Campenaerts blijft ook in de Giro zijn horizon verruimen: “Pijn geleden, maar me wel geamuseerd”

Hoe stevig hij zich ook roerde in de openingsfase van de achtste etappe, ruimte kreeg hij niet. “Ik probeerde het enkele keren, maar het was niet makkelijk”, pufte ‘Vocsnor’. “Er zijn er natuurlijk véél die mee willen.” In een grote ronde zal je het dan ook vaker zien gebeuren: dat de vlucht van de dag uiteindelijk vertrekt zonder jou. “Ik dacht: ‘niet met mij vandaag, hé. Ik móet erin’.” Wat volgde mocht gerust worden beschouwd als dé inspanning van de dag. Na een lekker vet ouderwets tijdritje dichtte hij de kloof met Gougeard, Arndt, Lafay, Gavazzi, Gaviria, Oliveira, Goossens en Carboni. “Mijn waarden en files zullen het ongetwijfeld bevestigen: dit was mijn hardste ‘effort’ in de koers. Eigenlijk verschoot ik daar al een cartouche, terwijl de wedstrijd nog moest beginnen. (grijnst) Ik denk niet dat de mensen op dát moment al tv aan het kijken waren.”

Campenaerts weerde zich dapper, bouwde met zijn gezelschap een geruststellende bonus uit en leidde op 20 kilometer van de finish zelf de debatten in. “Ik ging ‘all out’ met Arndt. Maar iedereen wilde natuurlijk de rit winnen. Dus werd er volop gereageerd.” Campenaerts ging nóg eens. En nóg eens. En nóg eens. Tot wel vijf keer toe. “Ik besefte dat het op dat slotklimmetje zeker niet voor mij zou zijn. (lacht) Misschien kon ik Gaviria nog kloppen, dat wel. Maar een dikke prijs? Neen, dat zat er niet in. Dus probeerde ik voordien weg te geraken. Na veel proberen lukte dat ook, met die Italiaan van Bardiani (Carboni, red.). Tien seconden, hoorde ik plots. En even later: twaalf seconden. ‘Oei’, begreep ik: dit wordt lastig op een klim van drie kilometer.”

Kansloze onderneming, werd het zo. Waarbij u zich ongetwijfeld de vraag stelt: had dit dan wel zin? “Vluchtetappes met vlakke aankomsten moeten me beter liggen en bieden me in een situatie als deze met een klein beetje geluk kans op succes”, meent Campenaerts. “Maar van dat soort bevat deze Giro er bitter weinig. Soit, ik heb het geprobeerd. Pijn geleden. Maar me ook weer goed geamuseerd. En euh… ik heb toptien gereden. (lacht) Dat komt er tegenwoordig niet meer van in een tijdrit.”

Lees ook. 

Geen tweede Belgische zege in Giro: Lafay is sterker dan Campenaerts en Goossens, klassementsrenners houden zich koest