Jan De Wilde bracht in 1972 het lentelied uit en zong uit volle borst ergens in maart of april ‘Daar is de lente, daar is de zon’. De laatste week van mei is ondertussen ingegaan, maar het lentegevoel is me nog niet overkomen. Hij gaat verder met ‘de fallus impudicus staat al in bloei en de blaadjes krijgen bomen’. Zo’n dingen wekken mijn nieuwsgierigheid op en Wikipedia is mijn grote hulp om te weten over welke plant of boom het gaat. Het blijkt een paddenstoel te zijn, ook wel gekend onder de naam stinkhorn. Nooit van gehoord en ook dit zal mijn lentegevoel niet aanwakkeren.

Gelukkig heeft er niemand schuld aan dit druilerige kille weer, want anders zou ook die persoon moeten onderduiken om niet publiekelijk gelyncht te worden. Toch zal F. Deboosere beter oppassen, want ook in het Covid-verhaal moet de boodschapper zich verbergen om niet doorzeefd te worden met stalen bolletjes. Het weer hebben we dus niet in de hand, het verminderen van het coronavirus daarentegen kunnen we volledig zelf sturen. En daar zijn we eindelijk volop mee bezig.

Vorige donderdag kreeg ik tijdens mijn middagpauze een telefoontje van het vaccinatiecentrum. Ja, ik had mij op de reservelijst gezet en kon onmiddellijk naar de Kimpel komen. Een half uurtje later was ik 0,3 ml AstraZeneca rijker. Nog enkele maanden doorbijten en we kunnen afscheid nemen van het nieuwe normaal. Hoewel een bezoek op zondagavond op het Bilzerse marktplein een beeld opwekte dat al een eeuwigheid geleden leek: volle terrassen, enthousiast rumoer en een waterzonnetje. De wind was een beetje spelbreker, zeker tijdens de lunch op zondagmiddag, maar ik ben vooral blij dat al het horecapersoneel weer actief is. En net nu beleven we de koudste en somberste april-mei sinds 1941. Maar er schijnt eindelijk licht aan het einde van de tunnel: tijdens het weekend zou 20°C in zicht komen, de zon het winnen van de wolken en het vocht enkel nog door de kelen en niet meer over de straat vloeien.

Toch lijkt het uitgebreide terras een Bilzerse inwoner in de war gestuurd te hebben. Uit goede bron (die ik niet mag vrijgeven) kwam er vorige week een vrouw het Demerhof binnen en vroeg aan mijn bron waar ze burgemeester Johan kon vinden. De werknemer van het woonzorgcentrum dacht dat hij haar niet goed begrepen had en vroeg wie ze wou bezoeken. "Ik zoek burgemeester Sauwens", herhaalde ze haar vraag. Nu is onze burgemeester niet meer van de allerjongsten, maar een overnachting in het rusthuis is nog niet aan de orde. “Mevrouw, u bent in het rusthuis, voor het stadhuis moet u naar het centrum gaan. Daar is de kans groter dat je de burgemeester gaat vinden.”

Ik stel dus voor om alle richtingaanwijzers die nu naar het vaccinatiecentrum verwijzen te hergebruiken door ze om te keren en te overschilderen met BURGEMEESTER. Alles komt goed.