LEES OOK: Antwerp vergooit kansen op tweede plaats tegen almachtig Genk

Een echte verrassing kon je het niet meer noemen: Hans Vanaken werd door Philippe Clement opnieuw in de Brugse basiself gedropt voor de titelmatch op Anderlecht. De tweevoudig Gouden Schoen zat de voorbije twee wedstrijden op de bank bij de uittredend (en toekomstig?) landskampioen. Anderlecht-trainer Vincent Kompany had echter al een vermoeden dat Vanaken zou spelen. “Hij gaat spelen, dat zie je van hier. Ze hebben hem geprikkeld en de juiste motivatie gegeven.”

De Limburger had wat vrijheid op het middenveld om met Vormer te infiltreren, gezien Clement opteerde voor Charles De Ketelaere als valse negen. In balverlies sloot het nummer 20 van Club centraal mee.

Infiltraties

Die vrijheid om te infiltreren benutte Vanaken al bij de eerste keer dat Club de neus aan het venster kwam steken. Lang profiteerde van twijfelen én wijken van Miazga, en Vanaken duwde de voorzet van De Ketelaere met zijn borstkas in doel. De Limburger debuteerde ooit met Lokeren met twee doelpunten in het Astridpark, en hij dikte zijn totaal tegen paars-wit aan tot 11 treffers. Daarmee is Anderlecht de favoriete tegenstander van de middenvelder.

Dat Vanaken reageert met de voeten, typeert hem. Na zijn twee bankzittersrollen bleef de Limburger een modelprof – “Ik kan enkel het ongelijk van de coach proberen bewijzen.”.

Hij werkte alleszins hard. Mignolet lanceerde vaak de lange bal in zijn richting, en ook in balverlies liet hij zich uitzakken om de inlopende Ashimeru op te vangen. De tegentreffer van Nmecha zorgde voor een domper op de vreugde, maar aan een punt hadden de bezoekers ook nog altijd genoeg voor een zeventiende landstitel.

Infiltraties (bis)

Na rust stuurde Clement bij: Vanaken werd de nummer tien, achter Lang en De Ketelaere. De Limburger probeerde de ruimtes te benutten die de twee spitsen trokken met hun rushes, en dat deed hij vlak na rust opnieuw perfect. Opnieuw dook De Ketelaere goed de hoek in, en nu troefde Vanaken Cobbaut af met de kop. Verbruggen was kansloos, en de titel was nu helemaal binnen handbereik. Zeker toen enkele minuten later Noa Lang de 1-3 op het bord zette. Anderlecht dat drie keer zou scoren op dertig minuten, dat zagen ze bij Club ook niet gebeuren. De spelers liepen het veld op alsof Visser al het laatste fluitsignaal had gegeven.

Toen Nmecha de aansluitingstreffer maakte, leek Club aangedaan. Vanaken probeerde rust te brengen aan de bal, maar dat was niet altijd evident tegen een Anderlecht dat alles op alles speelde.

Het werd nog 3-3, maar de titel voor Club was een feit. Voor Hans Vanaken was het zijn vierde titel in zes jaar tijd, een erg knap gemiddelde. Of hij zijn status zal verzilveren met een transfer richting buitenland, blijft de vraag. Maar prijzen opstapelen aan dit tempo: daar zegt niemand neen tegen.