Remco Evenepoel pakt uit met gewéldig nummer en is leider in Ronde van België, rit is voor vluchter Ghys: “Blij met gevoel, maar voel nog werkpunten”

De eerste etappe van de Baloise Belgium Tour bracht ons over een parcours van 175 kilometer van Beveren naar Maarkedal. Vooral de finale beloofde interessant te worden, waarbij Berg Ten Houte drie keer de scherprechter zou kunnen zijn. Remco Evenepoel en Victor Campenaerts spraken vooraf over een “lastige finale” en een “verraderlijk rondje”.

In de aanloop naar die finale waagden acht vluchters de sprong naar voren: Tom Wirtgen, Robbe Ghys, Thijs Aerts, Youri Havik, Jan-Willem van Schip, Arne Marit, Gianni Marchand en Julien Van den Brande. Ze hielden vlotjes stand, tot we het aangekondigde spektakel in de finale kregen. De hoofdrolspelers: Victor Campenaerts en vooral... Remco Evenepoel.

De titelverdediger in de Baloise Belgium Tour schudde het peloton tot twee keer toe stevig door elkaar met snedige versnellingen. Uiteindelijk was het enkel Victor Campenaerts die bij de tweede poging van Evenepoel kon volgen. Samen maakten ze jacht op de kopgroep, al was het Evenepoel die het volledige kopwerk voor zijn rekening nam. Campenaerts beperkte zich tot volgen.

Ook de kopgroep spatte intussen uit elkaar. De vier overgebleven vluchters voelden de hete adem van Evenepoel en Campenaerts in hun nek, Marchand en Ghys waren de enigen die de twee tenoren konden volgen. De voorsprong van de vier groeide tot boven de halve minuut en daar was maar één renner verantwoordelijk voor: Remco Evenepoel. Als vanouds pakte hij uit met een verbluffend nummer en hield hij het peloton in zijn eentje op achterstand. Enkel Philippe Gilbert probeerde met een paar snedige pogingen dichterbij te komen, maar dat was buiten hardrenner Evenepoel gerekend.

Het beulenwerk van Evenepoel werd Victor Campenaerts in de laatste tien kilometer teveel. Hij kreeg last van krampen en stond plots helemaal geparkeerd. De rode loper voor een dubbelslag van Evenepoel leek uitgerold door hemzelf. Maar dat was buiten de twee moedige vluchters, Marchand en Ghys, gerekend. Ook na de derde keer Berg Ten Houte bleven ze plakken in het wiel van Evenepoel. 

In de sprint troefde pistier Robbe Ghys (Sport Vlaanderen-Baloise) Evenepoel en Marchand af en pakte zo de mooiste overwinning uit zijn carrière. Evenepoel werd tweede, maar is dankzij de opgeraapte bonificatieseconden onderweg toch de eerste leider. Morgen kan hij in de tijdrit in Knokke-Heist meteen een serieuze gooi doen naar een tweede eindzege op rij in de Baloise Belgium Tour.

Remco Evenepoel was een tevreden man na zijn berenwerk in de openingsetappe van de Ronde van België. “Door materiaalpech moest ik het lokale rondje dan nog helemaal achteraan aanvatten. Net voor Berg Ten Houtte kwam ik vooraan aansluiten, net op tijd. Daarboven zag ik Campenaerts samen met Lampaert en Ewan wegglippen. Ik wou mee glippen, maar het hield geen stand. Ik had evenwel door dat ze in het peloton naar mekaar aan het kijken waren, en dus wou ik doortrekken om het te doen scheuren. Dat is gelukt.”

Met een tientallen kilometers lange kopbeurt maakte Evenepoel opnieuw bijzonder veel indruk. “Het is jammer dat ik de ritwinst niet pak, maar het is sowieso een heel mooi begin van deze ronde. Het klassement is het belangrijkste. Morgen in de tijdrit ga ik 100 procent voor ritwinst en wil ik mijn voorsprong uitbreiden. Dit was eigenlijk de gevaarlijkste rit van de hele ronde. Ik ben blij met mijn gevoel, maar ik voel dat er nog werkpunten zijn. Ik moet durven en vooral niet te vriendelijk zijn. De ‘schrik-knop’ moet ik soms durven uitzetten. Ook vandaag, op deze lastige wegen, merkte ik dat een fout snel gemaakt is en er valpartijen hadden kunnen gebeuren. Maar ik had de perfecte jongens rond mij, zoals Lampaert en Stybar, maar ik moet geloven in mezelf. Ik probeer eraan te werken met iedereen binnen de ploeg.”

“Of ik revanchegevoelens heb na mijn Giro? Neen, het was snel duidelijk dat ik na tien dagen een serieus verval had. Dat heb ik moeten accepteren. Toen ik thuiskwam, heb ik alles even laten bezinken en ben ik weer vol beginnen te trainen. Ik heb vooral geleerd uit de Giro. De Ronde van Zwitserland kwam net te vroeg voor mij, dat was meteen een koers van acht dagen. Het was een optie, maar ik heb hier uiteindelijk Van Lerberghe (die papa wordt, red.) vervangen. Dat ik hier stappen vooruit zet, geeft zelfvertrouwen na zo’n lange periode en de Giro. Het is op deze manier dat ik het goede gevoel zal terugvinden. Na deze Ronde van België volgen nog de twee BK’s en een stage.”

“Het deed mij hard denken aan twee jaar geleden”, stak Victor Campenaerts van wal. Toen sprongen Evenepoel en Campenaerts ook met z’n tweeën weg in de Ronde van België. Ook nu was Campenaerts bijzonder onder de indruk. “Vandaag zat Evenepoel opnieuw heel goed gepositioneerd en leek het alsof ik de enige uit het peloton was die kon volgen. Op geen enkel moment heb je het gevoel dat hij té snel rijdt om te volgen, maar Remco rijdt aan zo’n constant tempo onder druk. Net zoals twee jaar geleden was ik heel beschaamd dat ik niet overnam op kop, maar ik wist gewoon dat als ik overnam en hij één ‘poef’ gaf, ik er af zou liggen. Uiteindelijk verkrampte ik gewoon en moest ik helemaal passen.”

“Misschien kwam de Giro iets te vroeg voor hem, maar het is zo impressionant van hem. Ik ken dit parcours vanbuiten, maar zijn constante druk nekt werkelijk iederéén. In het peloton weten ze het nochtans goed genoeg dat ze Remco niet mogen laten rijden.”

Drie keer mocht Robbe Ghys (Sport Vlaanderen-Baloise) op het podium na de openingsetappe van de Baloise Belgium Tour. Een eerste maal als winnaar van de rit, daarna om de rode trui van het puntenklassement te showen en nog een derde keer als leider in de stand van de strijdlust. Ghys pakte zijn mooiste zege op de weg.

“Het was het plan om mee te zijn in een lange vlucht. Ik wou mezelf tonen vandaag maar dat ik ook nog eens zou winnen dat had ik wel nooit verwacht”, begon Ghys. “Toen we vrij snel met acht man op kop kwamen was de verstandhouding meteen goed. We waren op pad met jongens die allemaal wel hun beurt deden en werkten voor elke seconde voorsprong. Toen ik zag dat het peloton naderde wou ik nog wat doen. Ik wou me niet zomaar gewonnen geven. Blijkbaar was ook Gianni Marchand van dat gedacht. Maar toen kwam plots Remco Evenepoel ons vergezellen met Victor Campenaerts in zijn wiel. Ik kreeg vanuit de wagen de opdracht om het wiel te houden en te vechten om vooruit te blijven.”

Uiteindelijk kwam het tot een sprint met drie. “Ik kreeg alsmaar meer zelfvertrouwen en ik slaagde erin iedereen achter mij te houden. Remco Evenepoel nam wel bijna al het kopwerk voor zijn rekening. Hoe hard ik hem ook wou bijstaan, ik kon niet. Ook ik zat op het randje van krampen. Ik miste zelfs even een bochtje. Ik ben zeer tevreden met deze zege. Morgen is er de individuele tijdrit. Ik heb geen enkele ervaring met de tijdritfiets dit seizoen. Ik neem deze overwinning wel netjes mee naar de Olympische Spelen, waar ik op de piste aan de slag ga.”