Bongonda leidt Genk naar vijfde bekerwinst
Eén balverliesje van Hugo Siquet, een doorstekertje van Theo Bongonda en een schuivertje van Junya Ito gooiden een weer eens te arme bekerfinale open. Bongonda zette dan zelf de kroon op het werk. Genk beefde nog even en won verdiend met 2-1 en nam revanche voor de 1-0-nederlaag in maart 2018.
De 1-0 viel heel vroeg in de tweede helft en toen kon de wedstrijd eindelijk beginnen. Er kwam ruimte, de gaten werden minder snel dicht gelopen en het spel ging heen en weer. Er kwam zowaar een beetje spanning.
Toen Standard ook nog Jackson Muleka en Mehdi Carcela inbracht, steeg de hoop op beter voetbal bij de Rouches, die tot dan vooral vanuit de organisatie hadden gevoetbald. Vreemd genoeg maakten ze daarna minder klaar dan met de basiself. Kort na die wissels ging Theo Bongonda er op links vandoor en knalde laag en hard voorbij Bodart. 2-0 en wedstrijd gespeeld.
Zo saai, ongeïnspireerd en niet om aan te zien zoals drie jaar geleden toen Genk en Standard elkaar ook al troffen op de Heizel, en Renaud Emond bij het begin van de verlengingen de enige goal scoorde namens Standard, was het niet. Een voetbalfeest was deze tweede bekerfinale op rij zonder publiek lange tijd ook niet. De eerste helft beperkte zich tot een strijd op het middenveld. De grootste kans viel helemaal in het begin van de wedstrijd toen bij een afvallende tweede bal Kristian Thorstvedt op de paal knalde.
Het was één helft bovenal bikkelen. Mbaye Leye was een goede voetballer, maar strijd leveren was niet zijn grote kwaliteit. Liever speelde hij slim en hij was slim. Positiespel, sluipen eerder dan lopen, techniek eerder dan fysiek. Het voetbal dat hij predikt met Standard is fysiek boven techniek, lopen in plaats van sluipen.
Hij hield Mehdi Carcela en Maxime Lestienne, twee rasaanvallers maar niet de grote stoorders, op de bank. Ook Jackson Muleka zat op de bank, maar dat was uit voorzichtigheid na blessure. Wie er helemaal niet bij was bij Standard, was de Congolees Merveille Bope Bokadi. Die scheurde vorige week in de laatste wedstrijd van de reguliere competitie zijn achillespees en is minstens een half jaar uit.
Genk miste niemand en was op papier de favoriet voor deze bekerfinale, de belangrijkste in jaren. Er was natuurijk de premie, de eer en de kwalificatie voor de laatste voorronde van de Europa League. Een anomalie, maar het Belgisch voetbal hangt aan elkaar van de anomalieën. Neem nu de datum van deze finale. Het zou de laatste keer zijn, met de nadruk op zoú, maar een bekerfinale geprogrammeerd nog vóór de start van de playoffs, wie verzint zoiets?
Nu Genk de beker heeft gewonnen, zijn alle andere ploegen in Play-off 1 – excuseer, ploegen in de CP of Champions’ Play-offs – verzekerd van Europees voetbal. Voor de vierde blijft dat bij een plek in de nieuwe Europese kneusjesbeker ofte de Conference League. Bijkomend voordeel was er voor de winnaar van Play-off 2 – excuseer, de EP of Europe Play-offs. De eerste van de EP zal geen barrage meer moeten spelen met de vierde van de CP en zich van een rechtstreeks ticket verzekeren voor de voorronde van de Conference League.
Kwaliteit ontbrak
Wat strijd betreft, zette Genk zijn voet naast die van Standard en halfweg de eerste helft overtrof Genk met zeven overtredingen tegen vier voor Standard zichzelf. Junya Ito, van wie je zou verwachten dat hij de linkerflank van Standard aan de praat zou houden op hun helft, sprong geregeld bij als rechtsachter. Energie genoeg in deze wedstrijd, maar de kwaliteit ontbrak.
Selim Amallah probeerde wel, maar kwam telkens iets tekort met zijn laatste pass. Ook Genk kwam moeilijk uit de verf door het energieke terugverdedigen en jagen van de roodwitten. Ongetwijfeld een partij om de zenuwen in de tribune de hoogte in te jagen, alleen zaten daar voor het tweede jaar op rij een man/vrouw of honderd en evenveel journalisten.
In Nederland werd afgelopen weekend Ajax-AZ gespeeld voor een paar duizend toeschouwers. Ze doen maar, België is nog niet klaar voor testevents met voetbal, en dat moeten we vooral zo houden. Leye had dan wel al zijn bekerfinales gewonnen als speler, Standard kreeg hij niet meer aan de praat. Ook niet na drie offensieve wissels, want na Carcela en Muleka, kwam met nog een kwartier op de klok ook Maxime Lestienne in het veld. Het was Genk dat de stand op 2-0 bracht. Met nog zeven minuten te gaan beleefde Genk toch nog enkele kwade momenten.
Eerst draaide Carcela een bal op het hoofd van Muleka en die kopte erg knap in de winkelhaak. Genk had in de laatste competitiewedstrijd nog een 2-0 uit handen gegeven tegen Antwerp en dat zou hen geen twee keer overkomen. Van den Brom wilde voor het eerste een beker winnen, eist wat hem nooit was gelukt als speler of als trainer, en gooide er een extra verdediger in. Theo Bongonda lokte nog een rode kaart uit bij Moussa Sissoko en dat haalde de jus uit de Luikse benen.
Burgemeester Wim Dries van Genk had opgeroepen om in geval van winst niet samen te scholen. Bij het vertrek was dat alvast voor dovemansoren bestemd. Toeterend door de straten rijden mocht nog wel. Of dit is gelukt, ziet u vast wel op de journaals en dan kan u ofwel meewarig het hoofd schudden, woedend worden of instemmend knikken.