Direct naar artikelinhoud
Vijf vragenMichel Maus

Michel Maus: ‘Arco-proces wordt juridische processie van Echternach’

Michel Maus.Beeld RV

Een opmerkelijke redenering van de Arco-advocaten op het proces: vroeger liep iemand die een spaarboekje had evenveel risico als een aandeelhouder. Maar volgens Michel Maus, professor fiscaal recht aan de VUB, houdt ze steek. 

Wat vindt u precies van de uitspraak?

“De vraag is dus of de coöperanten (die hun geld verloren toen Arco na de financiële crisis ten onder ging, YV) nu eigenlijk spaarders waren, of aandeelhouders. Zelf zeggen ze dat ze spaarders waren. Het verschil is dat spaarders altijd beschermd zijn door de zogenaamde bankdepositogarantie. Als een bank overkop gaat, dan krijgt de spaarder zijn geld terug. Een aandeelhouder is zijn geld kwijt als het bedrijf waarin hij investeert, bankroet is. Maar die depositogarantieregeling is er niet altijd geweest. In de jaren 90 bestond ze nog niet, terwijl mensen toen wel al in Arco stapten. In die tijd waren spaarders dus min of meer gelijk aan aandeelhouders, is nu dus de redenering.” 

Waarom is die bankdepositogarantie er gekomen?

“Als het economisch slecht gaat, is het risico dat er een run op de banken ontstaat en iedereen zijn geld bij de bank gaat weghalen. Dan kunnen de banken zelf omvallen, want banken hebben dat spaargeld nodig om leningen uit te geven. Zo kan ook de economie blijven draaien. Nu gaat die regeling tot 100.000 euro, voordien was dat 20.000 euro. Dat moet de klanten een geruststelling bieden.” 

Moeten we deze uitspraak wel echt serieus nemen?

“Die argumentatie is zeker geen juridisch sprookjesverhaal. Je kan je morele vragen stellen bij de hele Arco-saga. Maar een advocaat probeert natuurlijk aan te tonen dat die coöperanten geen recht hebben op een schadevergoeding. Hier ging het ook steeds over. Als een coöperant beschouwd wordt als een aandeelhouder, dan moest hij zich ervan bewust zijn dat hij het geld kon verliezen. Als spaarder moet hij beschermd worden.”

Deze zaak is door Deminor aangespannen, het advieskantoor voor gedupeerde beleggers. Maar ze is enorm complex, omdat het over meer dan 2.000 mensen gaat, met allemaal andere aandelenposities in verschillende vennootschappen van Arco. 

“Inderdaad, daarom is het ook geen echte class action, of groepsvordering. Uiteindelijk zal dus elk dossier van elke coöperant afzonderlijk moeten bekeken worden, al zijn ze natuurlijk ook wel gelijklopend. Alleszins is het duidelijk dat dit een keiharde juridische strijd wordt.” 

Denkt u dat de coöperanten ooit nog hun geld zullen terugzien?

“Alles hangt natuurlijk af van de primordiale vraag: hebben ze recht op een schadevergoeding? Daar moet de rechter over oordelen. Maar dan is de volgende vraag: hoeveel moet die schadevergoeding bedragen? Als er uiteindelijk een vonnis komt, dan kan de andere partij nog in beroep gaan. Dan is er nog cassatie en een cassatieberoep, dus zijn we toch wel even zoet. 

“Dan zal nog moeten blijken of degene die verantwoordelijk wordt gesteld wel financieel krachtig genoeg is om iedereen te compenseren. Arco heeft zelf geen geld meer. Dus moet men nagaan of andere organisaties die de coöperanten advies hebben gegeven, ook verantwoordelijkheid dragen. 

“Ik vrees voor de gedupeerden dat dit een juridische processie van Echternach wordt, waarin er steeds twee stappen vooruit worden gezet en één achteruit.”