Twee dagen voordien veroverden Peeters, Milh en Laura Vandevoorde brons in de teamfinale. Het was al van 1993 geleden dat er een Belgisch meisjesteam deelnam aan het EK tumbling. Pee-ters (34,800), Milh (31,200) en Vandevoorde (32,700) verzamelden 98,700 punten. Alleen Frankrijk (101,100) en Rusland (100,600) deden beter.

“Ik kan het nog altijd maar moeilijk geloven”, reageert Peeters. “Ik wilde zo graag een podiumplaats op een groot toernooi en nu zijn het er in één klap twee. Ik maak geen onderscheid tussen mijn gouden medaille en de bronzen met Team Belgium. Ik vind ze allebei even mooi. Ik had nooit verwacht dat we derde zouden eindigen in de landenwedstrijd. Frankrijk en Rusland waren te sterk, het werd een strijd tussen België en Denemarken. En we hebben het gehaald. Dit is een leuk team. Ik wist vooraf niet aan wat ik me kon verwachten. Het is een medaille geworden.”

In het individuele nummer werd onze landgenote als topfavoriet naar voren geschoven. “Ik heb me enkel om mijn twee sprongen bekommerd, ik wilde niks weten van punten en de stand. Het was heel nipt met de tweede. Want de Russische had slechts twee tienden van een punt minder. Ik deed wat ik kon, ik had toch nog altijd veel last van stress. Maar het is me gelukt, mijn grote droom heb ik kunnen verwezenlijken. Ik zal het pas echt geloven als ik weer in België ben en ik alles nog eens rustig op een rijtje kan zetten.”

In november wacht het WK. “Deze titel zal daar niks aan veranderen. Ik heb al aan vijf wereldkampioenschappen meegedaan. Mijn beste plaats was de vierde, dus wie weet wat mogelijk is? Over een jaar is er opnieuw een EK. Die twee kampioenschappen zijn mijn volgende grote uitdaging.”