Recensie: Limburgse vogelverschrikker is kolfje naar de hand van jonge gamers
Gamestudio Polygoat uit jawel... Peer heeft alvast een primeur gescoord met Stitchy in Tooki Trouble. Het is de eerste game voor de Nintendo Switch van Limburgse makelij. Hulde daarvoor. Het is een sidescrolling platformgame geworden, het onverwoestbare genre dat wereldwijd al decennialang miljoenen spelers aan consoles kluistert.
Het verhaal dan. Euhm, dat ontbreekt eigenlijk. Hoofdpersonage is de kleine vogelverschrikker Stitchy die in verschillende spelwerelden op zoek moet gaan naar verdwenen maïskolven. Maar waarom dat allemaal gebeurt, dat kom je als speler niet echt te weten. De strooien pop Stitchy kan lopen, springen én een neerwaarts beukmanoeuvre uitvoeren. Elk level bestaat uit een hindernissenparcours met gevaarlijke obstakels zoals woeste golven, scherpe kristalpieken, happende, houten roofvissen of stekelplanten.
Aan kleur en details geen gebrek in Wel oppassen met de houten haaien. — © RR
De gameplay is erg basic. Dat betekent dus dat je onderweg zo veel mogelijk maïskolven moet verzamelen en - als het even kan - drie verstopte onderdelen van een totempaal moet vinden. Aan de finishlijn wacht een grote kist bomvol kolven als beloning. Onderweg zijn er niet alleen de statische struikelblokken en valkuilen, het wemelt er ook van vijanden die je moet ontwijken. Dat sommige van deze vijanden soms gerecycleerd worden in levels waar ze precies niet thuishoren is vreemd, maar stoort niet.
Mijnkarretje
Stitchy in Tooki Trouble heeft duidelijk de mosterd gehaald bij de klassiekers. Het lijkt heel erg op Donkey Kong Tropical Freeze en knipoogt met de houten kratten en exotische maskerdragers ook naar Crash Bandicoot. Het verschil is dat die laatste veel sneller speelt. Stitchy in Tooki Trouble heeft wat dat betreft een gezapiger tempo. Het is bijvoorbeeld niet mogelijk om in één actiebeweging meerdere kisten tot splinters te degraderen zoals een molenwiekende Crash dat wel kan. In de praktijk betekent dit dat Stitchy elke kist apart met een powerslam moet stukslaan. En dat zet wel een rem op het ritme.
Wat doet een vogelschrikker wanneer een kanon hem onder vuur neemt? Springen! — © RR
Halverwege elk level is er een checkpoint vanwaar je opnieuw kan beginnen als je in de tweede helft ergens de mist in gaat. Ook al hebben we honderden uren platformervaring in de vingers, dat gebeurde meer dan we hadden verwacht. Voor een stuk heeft dat te maken met de bewegende platformen. Houten boeien die op de golven dansen, reddingsbootjes die je als springplank kunt gebruiken of afbrokkelende ijspistes. Ook tof en variërend zijn de levels waarin je met een losgeslagen mijnkarretje kan rijden.
Af en toe met een mijnkarretje rijden zorgt voor variatie. — © RR
Trots
Stitchy heeft geen wapens om zich te verdedigen. Het uitschakelen van de vijanden gebeurt op old school-wijze: je moet ze op hun kop springen. En sommige zelfs twee keer. De bossfights op het einde van elke spelwereld zijn ook een gevalletje apart. Verwacht geen snelle, intense actie, want ook de grote vijanden nemen hun tijd om je aan te vallen. Dat wil niet zeggen dat het gemakkelijk is. Precisie is het sleutelwoord. Belangrijker alvast dan snelle vingers.
Altijd tricky: lopen op ijsblokken. Grote kans op slipgevaar en falen. — © RR
Stitchy in Tooki Trouble ziet er grafisch heel goed uit. Het is een mooi eerbetoon aan klassiekers zoals Mario Bros, Donkey Kong, Rayman of Crash Bandicoot, maar speelt wel een klasse lager. Dat is helemaal geen minpunt. Door het tempo dat trager is dat je van platformgames gewoon bent en de kindvriendelijke wereld en figuurtjes, is deze game een ideaal instapmodelletje voor jonge gamers die nog niet zo vertrouwd zijn met het gamegenre. En dat het in onze achtertuin werd gemaakt, daar zijn we als Limburgse gamers toch wel een beetje trots op.
Score: 7/10
