Wie vandaag een kind of partner verliest, heeft recht op drie dagen rouwverlof. Die periode is niet of amper voldoende om alleen nog maar de praktische kant van de begrafenis te regelen. Tijd nemen om bij het verlies stil te staan, is er niet, waardoor nabestaanden vaak ziekteverlof opnemen, zegt Kamerlid Nahima Lanjri (CD&V), die het wetsvoorstel indiende, met steun van de Vivaldi-partijen. ‘Rouwen is geen ziekte, het is een basisrecht. Ik ben opgelucht dat ouders en partners nu eindelijk erkend worden in hun verlies’, aldus Lanjri.

De wettekst breidt het rouwverlof uit van drie naar tien dagen (klein verlet) voor werknemers, ambtenaren en zelfstandigen die een inwonend kind of partner verliezen. Daarvan moeten drie dagen verplicht worden opgenomen tussen het overlijden en de begrafenis. De overige zeven dagen zijn vrij te kiezen binnen het jaar na het overlijden. ‘Bij een overlijden komen zoveel eerste keren zonder partner of kind, zoals de eerste verjaardag. Als wetgever willen we het verdriet op zo’n momenten erkennen’, vult Evita Willaert (Ecolo-Groen) aan.

Het rouwverlof breidt ook uit naar pleegouders in langdurige pleegzorg, dus indien ze een pleegkind verliezen dat ze meer dan een half jaar onder hun hoede hadden.

De tekst moet nog langs de plenaire Kamer passeren alvorens hij in werking kan treden. De rouwverlofregeling dateert al van 1963. Er circuleren al meer dan vijftien jaar voorstellen om de wet te herzien.