Skeletten van twee Vikingen die in Engeland en Denemarken stierven en familie waren, na duizend jaar herenigd
De skeletten van twee mannen uit de Viking-periode die familie van elkaar zijn, zullen herenigd worden voor een tentoonstelling in Kopenhagen eind deze maand. Uit DNA-onderzoek blijkt dat de mannen nauw verwant zijn aan elkaar, maar de ene stierf jong in Engeland in het begin van de 11e eeuw, de andere stierf in Denemarken.
De beenderen van de jongeman uit Engeland zijn gisteren aangekomen in het Nationalmuseet (Nationaal Museum) in Kopenhagen, waar ze deel zullen uitmaken van een tentoonstelling 'Togtet' genaamd, wat Deens is voor 'De raid', over de plundertochten van de Vikingen.
De 150 beenderen werden voor drie jaar uitgeleend aan het Nationalmuseet door het Oxfordshire Museum in Engeland. Twee medewerkers van het Nationaal Museum hadden meer dan twee uur nodig om de beenderen uit te pakken en het skelet samen te stellen.
Het skelet van de man werd in 2008 gevonden in een massagraf in de Universiteit van Oxford, samen met de overblijfselen van minstens 35 andere mannen tussen 16 en 25 jaar oud.
Al de mannen werden waarschijnlijk gedood in 1002 n.C., toen de Engelse koning Etelred II, 'de Onberadene', beval dat alle Denen in het land - zowel volwassenen als kinderen - omgebracht moesten worden, maar het is ook mogelijk dat ze gestorven zijn tijdens een plundertocht. Vanaf het einde van de 8e eeuw ondernamen Deense en ook Noorse Vikingen plundertochten in Schotland en Engeland, en vanaf 850 n.C. vestigden ze zich er ook als boeren.
Uit de beenderen van de twintiger blijkt in elk geval dat hij een gewelddadige dood gestorven is.
"Hij is gestorven aan vreselijke verwondingen door verschillende soorten wapens", zei Lasse Sørensen, het hoofd van de onderzoeksafdeling van het Nationalmuseet. "Zijn schedel vertoont sporen van minstens negen wonden die zijn toegebracht met een zwaard of een ander scherp voorwerp, en op het skelet zijn ook sporen te vinden die aantonen dat hij verschillende keren met een speer in de rug is gestoken."
Een boer uit het eiland Funen in Denemarken
Het tweede skelet behoort toe aan een vijftiger uit het centraal gelegen eiland Funen. Het werd opgegraven in 2005 in de buurt van de stad Otterup.
Hij was meer dan 1,80 meter lang, had artritis in de meeste van zijn beenderen en sporen van een ontsteking in een aantal van zijn ribben die kunnen wijzen op tuberculose, volgens de hoofdcurator van de stadmusea van Odense, Jesper Hansen.
Waarschijnlijk heeft de man ook deelgenomen aan de raids waar de Vikingen nog steeds berucht voor zijn, want "hij had ook een ernstige verwonding aan de linkerkant van zijn bekken, die misschien het gevolg is van een stevige steek met een zwaard. De wonde van die steek kan hem het leven gekost hebben aangezien ze niet genezen is", zo stelde Hansen in een mededeling.
DNA-analyse
Uit DNA-analyses in Denemarken en Engeland van skeletten uit de Vikingtijd - van de 8e tot de 12e eeuw - is eerder per toeval gebleken dat de twee mannen verwant met elkaar waren.
Zoveel is zeker, maar de precieze verwantschap is niet vast te stellen. Het is mogelijk dat de mannen halfbroers waren, of oom en neef of grootvader en kleinkind.
Het is immers niet duidelijk of de mannen tijdgenoten van elkaar waren of tot verschillende generaties behoorden. In hun graven werden geen voorwerpen gevonden die een precieze datering mogelijk zouden gemaakt hebben en dus is er een behoorlijk grote marge van zo'n 100 jaar.
Wat er ook van zij, voor de tentoonstelling, die op 26 juni de deuren opent, en de komende drie jaar zijn de familieleden voor het eerst in duizend jaar alvast herenigd.
