kwam aankloppen bij de Engelse en de Europese top, zong de rest van Engeland en vooral de Scousers uit Liverpool: “You have no history.” Dat was in 2005 en Chelsea bestond toen al 100 jaar. De club werd opgericht in The Butchers’ Hook, toen een pub en nu een café tegenover het stadion.

Dat is geschiedenis.

Wat Chelsea nog niet had, was een geschiedenis van prijzen winnen. Royalty zijn, voor vol aangezien worden, het aureool en de privileges die je daardoor krijgt, ontvang je pas als je door de supporters van de seriële prijswinnaars toegelaten wordt tot de inner circle. Daarover kunnen supporters nog meebeslissen. Zij leven en beleven het voetbal en het succes. Zij lijden als het niet goed gaat. Maar wel en wee van hun club wordt bepaald door het management, in welke eigendomsstructuur ze ook past.

Real Madrid is van de socio’s en de banken en wordt bestuurd door voorzitter-miljardair (eigen vermogen 2,2 miljard) Florentino Perez. Paris Saint Germain is van Al Khelaïfi en Qatar Sports Investments, Chelsea van Roman Abramovitsj (vermogen 14,7 miljard) en Manchester City van stichter sjeik Mansour en een holding met kapitaal uit de VS, China en Abu Dhabi.

Voor de fans van Real, Bayern, Milan en Ajax zijn Manchester City en Paris Saint-Germain nieuwe rijken en nog geen Europese voetbalroyalty want ze hebben nog nooit Europacup I of de Champions League gewonnen.

City en PSG hebben amper een finale gespeeld met zijn tweeën.

Chelsea en Real zijn ex-winnaars. Samen delen ze 14 hoofdprijzen en 16 finales. De ploeg uit Madrid deed het iets beter dan die uit Londen, eerlijk is eerlijk.

Het is 9 jaar geleden dat er nog eens een naam bijgezet werd op de royalty-lijst. Dat was Chelsea in 2012. Dat City en PSG ook na Istanboel 2021 nog kansen krijgen om geschiedenis te schrijven is overduidelijk. Voor hen wordt de mooiste clubcompetitie alweer her- en misvormt. De rijkste clubs van de wereld organiseren zelf wie er bij mag en er voor altijd bijblijft. Het kost charme en spankracht. Meer groepswedstrijden en minder knockoutvoetbal is het gevolg. En vanaf de knockoutfase speelt de zwakkere, op papier, altijd tegen de sterkste. De koninklijken organiseren hun privileges zelf. Zoals voor de Franse Revolutie, tijdens het ancien régime.

Eigen aan de rijken is dat ze niks delen en dat ze vooral rijker willen worden. Ze willen beloond worden omdat ze veel winnen omdat ze al stinkend rijk zijn.

Klinkt moeilijk maar ik weet zeker dat u weet wat ik bedoel.