OVERZICHT. D’Hulst en Van Avermaet beste spelers en Depestele beste coach: dit zijn alle laureaten van de Volleyproms

Wat een rentree voor Stijn D’Hulst (bijna 30) in de Belgische competitie. Na drie succesvolle seizoenen in Duitsland en in Italië pakte hij met Roeselare de dubbel en werd hij maandagavond uitgeroepen tot Speler van het Jaar. De vorige setter die met die trofee kon pronken was Frank Depestele in 2011, ook al met Roeselare. “Natuurlijk is dat een hele eer”, reageert Stijn D’Hulst op zijn prijs. “Het doet deugd dat het belang van een spelverdeler erkend wordt en ik fleur er zelfs van op. Maar toch is die individuele prijs voor mij nooit een doel op zich geweest. Ik ben teruggekeerd naar Roeselare om de titel en de Beker te pakken en dat is gelukt. Ook de komende seizoenen zal mijn visie daarop niet veranderen. Het ploegbelang zal altijd primeren.”

Stijn D’Hulst gaat in het referendum Stahl van Maaseik en Tuerlinckx van Roeselare voor. “Matthijs Verhanneman verdiende toch ook wel een plekje bij de beste drie”, vindt D’Hulst. “Die speelde een dijk van een seizoen. Maar ergens is het ook logisch dat Stahl en Tuerlinckx bovenaan eindigen. Stahl maakte meteen indruk bij de Limburgers en werd vaak verkozen tot Star of the Game terwijl Tuerlinckx een icoon van het Belgische volleybal blijft. Ook in dit jaar waarin hij misschien minder werd aangespeeld, verdiende hij de trofee. Echt waar, ik had het hem gegund. Ik zou zelfs even gelukkig zijn mocht Tuerlinckx de Speler van het Jaar zijn. Het wordt een grote uitdaging voor de club om hem volgend jaar te vervangen. Ik hoop dat de sportieve cel kiest voor hetzelfde type speler dat zeer snel kan aanvallen. Die flitsende aanvallen zijn ondertussen toch ons handelsmerk geworden.”

Vindt D’Hulst dat hij na acht seizoenen bij Roeselare en met een volle rugzak prijzen al thuishoort in het rijtje van zijn voorgangers Depestele en Tanghe? “Het is niet aan mij om daarover te oordelen, maar ik zou mezelf zeker nog niet naast Depestele durven plaatsen. Die was toch absolute wereldtop. Laat mij eerst nog maar meerdere successen boeken met Roeselare vooraleer mij in een bepaalde categorie te gieten”, besluit de Speler van het Jaar met een knipoog.

Silke Van Avermaet speelde dit jaar een erg regelmatig seizoen. Dat is niet onopgemerkt gebleven. De huidige bekroning van ‘speelster van het jaar’ en een buitenlandse transfer als direct toekomstplan volgen naadloos op de resultaten met beker en titel. Het gaat snel voor de 22-jarige topspeelster. De middenspeelster van Asterix Avo volleybalt zes jaar bij de Oost-Vlaamse club. Ze startte bij Zele en via de topsportschool van Vilvoorde kwam ze op 16-jarige leeftijd bij de club uit Beveren terecht.

“Het is een hele eer om tussen al die grote namen te staan”, verklaart Van Avermaet. “Ik weet dat het om een individuele prijs gaat, maar toch is dit alleen mogelijk dankzij mijn team. De kwaliteiten als middenspeelster kunnen pas tot hun recht komen, wanneer alle acties daarvoor perfect uitgevoerd worden. Dat gebeurt erg vaak bij Asterix Avo. De stabiliteit in receptie plus verdediging, de gevarieerde set-ups en de evenwichtige balans van de hele ploeg laten mij toe om al die opeenvolgende acties met een aanval af te ronden. Dat is het mooiste dat je kan meemaken. Het is pas na een prestatie van al je teamleden dat je kan scoren. Je bent afhankelijk van de andere speelsters. Maar wanneer het dan lukt, dan voelt dat zo veel fijner aan. Dus: dankjewel Asterix Avo. Ook trainers en bestuur ben ik dankbaar, want zij gaven me al die kansen als jonge speelster.”

“Misschien is dit de bekroning omdat ik telkens een stapje vooruit kon zetten”, merkt de midblokster op. “Ik herinner me de beginjaren nog. Ik had het niet gemakkelijk, maar toch kreeg ik veel kansen. Ik ben na die moeilijke periode mentaal veel sterker geworden. En ik was omringd door toppers: Sarah Smits, Celine Van Gestel, Britt Ruysschaert, en nog veel meer. Die gaven me veel steun. Maar je ziet: middenspeelsters kunnen zich ook in de kijker spelen, kijk maar naar Mitch Stahl van Greenyard Maaseik. Drie jaar geleden werd ik verkozen als ‘rookie’. Nu ben ik ‘speelster van het jaar’, dat is gewoon fantastisch toch?” 

Naar jaarlijkse traditie wordt ook de Red Dragon en Yellow Tiger van het Jaar in de bloemen gezet. Bij de mannen was de keuze snel gemaakt na de treble (kampioens­titel, bekerwinst en CEV Cup) voor Sam Deroo bij Dinamo Moskou. Ook al heeft de ploegkapitein van de Red Dragons er zelf geen denderend seizoen opzitten. Geplaagd door het coronavirus en blessures aan de enkel verloor hij zijn ­basisplaats in het team. Conflicten met de coach zouden ook een rol gespeeld hebben. Maar met zijn ­invalbeurten loodste hij Moskou wel mee naar winst in de finales. Deroo (28) keert terug naar de ­Poolse competitie (Rzeszow).

Bij de vrouwen lag de keuze breder. Britt Herbots geraakte met Novara tot in de halve finale van de Champions League, verloor de ­bekerfinale tegen Conegliano en verloor de eerste titelfinale tegen datzelfde Conegliano met 3-2. Ook Herbots is haar basisplaats kwijt. De trofee ‘Beste Belg in Buitenland’ gaat naar Lise Van Hecke (28): op basis van scoutingcijfers derde beste hoofdaanvalster in Italië, met Monza 3de in de eindstand én – aan de zijde van Laura Heyrman – winnaar van de CEV Cup. Van Hecke heeft haar contract bij Monza verlengd, Heyrman trekt naar Turkije.

1. Frank Depestele (Menen) 236
2. Steven Vanmedegael (Roeselare) 160
3. Joel Banks (Maaseik) 143

1. Kris Vansnick (Asterix Avo) 178
2. Julien Van de Vyver (As-Tongeren) 115
3. Fien Callens (Oudegem) 112

1. Mathijs Desmet (Roeselare) 37
2. Liam Mc Cluskey (maaseik) 16
3. Martin Perin (Borgworm) 12
Seppe Rotty (Menen) 12

1. Britt Rampelberg (Asterix) 29
2. Nikita De Paepe (Oudegem) 23
3. Charlotte Krenicky (As-Tongeren) 21

1. Marie-Catherine Boulanger 35
2. Wim Cambré 26
3. Koen Luts 20

Seppe Baetens (Haasrode Leuven)

Sarah Cools (Antwerp)

Beste passeur: D’Hulst (Roeselare)
Beste receptie/hoek: Fragkos (Roeselare)
Beste middenman: Coolman (Roeselare)
Beste hoofdaanvaller: Cox (Maaseik)
Beste libero: Deroey (Roeselare)

Mathi Raedschelders (74) gaf de fakkel door na 35 jaar voorzitterschap bij Maaseik. Onder zijn bewind verzamelde de club 16 landstitels, 14 bekers, 14 Supercups en pieken in Europese competities.