Dwingender terugkeerbeleid voor mensen zonder verblijfsrecht

De bedoeling is mensen zonder verblijfsrecht op de huid te zitten tot ze effectief voor terugkeer naar hun thuisland kiezen. En in het ultieme geval mensen die blijven weigeren te vertrekken, gedwongen op een vlucht naar huis te zetten. 

Voor die opvolging rekruteert Mahdi negentig mensen, van wie twintig specifiek om te werken rond gezinnen met minderjarige kinderen, een complexe doelgroep nu na een juridische strijd vastligt dat die niet mogen worden opgesloten met het oog op hun verwijdering. Tien anderen worden ingezet om vreemdelingen al in de gevangenis warm te maken voor terugkeer, nadat ze hun straf hebben uitgezeten.

Zestig ambtenaren worden ten slotte aangeworven om nieuwe op te richten lokale antennes voor begeleiding naar vrijwillige terugkeer mee te bemannen. De bedoeling is per provincie twee à drie hubs op te zetten, met grotere kantoren in steden als Antwerpen, Brussel en Luik.

De terugkeer van mensen zonder verblijfsrecht is de zwakke flank in Europa's asiel- en migratiebeleid, weet De Tijd. Zodra mensen voet op Europese bodem zetten, is het door de strikte regels en procedures moeilijk ze te doen terugkeren. Omdat hun leven echt in gevaar is, omdat ze zich via veel legale manieren kunnen verzetten tegen vertrek of omdat een deel kiest voor een ondergedoken bestaan in illegale circuits.

Over hoeveel mensen het exact gaat, is niet geweten. Er wordt van uitgegaan dat in de EU vier op de tien mensen die binnenkomen en geen recht op verblijf verwerven, weer vertrekken. In België zouden dat er maar twee op de tien zijn.