La Belgique douze points! Belgium twelve points! Zaterdag zullen we die twee zinnen voor het eerst sinds 2017 opnieuw horen. Toen eindigde Blanche met City lights vierde op het Eurovisiesongfestival dat gewonnen werd door Salvador Sobral die Portugal vertegenwoordigde met het supergevoelige Amar pelos dos. Hooverphonic was dinsdagavond tijdens de eerste halve finale niet op ‘the wrong place’ en plaatste zich voor de finale van zaterdag.

Het songfestival is en blijft toch iets waar we met z’n allen naar uitkijken. Toch? Al moet ik zeggen dat ik mij ook vaak erger aan sommige belachelijke acts. Het is een zangwedstrijd, al zijn heel veel landen dat vergeten. Dat blijkt vaak ook uit de puntentelling waarbij het ene land 12 punten cadeau doet aan het andere.

Mijn oudste herinnering van het songfestival gaat terug naar 1974, het jaar dat Abba met Waterloo won. Toen, en ook nu nog, begon de show met de Eurovisie-hymne. Het gekende deuntje ging destijds ook altijd het legendarische spel zonder grenzen vooraf. Het songfestival dat is ook Ein bisschen Frieden van Nicole, Love Shine a Light van Katrina & The Waves, Diggiloo Diggiley van Herreys, La det Swinge van Bobbysocks, Fly on the Wings of Love van de Olson Brothers en natuurlijk J’aime la Vie van Sandra Kim. En zeggen dat de enige Belgische winnaar van het Eurovisiesongfestival nu in Heers woont.

Maar het songfestival is ook What’s Another Year en Hold Me Now van Johnny Logan, die het festival in totaal drie keer won. Twee keer met eerder vermelde nummers en één keer als songwriter van Why Me, het nummer waarmee Linda Martin in 1992 won. Mijn absolute favoriet nummer is dat van Celine Dion: Ne Partez Pas Sans Moi. Dàt is pas een nummer. Een rustig begin om dan he-le-maal te escaleren in een geweldige apotheose. Kippenvel! En Eres Tu van Mocedades, dat is een andere favoriet. In 1973 eindigde de Spaanse groep tweede op vier punten van Anne-Marie David die met Tu Te Reconnaîtras voor Luxemburg won. In die tijd kon je de volledige puntentelling van A tot Z volgen. Anno 2021 worden de punten voor een groot deel gepubliceerd voor de ‘dikke’ punten live bekend worden gemaakt. Dat kan ook niet anders met 26 deelnemende landen.

Zaterdag zijn alle ogen op Rotterdam gericht. Dick Advocaat, trainer van Feyenoord heeft het er niet op begrepen, want hij ziet zijn match uitgesteld en snapt dat niet. Hij is dan ook de enige Nederlander denk ik, want onze noorderburen organiseren zaterdag de grootste show van het jaar, mét publiek. Jongens, was dat wennen dinsdag toen we zoveel volk zagen zingen, dansen, applaudisseren en helemaal uit de bol gaan. Dat hebben de Nederlanders allemaal te danken aan Duncan Laurence, die in 2019 met Arcade het songfestival won. Franco Battiato zal het helaas niet meer meemaken. De Italiaan die in 1984 met Alice I treni di Tozeur zong en samen met de Belg Jacques Zegers als vijfde eindigde, overleed dinsdag op 76-jarige leeftijd.

Wie zaterdag zal winnen, is koffiedik kijken. Misschien wordt het wel België en horen we vaker dan één keer: ‘La Belgique douze points! Belgium twelve points!’