LEES OOK. Na lang beraad is het officieel: Wout van Aert wint de Amstel Gold Race na millimetersprint met Tom Pidcock!

“Ik durf het niet te geloven maar ze zeggen van wel”, zei Van Aert al voor het interview na afloop goed en wel begonnen was. “Het was zo nipt. Het werd eerst een paar keer onofficieel bevestigd dat ik gewonnen zou hebben, maar dan zag ik op groot scherm weer een beeld waarop het net andersom leek. Toen begon ik weer te twijfelen. Het was een beetje op en af. Ik vernam slechts twee minuten geleden van de jury dat ik gewonnen heb.”

Van Aert had zichzelf sowieso niets te verwijten na zijn sprint, die hij op 200 meter als eerste aanzette. “We waren met drie. Het was eigenlijk een beetje dezelfde situatie als afgelopen woensdag (in de Brabantse Pijl, waar hij de sprint verloor van Pidcock, red.). Ik zat misschien niet in de beste positie om de sprint te winnen, maar ik wou toch vroeg aangaan omdat ik wel hou van een langerekte sprint. Pidcock was heel sterk want hij kwam nog als een duivel uit een doosje achter mij uit. Maar blijkbaar was ik toch net genoeg om te winnen.”

“De koers liep vandaag eigenlijk volgens plan. We hadden als ploeg toch wel wat gewicht op onze schouders en dan moet je controleren en verspeel je toch wel wat manschappen. In de voorfinale had ik constant Primoz (Roglic, red.) en Jonas (Vingegaard, red.), die heel wat aanvallen terug haalden. Maar dan had Primoz materiaalpech, en zo kwam ik alleen te zitten in de kopgroep. Daarin zaten veel renners van Ineos. Maar toen we met drie op kop geraakten, wist ik dat ik een goeie kans maakte

“Winst hier betekent heel veel voor mij”, liet Van Aert nog weten. Ik wil graag deze overwinning toeschrijven aan Frans Maassen. Hij is onze ploegleider en het is precies 30 jaar geleden dat hij de Gold Race won. Ieder jaar is hij van in de winter al in de weer om hier een goede ploeg aan de start te krijgen, want volgens hem is de Amstel de belangrijkste koers van het jaar. Ik ben blij dat ik hem deze zege kan bezorgen.”

Pidcock voelde zich de sterkste: “Ik start mijn sprint te laat”

Het verschil tussen winst en verlies bedroeg amper vier duizendste van een seconde. “Ongelooflijk”, sprak nummer twee Tom Pidcock. “Dit is mijn eigen schuld. Het was een korte sprint en ik had die als eerste moeten aangaan. Ik maak de fout om te wachten en dat had ik niet mogen doen.”

“Dit is een sprint waar ik lessen uit moet trekken. In zo’n korte sprint had ik als eerste moeten starten, omdat ik sneller was. Dat doe ik niet. Ik had gewoon niet meer de tijd om hem te remonteren. Jammer.”

Meteen na de finish dacht Pidcock dat hij tweede was. “Wout juichte heel luid, dus ik dacht dat hij de winnaar was, maar daarna vertelde hij dat hij eigenlijk niet zeker was omdat ze op de radio ook niet meteen uitsluitsel gaven. Eerst had hij wel gewonnen, daarna bleef het weer stil en moesten we afwachten. Dat is wel vreemd. Toen ik de herhaling zag op televisie dacht ik opeens dat ik gewonnen had, het zag er wel zo uit. Maar uiteindelijk is het dus een tweede plaats. Dat moet ik aanvaarden. Al denk ik wel dat ik de sterkste was in de wedstrijd, maar win ik helaas niet. Je ziet het ook niet echt op de foto”, zei hij nog terwijl hij de fotofinish bekeek. “Het is echt wel heel nipt. Jammer.”

“Ik ben wel trots dat ik tweede word in zo’n koers, na zo’n wedstrijd, maar winnen is natuurlijk altijd mooier. Anderzijds, ik ben nog altijd maar 21 jaar en ik ben blij dat ik dit nu al kan realiseren. Ik heb nog veel jaren om mooie zeges te behalen.”

Pidcock rijdt nu nog enkel de Waalse Pijl, daarna bereidt hij zich voor op het mountainbike-seizoen, want hij wil deelnemen aan de Olympische Spelen. ‘Al verander ik vanavond misschien nog van idee”, klonk het nog op het persmoment. “Het draait wel goed, dus misschien volgt nog Luik, al lijkt de kans me wel klein.”

“Finale had lastiger mogen zijn”, zegt Schachmann na 3e plaats

Maximilian Schachmann eindigde op een derde plaats. De Duitser kon daar wel mee leven. “In een sprint is het moeilijk voor mij”, zei hij na afloop. “Dus een derde plaats is wel een logisch resultaat.”

De Duitser eindigde als 105e in 2017 en vijfde in 2019. Nu staat Maximilian Schachmann wel op het podium van de Amstel Gold Race, en dat in zijn derde deelname. “Ik ben blij met dit resultaat”, sprak de Duitser van Bora-hansgrohe na afloop. “Ik raakte betrokken in een valpartij, maar kon gelukkig snel weer opschuiven. Ik schoof mee met Pidcock en probeerde daarna nog eens zelf het verschil te maken, maar dat lukte niet.”

“Toen kwam het tot een sprint en daarin ben ik tegen die twee niet bij de snelste. Derde is een logisch gevolg. Het is ook moeilijk na zo’n koers. Dit was een korte editie. De finale had van mij zwaarder mogen zijn. Hoe meer iedereen heeft afgezien, hoe meer kans ik maak in een sprint. Wat dat betreft had de wedstrijd voor mij beter de normale afstand kunnen hebben. Dan hadden we een uur langer gekoerst. Ik heb het geprobeerd, maar kreeg geen ruimte van Van Aert en Pidcock. Daarom heb ik vrede met dit resultaat en ben ik best wel trots op mijn prestatie.”