Het klopt, dat oefenmatchen voor een tornooi zijn wat ze zijn: ritme geven en dingen uitproberen. Maar gisteren leken er geen antwoorden te komen. Sterker nog, de vragen en problemen namen toe. Enkele conclusies na een teleurstellend gelijkspel.
Carrasco overtuigt
Carrasco-Hazard, dat werkt op links. Laat ons met het goeie beginnen. Een precieze lange bal van Toby Alderweireld, goeie en mindere momenten maar zijn kruispas blijft een juweeltje , naar Thorgan Hazard of Yannick Carrasco om het spel te verleggen, naar links en dan kon je het gerust overlaten aan die twee. De ene keer met Carrasco in de pocket, een andere keer aan de buitenkant, om ruimte te maken voor de oprukkende Hazard of een infiltrerende Praet die voor de rust veel diepgang in zijn spel stak.
Veel gevaar kwam van links. Er was werkkracht, diepgang bij de Vilvoordenaar die een paar lange sprints trok, en aan de zenuwachtigheid in een duelletje met een Griek dat leidde tot een kort opstootje, merkte je ook karakter, focus en ambitie. We gaan Carrasco vaak zien op dit EK, op de positie van Eden, of als linkerwinger op de plaats van Thorgan.
Daar kan ook Doku terecht. Minder opvallend in beeld, maar een van die spelers die, eens aan de bal, voor een verrassing kan zorgen. Inzetbaar op beide flanken, ook dat is goed nieuws.
Praet is geen De Bruyne, zo is er maar een. Geen echte tempomaker. De mat leek ook kurkdroog, het was lastig om te versnellen en de bal te laten rond gaan, maar na een aarzelend begin kwam er schwung in voor de Leuvenaar. Een paar opvallende runs zonder bal, ook dat. We gaan Praet straks op het EK minder zien dan Carrasco, eens De Bruyne hersteld, want Tielemans staat hoger in de pikorde, maar hij mag tevreden terugblikken op zijn match.
Zorgen om Boyata en Meunier
Zorgelijker is de situatie van wat anderen: Meunier en vooral Boyata. Met deze nuance: Meunier is een voetballer die inmiddels het klappen van de zweep kent en vaak groeit in een toernooi. Sinds zijn vertrek uit Brugge na het vorige EK was het qua speelminuten altijd wat ‘so so’, PSG en Dortmund blijven kleppers met sterke concurrenten.
In de aanloop naar het WK in 2018 startte hij 16 competitiewedstrijden in Parijs, nu 17. Toen 1.577 speelminuten, nu 1.472. Eens in het ritme van een tornooi groeit de getalenteerde Meunier, zijn afwezigheid in de halve finale op het WK was zelfs cruciaal. Hij kan het ons weer flikken. En anders is er Castagne. Wat meer arbeider, vergeleken met de flair van zijn gouwgenoot, maar een goed alternatief.
Als Boyata en Meunier al problemen hebben om een niveau hoger te schakelen, wat mogen we dan verwachten van Witsel en Eden Hazard?
Over Boyata maken we ons meer zorgen. Zijn optreden tegen de Grieken was niet goed, vaak wijkend, slap in de duels. In Rusland was de Berliner in de eerste fase van het WK nog de stand-in van Vincent Kompany en de surprise van de chef. Sober, quasi foutloos, ook groeiend in zelfvertrouwen. Kampioen geworden met Celtic, een goed seizoen met veel speelminuten en ritme, die lijn trok hij tot eenieders voldoening door.
Maar nu.. Boyata is de dertig voorbij, in november wordt hij 31. Veel minder gemediatiseerd dan de blessures van Witsel, De Bruyne of Hazard komt ook hij van zéér ver terug. Tussen december en begin mei speelde hij één keer : 45 minuten tegen Wit-Rusland met de Duivels. Daarna volgde een opeenhoping van matchen in mei met zijn ploeg: om de drie dagen moest Hertha aan de bak om de redding te bewerkstelligen. Een opeenstapeling van matchen, omwille van Covid-problemen en quarantaine voor de hele ploeg. Lange tijd niet, en dan plots zeer intens, en vervolgens weer een break: voor Boyata, in principe een kandidaat voor de centrale positie, net als Denayer of Vermaelen, gelden verzachtende omstandigheden voor zijn prestatie.
Griekenland was ideaal om ritme op te doen, Kroatië is dat zondag ook. We vermoeden dat Vermaelen zal starten, maar geen 90 minuten gaat spelen. En dan is de vraag wie hem vervangt. Maar kan je dan, Boyata zijnde, al de intensiteit van een EK aan, waar de pressing van de tegenstand veel groter zal zijn dan die van de Grieken gisteren?
Voorzichtige conclusie, na een oefeninterland, met de klemtoon op het eerste deel van het woord: als Boyata en Meunier, met toch wel wat spelritme in de benen, al moeite hebben om een versnelling hoger te schakelen, wat moet dat straks zijn met Witsel (laatste duel op 9 januari) of Eden Hazard (11 basisplaatsen en 895 speelminuten dit seizoen, alle competities door mekaar).. De concurrentie moet opstaan.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
