Met nog drie dagen te gaan in de voorbereiding stijgt de concentratie bij de Rode Duivels. Waarbij de vraag is: gaat het straks allemaal zo spectaculair zijn als drie jaar geleden, of kiezen de Rode Duivels voor de voorzichtige aanpak?
Zijn de Rode Duivels beter dan drie jaar geleden, zoals Romelu Lukaku vorige zondag zei na de 1-0 winst tegen Kroatië? Of is het Amerikaanse bluf? Vanaf zaterdag krijgen we het antwoord.
Bij sommige waarnemers doet dat een frons op het gezicht verschijnen. Sterker dan toen, met een Kompany die – weliswaar in een race tegen een zoveelste fitnessstrijd – in de eindfase supersterk acteerde? Sterker dan toen we konden rekenen op een volledig fitte Hazard, die nu wanhopig probeert een heleboel fysieke zorgen van zich af te spelen? Sterker dan toen we konden rekenen op metronoom Axel Witsel, zowel bij Wilmots als Martínez de eerste naam op het blad, omdat hij zichzelf zo kon wegcijferen? Sterker dan toen met een De Bruyne in volle bloei?
Leander Dendoncker toonde zich vanmiddag op dezelfde lijn met Lukaku. Hij begon zijn antwoord wel met – er schuilt in de West-Vlaming een politicus – ‘enerzijds heeft Romelu gelijk’ om die en die redenen.. Een anderzijds kwam er niet. Deelde hij die mening, was dan ook de logische vervolgvraag. Ja.
Meer druk op Carrasco
Waarom dan wel? Op basis van onze ‘ervaring.’ Jongens met honderden interlands samengevoegd, met de ervaring van vier tornooien. Carrasco was op het vorige EK onder Wilmots nog iemand die ten onder ging aan de druk en de verwachtingen. Verwachtingen die hoog waren, omdat hij net met Atlético de finale van de Champions League had afgewerkt en daarin uitblonk.
Dat hij dit keer weer uitblonk in het seizoen van de Spaanse kampioen en alle fysieke problemen achter de rug lijkt te hebben, verhoogt opnieuw de druk. In afwezigheid van Hazard verwachten we opnieuw veel van Carrasco. Goals, 6 in 46 interlands is niet veel. Zeker niet in een België dat al jaren zeer veel scoort onder Martínez.
Hij was zich daar van bewust, ja. Maar het verschil met toen? Ervaring. Als international, als mens, als voetballer. Waarbij hij zich niet wilde fixeren op het werkpunt scoren, maar benadrukte dat hij klaar was om zowel defensief als offensief zijn werk te doen.
Middenveld voor Dendoncker
Op dezelfde nagel hamerde ook Leander Dendoncker die zichzelf als middenvelder ziet, en niet als verdediger. Dendoncker bleef voorzichtig in zijn antwoorden, maar dat kwam er alvast duidelijk uit. ‘Achterin ben ik depanneur, om het zo te zeggen.’
Op het middenveld niet. Hij moet er oog hebben voor de organisatie. Hij is een ander type dan Witsel, maar dat was Witsel op de leeftijd van Dendoncker ook. Witsel was – in het begin – bij Standard een flankspeler en later een aanvallende middenvelder, die geregeld scoorde. Ook met een goed schot, zoals Dendoncker.
Die switch – om echt naar de zes te groeien rond wie de huidige en toekomstige bondscoaches hun ploeg kunnen bouwen – moet Dendoncker nog maken. Dat wegcijferen van de aanwezige offensieve kwaliteiten om voluit de defensieve te beklemtonen. Als hij ze al maakt, niks mis met een goeie box to box. De natuurlijke flair aan de bal van een Tielemans, die makkelijk onder druk een bal opvraagt en diep speelt, heeft Dendoncker niet, maar dat is niet erg. Positie houden, kantwissels, geen balverlies en simpel spelen: hij heeft die kwaliteiten. Minder gemediatiseerd dan de anderen, maar gegroeid (ook in de breedte) in de Premier League. Ook hij was er bij in Rusland, de ervaring van een tornooi, de ervaring van het afhouden van druk bij de start van wat misschien ‘zijn’ tornooi als 6 kan worden, is er. Zegt hij. We zullen het straks zien, tegen de Russen en de Denen, twee belangrijke afspraken.
Organisatie voorop
Dendoncker had het ook over organisatie en het belang ervan. Over die ene standaardsituatie die Frankrijk drie jaar geleden in de finale bracht en de Belgen nekte. Een keer Umtiti los en de Belgen hadden prijs.
Achteraf, in zijn analyse voor Sport/Voetbalmagazine had Roberto Martínez het toen, in juli 2018, over niet anders dan zo ‘kunnen’ spelen als hij over het attractieve spel van de Rode Duivels had. Onze kwaliteiten liggen in het aanvallende departement, vond hij.
Wordt het – juist gezien de afwezigheid van De Bruyne, Witsel en Hazard – nu voor de Belgen anders? Met (veel) méér klemtoon op organisatie, defensieve structuur? Met Courtois als uitblinker om ballen te pareren (zoals tegen de Kroaten in blessuretijd) en met een ijzersterke verdediging die door de lucht niet is te kloppen?
Dendoncker: ‘Onze verdediging? Waw.’
En met een spits die er voorin wel eentje binnen duwt? Op de counter, in een duel, op een standaardfase..
Dendoncker: ‘Frankrijk is zo wereldkampioen geworden…’
Is dát de surprise die Martínez ons – noodgedwongen – aan het ‘prepareren’ is? En zijn we daardoor ‘sterker’ dan drie jaar geleden? Want die offensieve weelde, die is er wel in de kern, zij het nu nog op de achtergrond.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
