LEES OOK: Gefrustreerde Remco Evenepoel gooit oortje uit nadat hij gelost wordt uit groep der favorieten

Remco Evenepoel werd de verliezer van de dag in de Strade Bianche Light die in een ware slijtageslag uitmondde. De kopman van Deceuninck – Quick-Step liep 2’08” achter een ontketende Egan Arley Bernal binnen. Wie er na zondag nog aan twijfelde: de Tourwinnaar van 2019 overklast op dit moment alles en iedereen.

Het was het dagje niet van Remco Evenepoel die op de grindstroken nooit hetzelfde zelfvertrouwen uitstraalde dan de voorbije tien ritten. Integendeel. Hij was de grote verliezer van de dag, maar is het nu voorbij? Zie 2010 toen Cadel Evans de etappe won en de latere eindwinnaar Ivan Basso in datzelfde Montalcino maar 18de werd op 2’05 van de Australiër die toen tweede stond in de stand.

Harm Vanhoucke leek een goede kans op de dagwinst te hebben, maar hij reed diep in de finale lek en viel. De West-Vlaming finishte net als vorig jaar op de Etna als derde na toch wel een zwarte dag voor onze Belgen. De zege ging naar de 21-jarige neoprof bij Qhubeka-Assos, Mauro Schmid, die sterker was dan de al even onbekende Italiaan, Alessandro Covi (UAE Team Emirates).

Hoe kwam de zege tot stand?

De ploegmaat van Victor Campenaerts was in Montalcino net iets sterker in een sprint met twee na een vlucht die heel de rit overlapte. De zwaar gehypete ‘Brunello di Montalcini Wine Stage’ gaf een etappe op twee fronten. Het was vrij snel duidelijk dat de winnaar uit de ontsnapping van de dag kwam. Met een klein kwartier voorsprong doken de vluchters de eerste van de vier ‘settore sterrati’ in. Op de tweede strook verloren we Taco van der Hoorn (Intermarche – Wanty Gobert) en Bert-Jan Lindeman (Qhubeka-Assos), maar de ritwinnaar van Canale kwam nog voor de derde strook opnieuw voorin aansluiten. Uiteindelijk zouden Covi en Schmid wegrijden.

Wie reed zich nog in de kijker?

Dries De Bondt, uiteindelijk vierde, lag aan de basis van het elftal dat van bij de start in Perugia weg reed. De nationale kampioen was daags voor de rustdag al zesde in Foligno, pal achter ploegmaat Gianni Vermeersch. Door het vertrek van Tim Merlier heeft de kampioen van Anzegem 2020 bij Alpecin-Fenix iets meer bewegingsvrijheid.

Met ook nog Lawrence Naesen en Harm Vanhoucke hadden we drie landgenoten mee, terwijl het peloton op de brede wegen naar de grindwegen toe, liet betijen.

Wat deden de favorieten?

Het klassement werd door elkaar geschud. Alleen Aleksandr Vlasov kon nog enigszins standhouden, maar na elf ritten staat de Rus toch ook al driekwart minuut achter.

Egan Arley Bernal had snel in de gaten dat dit een dag was waarop hij de minder behendige Evenepoel op achterstand kon plaatsten. Ook al maakte hij op de rustdag iedereen wijs dat het hem ging om zijn positie te verdedigen, maar dat was maar wat prietpraat. De eerste keer kon Evenepoel de schade beperken, maar op de derde strook leek het fataal te worden. Ook al omdat het een eeuwigheid duurde – zo’n vijf kilometer lang op de derde strook vooraleer de Portugees de kopman van Deceuninck – Quick-Step een handje toe stak. Wat later zat hij opnieuw alleen en deed Evenepoel van pure frustratie zijn communicatieoortjes uit.

De veldslag begon al op de eerste van de vier grindstroken. Dat was veruit de gevaarlijke sector onverhard voor Evenepoel omdat de weg kronkelde en naar beneden liep.

Met Filippo Ganna – als een bijna te onstuimige stayer – zette de Colombiaan de iets te diep in het peloton koersende Remco Evenepoel midden de stofwolken meteen onder zware druk. Het peloton brak.

Na de eerste ‘settore sterrati’ was er een kloof van een halve minuut tussen Ineos – die de eerste groep van 21 renners mende met o.a. ook Soler en Ciccone – en Astana en Deceuninck – Quick-Step die probeerden Vlasov en Evenepoel terug te brengen. Ganna ontplofte zelf na die strook en onze Belg reed de laatste meters dicht op Bernal & Co. Met Almeida in het wiel, Evenpoels enige ploegmaat in de kopgroep. Maar zoals gezegd verloor de Vlaams-Brabander op de derde strook definitief contact toen Moscon in opdracht van Bernal opnieuw moordend hard door trok.

Voor Attila Valter, de leider van drie dagen, Dan Martin (vanmiddag 8ste op 52 seconden) en Davide Formolo (10de op 1’02”) werden de witte wegen van Toscane ook al een nachtmerrie. Ze tuimelden genadeloos uit de top-tien.

Dan was er nog Tobias Foss die met George Bennett een tandemaanval voor Jumbo-Visma opzette, maar dat was eerder harakiri plegen. Ineos-Grenadiers laat dit soort geintjes niet toe.

Verder nog iets leuks dat u moet weten?

Omdat Ineos-Grenadiers en de andere topploegen nog een paar uur extra rustdag namen, kregen we een lekker ouderwetse vlucht die even over halfweg meer dan 14 minuten voorsprong telde. Niet alledaags in het moderne wielrennen waarbij van start tot finish live wordt uitgezonden. Minder nieuws was dat de kampioen van Ecuador, Jonathan Caicedo, op de eerste grindstrook crashte en uit de Giro verdween. Wat minder nieuws is voor zijn kopman Hugh Carthy straks in de echte bergen.

Donderdagmiddag verwachten we opnieuw een koers op twee fronten: voor de dagzege en om eventueel om opnieuw een kleine breuklijn in de tussenstand te krijgen.