‘We willen de Spotify van take-away worden’: hoe deze Gentse software de wereld verovert
Hebt u de voorbije maanden, zelfs misschien vandaag nog, een pizza, een hamburger, een spaghetti of zelfs alleen maar een potje ijs online besteld? Dan is de kans groot dat u één van de 30 miljoen bestellingen and counting was die via Deliverect in Gent is gepasseerd. Deliver-wàt? Dit is het verhaal van een van de hotste techbedrijven in de wereld.
Deliverect klinkt heel internationaal, maar het is bedacht in Gent. In het kort: het is de software die de kassa’s van al die duizenden en duizenden restaurants die takeaway aanbieden, koppelen aan de platformen van Deliveroo, Takeaway.com of UberEats. “Zonder onze software zou elke bestelling via een andere tablet binnenkomen bij de restaurants. Dat zorgt voor fouten en chaos”, legt Zhong Xu (37) uit.
Xu is CEO en is samen met Jan Hollez (39) de bedenker van Deliverect . Het Gentse bedrijfje is hotter dan hot op de techmarkt tegenwoordig: ze hebben net nog eens 65 miljoen dollar opgehaald bij internationale investeerders. Deliverect bestaat nog geen drie jaar en heeft intussen klanten over de hele wereld - van gewone restaurants tot multinationals als Unilever, Kentucky Fried Chicken en Burger King.
Ze hebben er een jaar over gedaan om 1 miljoen bestellingen te bereiken, nu zitten ze aan 30 miljoen: het aantal orders is in 1 jaar tijd gestegen met - hou u vast - 750%. De ambitie is groot. “We willen de Spotify van de take-away worden”, zegt Xu. “We willen de nummer één worden - niet in België, maar in de wereld. We zijn nu al in meer dan 30 landen aanwezig. We willen geen tienduizend restaurants als klant, maar honderddùizenden.”
Ingenieur wordt afwasser
Voor het begin van dit succesverhaal moeten we meer dan 30 terug in de tijd en naar de andere kant van de wereld. Naar Shanghai, want daar liggen de roots van Xu. “In 1989 is mijn vader naar Europa gekomen: hij was ingenieur en wou doctoreren in de materiaalkunde. De Gentse universiteit was in 1989 toevallig de eerste die Chinezen toeliet. Je moet weten: nu is China groot en modern, maar dertig jaar geleden was het nog een derdewereldland.
Mijn vader was in zijn familie ook de eerste die aan de universiteit kon studeren. De 1.000 euro die hij nodig had voor de reis heeft hij bij elkaar gesprokkeld met hulp van de hele familie en al zijn vrienden. Dat was waanzinnig veel geld toen: mijn vader werkte en verdiende omgerekend 5 euro per màànd, hé. Om te overleven in Gent, want hij moest werken zonder loon terwijl hij in Shanghai ook een vrouw en een zoon had, is hij begonnen als afwasser in een Chinees restaurant. Daar ligt de kiem van zijn en mijn verhaal van software voor de horeca: zijn baas vroeg op een dag of mijn vader, de afwasser die eigenlijk ingenieur was, of hij geen kassa kon maken met een verbinding naar de computer om het hele restaurant te runnen.”
Software in de file
Alle Chinese restaurants in België gebruiken nu de software van vader Xu. Maar zijn zoon wou zijn business nooit overnemen. Xu: “Dus ben ik in 2010 mijn eigen idee beginnen ontwikkelen, samen met Jan Hollez, mijn studiegenoot aan de UGent: een kassasysteem voor de iPad. De iPad bestond toen maar net, de eerste iPhone was 3 jaar eerder gelanceerd. Jan en ik hebben onze software letterlijk in de file geschreven, tussen Gent en Brussel en terug. We werkten toen allebei voor een bedrijf in Brussel en carpoolden, dan had degene die niet reed een uur tijd om software te coderen.
We wilden ons product maken, maar we hadden geen kapitaal en konden onze job niet opgeven. Dus kwamen op dat idee: het leverde ons in een week 10 werkuren extra op. In 2011 was Possios klaar en waren we in Europa de eersten met een iPad-kassa. We hebben dat een beetje naïef gelanceerd en dat is metéén geboomd. Lightspeed, een Canadese wereldspeler in kassa-systemen, heeft ons in 2014 overgenomen en Jan en ik zijn dan de horecadivisie gaan leiden.”
Nu is er dus Deliverect, met software die de héle wereld nodig heeft. “De transitie van offline kopen naar online was in de retail al begonnen met Amazon. Maar in de voedingssector ging dat moeilijker: je kan vers eten niet in grote opslagruimtes bewaren zoals kleren, boeken of telefoons. Toch zagen we dat vanaf 2017 sommige restaurants al 10, 20 en soms zelfs 30% van hun omzet uit online bestelde afhaalmaaltijden begonnen te halen. Dat kwam door het ontstaan van leveringsplatformen als Deliveroo en UberEats. En dan kreeg ik de vraag van restaurants: ‘Zhong, je moet ons helpen. Maak iets wat waarmee we al die bestellingen makkelijker kunnen beheren.’ Zo is het begonnen. Ik zou niet zeggen dat we geniaal zijn, maar dankzij onze ervaring bij Possios maakten we wel minder fouten. Dat heeft geholpen om Deliverect zo snel te ontwikkelen en meteen op wereldwijde schaal uit te brengen.”
Online vol-au-vent
Men zou kunnen stellen dat het succes er gekomen is door de wereldwijde coronacrisis, maar dat is Xu en zijn compagnon Jan Hollez oneer aandoen. Al heeft het virus wel geholpen om de klanten én restaurants te overtuigen dat er een hele markt open ligt als je eten online aanbiedt.
“Wat waren afhaalmaaltijden vòòr Covid? De frituur, de pizzeria en de Chinees. Spaghetti? Een vol-au-vent? Een heel menu van een topchef? Dat deed bijna niemand. Covid heeft de transitie versneld. We hadden voorzien dat het een jaar of 6, 7 zou duren voor het online bestellen van alle soorten eten en drinken helemaal ingeburgerd was. Nu is dat in een jaar tijd gebeurd. En niet op één plek, maar over heel de wereld. Zonder corona zouden we nu ook gegroeid zijn, maar misschien niet zo snel. De digitalisering van eten en drinken was onvermijdelijk.”
