‘Dit is ongezien, dit dóé je gewoon niet’: wrakingsverzoek in zaak-Sanda Dia wekt wrevel op bij andere advocaten

“Dit is ongezien, dit dóé je gewoon niet tegenover je confraters.”

Iets voor halftwee verliet Anthony Godfroid, de advocaat van dierenrechtenorganisatie Gaia, als eerste het gerechtsgebouw in Hasselt. “Dat zijn ongeveer vijfentwintig van je confraters die je helemaal voor niks doet opdraven. Deontologisch kan dit echt niet.”

Vorige week vrijdag belde de griffier in Hasselt, naar praktische gewoonte, alle bij de zaak-Reuzegom betrokken advocaten om te bevestigen dat de zitting zou doorgaan en dat de zaak “behandeld” zou worden. Hiermee gaf de voorzitter (volgens de lezing door enkele advocaten) mogelijk impliciet aan dat er niet opnieuw, zoals op 7 september 2020, zou worden ingegaan op een of meerdere verzoeken tot bijkomende onderzoeksdaden.

Joris Van Cauter, advocaat van een van de 18 Reuzegommers, diende hierop een wrakingsverzoek in. Hij deed dat pas bij aanvang van de zitting, tot ieders verrassing. Hierdoor moest de zetelende rechter zich laten vervangen en moet allereerst het wrakingsverzoek worden behandeld. Dat zou gebeuren voor 28 juni, en daarna pas kan de zaak-Reuzegom opnieuw worden behandeld door de Hasseltse raadkamer.

Handigheidje

Van Cauter verliet het gerechtsgebouw pas een uur na de andere advocaten. Hij wou aan een achtergebleven VTM-journaliste enkel kwijt dat hij geen commentaar zou geven.

Meerdere advocaten zeggen te hebben gezien dat nog een andere Reuzegom-advocaat op de zitting een kant-en-klaar wrakingsverzoek bij zich had. Enkele burgerlijke partijen vrezen hardop dat dit weleens de eerste in een reeks van procedurele handigheidjes zou kunnen zijn. “Met als enige doel tijd te winnen”, zegt Anthony Godfroid.

Niet alle advocaten sturen aan op uitstel. Christian Clement, advocaat van de jongste van de 18, zegt dat zijn cliënt juist uitkijkt naar het proces, zodat hij met zijn leven verder kan: “Hoe komt het en wat bezielt zo’n jongen om daar zo ver in te gaan? Van waar die drang om zo erg bij iets te willen horen? Hij heeft dat zelf het jaar voordien doorstaan. Alleen niet met de dramatische gevolgen die Sanda heeft gekend.”

De 18 leden van de inmiddels ontbonden studentenclub Reuzegom worden vervolgd voor het toedienen van schadelijke stoffen met de dood tot gevolg, schuldig verzuim en mensonterende behandeling. Ze lieten drie schachten onder wie Sanda Dia (20) op 5 december 2018 urenlang naakt in een put zitten in Vorselaar, goten emmers water over hen uit en verplichtten hen goudvissen door te slikken, van een geblenderde muis te eten en een paling te doden.

Bij hun vertrek in Leuven, eerder die voormiddag, werden ze op een parkeerterrein aangesproken door een professor. Zij dreigde ermee de politie te bellen omdat ze bij Sanda – toen al – een ernstige alcoholintoxicatie opmerkte als gevolg van verplicht zwaar drinken, de vorige dag. De professor zag pas van haar voornemen af toen een van de Reuzegommers haar beloofde dat de doop zo goed als ten einde was. De student beweerde zelf geneeskunde te studeren en al stage te hebben gelopen op de spoed – wat helemaal niet zo was.

Respect

Geflankeerd door de vader van Sanda Dia, zijn broer, hun beider partners en enkele vennoten verliet advocaat Sven Mary om 14.30 uur het gerechtsgebouw in Hasselt. Ook voor de familie was het wrakingsverzoek een complete verrassing.

Sven Mary: “Iedereen moet doen wat hij acht te moeten doen, maar men had een soort van respect kunnen tonen voor de mensen hier achter mij. Ik heb geen probleem met dat verzoek tot wraking. Of dat noodzakelijk was, dat laat ik in het midden. Ik heb de indruk dat het tot niets gaat dienen, behalve weer eens gewonnen tijd. Daar gaat het over, het kopen van tijd. Het gaat al over het kopen van tijd sinds begin september vorig jaar(vorige zitting van de raadkamer, DDC). Als een telefoontje van de griffier een reden is tot wraking, dan komen er in de volgende weken heel veel wrakingsverzoeken.”

“Meneer Dia begrijpt het niet, dat het vandaag al twee jaar en zeven maanden geleden is dat zijn zoon stierf en dat er nog geen stap is gezet. Dit is zo pijnlijk! Vandaag had de eerste stap in de richting van rechtvaardigheid – wat deze mensen vragen – kunnen zijn. Meneer Dia is boos. Kan ik hem dat kwalijk nemen, dat hij boos is?”

“Op 28 juni zal er, hopelijk, een beslissing komen van de raadkamer over de wraking. Ik vermoed dat het dan september wordt voor ze over de mogelijke doorverwijzing kan beslissen, want eerst is er nog het gerechtelijk verlof. Ik ben heel slecht geplaatst om mijn neus op te heffen voor zaken die op de procedure gebaseerd zijn, maar het had met veel minder pijn gekund. En dan is het makkelijk om naar deze man brieven te schrijven over hoe triest men wel is en hoe droevig, en hoe hard men wel meeleeft. Om dit dan vandaag mee te maken? Het enige wat ik wou voor deze mensen is een beetje menselijkheid. Van welopgevoede mensen is dat toch het minste dat je mag verwachten.”