De HGR adviseert om voor alle leeftijdsgroepen te beginnen met een psycho-educatief aanbod, waarbij de patiënt en zijn of haar omgeving geïnformeerd worden over het ontstaan en de gevolgen van ADHD-symptomen. Als psycho-educatie niet voldoende blijkt te zijn, zijn er verschillende trajecten mogelijk, naargelang leeftijd en ernst van de stoornis.

Voor kinderen onder zes jaar wordt een medicamenteuze behandeling afgeraden. Vanaf zes jaar is het mogelijk, al dan niet in combinatie met niet-medicamenteuze behandelingen zoals een oudertrainingsprogramma (tot twaalf jaar) of cognitieve gedragstherapie (voor kinderen van dertien tot achttien jaar). Er is volgens de HGR onvoldoende wetenschappelijk bewijs om interventies als relaxatietechnieken en vaktherapieën aan te bevelen bij kinderen. Voor volwassenen kunnen deze interventies een ondersteunende rol spelen.

De HGR beveelt verder aan de terugbetaling van alle vormen van medicatie mogelijk te maken, indien de voorschrijver de richtlijnen volgt. Psychologische ondersteuning zou geen voorwaarde mogen zijn voor de terugbetaling van medicatie. Daarnaast wordt psychologische hulp, volgens de HGR, momenteel te weinig terugbetaald en is die om die reden niet voldoende toegankelijk voor veel gezinnen.

Aandachtsdeficiëntie- of hyperactiviteitsstoornis (ADHD) is een neurobiologische ontwikkelingsstoornis die in verschillende levensfases kan voorkomen. De stoornis wordt gekenmerkt door aanhoudende concentratieproblemen en/of hyperactiviteit die kunnen leiden tot problemen op school, tijdens het werk of in het sociaal leven.