Hilde Van Mieghem is een twijfelend avondmens: “Ik nam dertig jaar lang slaappillen, maar ben daarmee gestopt”

“Ik ga altijd laat slapen, dus je zou kunnen zeggen dat ik een avondmens ben, al is dat niet helemaal waar. Mijn beste uren situeren zich tussen 10 en 18 uur. Ik werk helemaal niet graag ’s avonds en ’s morgens heb ik altijd tijd nodig om wakker te worden. Vroeger sliep ik soms tot elf, twaalf, ja zelfs één uur ’s middags. Maar nu word ik al jaren wakker om acht uur, ook als ik er pas om drie uur in lig. Ik heb sowieso maar vijf uur slaap nodig. Dan ben ik helder. Op mijn 24ste ben ik daarvoor naar de dokter gegaan, want ik wilde geen twintig uur wakker zijn. Daarna heb ik dertig jaar lang slaappillen genomen, maar tien jaar geleden ben ik daarmee gestopt.”

“Mijn leven verloopt enorm onregelmatig. Ik werk heel veel en klop dus lange dagen. Toen ik acteerde en regisseerde, was ik bezig met verbeelding. Bij documentaires maken gaat het over de realiteit. Dat is veel zwaarder dan een film maken. Ik merk dat de impact en de vermoeidheid veel groter zijn. We hebben tien maanden gewerkt aan de documentaire ‘Als je eens wist’ en ik ben nog altijd niet gerecupereerd. Het is tragisch hoe geweld nog steeds zo’n groot deel uitmaakt van onze samenleving. Hoe dat doorgegeven wordt van generatie op generatie en hoe blind wij daar allemaal voor zijn. Ik wil dat taboe doorbreken. In het katholieke Vlaanderen bellen mensen naar de politie om fiscale fraude aan te geven, maar dat doen ze niet als ze zien dat een partner wordt afgeklopt. Dat zegt genoeg.”

“Als kind werd ik regelmatig geconfronteerd met geweld en ik had me toen al voorgenomen om daar later over te praten. Op school was ik een voorvechter, ik kwam op voor de zwakkeren. Werd er iemand gepest of geslagen, dan sprong ik ertussen. Ik ben altijd een rebel geweest. En weet je wat grappig is? Wanneer mensen me leren kennen, zeggen ze na twee of drie ontmoetingen: gij zijt helemaal anders dan ik dacht. Gij zijt eigenlijk wel een lieve. Veel mensen denken dat ik een bitch ben. Professioneel lijk ik heel sterk en kan ik alles aan. Terwijl ik nochtans heel veel angsten heb. Angst is de drijfveer in mijn leven. Ik laat er me niet door knechten. Alles waar ik bang voor ben, daagt me uit.”

“Er is echt een groot verschil tussen Hilde Van Mieghem en Hilde. Mocht ik mijn professionele zelf ook privé wat meer kunnen doortrekken, dan zou ik misschien wel een lange relatie hebben en een ander soort leven leiden. Maar ik ben eigenlijk heel verlegen, ook al gelooft niemand dat. Mocht het me nog eens lukken om een mooie relatie met een man te hebben, dan is dat ook weer verworven. Bij mijn laatste relatie – met een liefdevolle man – schrok ik ervan hoe wantrouwig ik in het leven stond. Een relatie is geen doel op zich, maar ik zou dat wel fijn vinden. Ik denk niet meteen aan een man in huis, dat lijkt me niet zo optimaal. Ik ben heel vrijgevochten en wil dat zo houden. Iemand die zegt wat ik wel of niet mag, ik moet er niet aan denken.”

“Intussen geniet ik van mijn kinderen. Van de stilte. Van alleen zijn met mijn hond en zo veel mogelijk in mijn verbeelding vertoeven. Zo ben ik voor het eerst in mijn leven aan een roman bezig. Ik ben altijd op zoek naar schoonheid, het bewust zijn van schoonheid, het zien en ervoor openstaan. Schoonheid is het beste medicijn tegen het niet schone, het kwalijke, het pijnlijke in het leven. Ik heb dat echt nodig om te overleven. En dat hoef je echt niet ver te zoeken. Dat zit hem soms heel eenvoudig in een mooie lichtinval op het gras. We worden continu omringd door schoonheid. Daar oog voor hebben is zo belangrijk.” 

Zangeres Emma Bale kon door de coronacrisis de scheiding van haar ouders een plaats geven: “Ik werd gedwongen om alleen te zijn” (+)

Intensivist Geert Meyfroidt steelt graag de avonduren: “Tijdens de eerste coronagolf kon ik niet slapen” (+)

Zanger Stan Van Samang: “Ik hunker naar het podium. Het is een rouwproces dat bijna fysiek pijn doet” (+)