Wereldkampioen! Matthias Casse pakt gouden medaille op WK judo in Boedapest: “Vandaag had ik ze allemaal kunnen verslaan”

Ingrid Berghmans ging hem vooraf. Gella Vandecaveye ook. Maar andere legendes uit het judo, zoals Robert Vandewalle en Ulla Werbrouck, beten hun tanden stuk op WK-goud. Met zilver op het WK van 2019 zag het ernaar uit dat mogelijk ook Matthias Casse zo’n ‘net niet’ verhaal zou worden, maar de 24-jarige Antwerpenaar heeft vertrouwen te koop. Bewees hij gisteren. Een sterk hoofd op een sterk lichaam. Zelfbewust. Casse: “Ik ben gelukkig dat ik een herkansing kreeg en nu wel het goud greep. Hopelijk kan ik zo zelf nieuwe generaties inspireren. Ik ben heel erg trots dat ik geschiedenis kon schrijven.”

Op het EK in april was Casse net niet goed genoeg voor Europees goud, het werd zilver. “Fysiek ben ik nog geen honderd procent,” zei Casse toen. De Turk Albayrak, derde op de wereldranking, was nog een fractie te sterk. Die was er nu op het WK niet bij. Hij was niet de enige judoka die besliste om te passen voor het WK en alles op de Spelen te zetten. Ook Sagi Muki (IJF 2) ontbrak. En Takanori Nagase (IJF 12). Het maakte Casse niets uit: “Vandaag had ik ze allemaal kunnen verslaan.”

In de finale trof Casse een fenomenaal talent. Tato Grigalashvili. Nog maar 21 jaar en in 2020 Europees kampioen, onderweg naar dat goud rekende hij af met Casse. In Boedapest vereffende Casse zijn rekening.

De Georgiër trok meteen fel in de aanval maar kon niet scoren. Het maakte Grigalashvili zichtbaar nerveus, terwijl Casse koel als een ijskonijn bleef. Hij wachtte geduldig zijn kans af en die bood zich aan in de verlengingen. Grigalashvili vloog op z’n rug. Ippon. “Dat ik in 2019 al eens een WK-finale vocht, heeft me geholpen. Twee jaar terug was ik té enthousiast en gespannen, nu was ik veel rustiger en heb ik mijn plan goed uitgevoerd.”

Goud voor Casse. Vier jaar nadat hij al eens wereldkampioen werd, bij de junioren dan. “Toen voelde dat enórm aan, nu ik het bij de seniors deed, is de waarde ineens veel minder,” grijnsde Casse. “Maar dat ik nu voor de tweede keer kan zeggen dat ik de beste ter wereld ben, dat voelt wel heel goed.”

Intussen is de Antwerpenaar al meer dan een jaar het nummer één in zijn gewichtsklasse, in de sterk bezette categorie tot 81 kilo. Een statuut dat hij helemaal waarmaakte met zijn eerste wereldtitel. Casse beseft als geen ander dat de druk om te presteren op de Spelen alleen nog maar toeneemt. Maar hij is dat gewend, zegt hij: “Ik werd op dit WK al bij de favorieten gerekend en dat zal in Tokio niet anders zijn. Maar ik ga de Spelen benaderen zoals elke andere competitie, met dezelfde mindset. Ik ga voor het goud, zoals altijd. Als dàt je doel niet is, dan moet je er niet aan beginnen. Ik ga niet voor een olympisch diploma (top8, red.). Ik weet dat veel Belgen voorzichtig zijn in het uiten van hun ambities maar ik heb getoond waarom ik bij de favorieten hoor.”

Wat hem ook in die gedachten sterkt, is dat hij nog enkele percentjes van zijn allerbeste vorm is verwijderd. Tot de Spelen heeft hij nog drie stages ingepland: dat moet volstaan om de machine nog verder te finetunen om dan eind juli in topconditie te zijn. “Het is duidelijk dat de planning juist zit. Ik had een lastige periode in januari, maar ik ben altijd in mezelf blijven geloven. Ik weet wat ik kan en ik heb er nooit aan getwijfeld dat ik klaar zal zijn voor de Spelen.” Gesproken als een ware wereldkampioen.