Gladys Ferro balanceert perfect tussen stoer en sexy: “Hoe ouder ik word, hoe vrouwelijker mijn stijl”

“Meestal geef ik de voorkeur aan redelijk simpele outfits. In een mondaine vrouwelijke jurk met plisséplooien, een getailleerde blazer of een deux-pièce voel ik me niet op mijn gemak. Een joggingbroek daarentegen, da’s helemaal mijn ding. Ik draag al járen joggings. Sinds de pandemie is dat aanvaard door de fashion police. Eindelijk. Vroeger was het not done, zeker niet als ik er nog een vrouwelijke schoen onder aanhad. (lachje)”

Zo’n comfortabele broek combineert Gladys vaak met een los zittend shirt, en het liefst van al een ‘merchandise T-shirt’. “Dat is een toffe manier om locals te steunen, of dat nu artiesten zijn die een event organiseren of vrienden met een eigen kledingmerk. Op de foto draag ik een ‘merch shirt’ van HomeComing, dat is een partyconcept dat ik samen met mijn beste vriendin heb uitgedacht. Normaal organiseren we feestjes in Antwerpen, maar door corona ligt onze business al anderhalf jaar stil.”

“Daarnaast vind ik het ook gewoon tof om bij lokale merken te shoppen. Mijn felgroene schakelketting komt van Essentiel Antwerp, bijvoorbeeld. De ideale winkel als je nood hebt aan een pop of colour in je kleerkast. Voor supergoeie basics kan ik DreamChsr & CFE Belgium aanraden, daar verkopen ze enkel goed zittende kledingstukken in het zwart, wit en grijs. Al ga ik ook graag winkelen bij Arte, een Antwerps streetwearlabel voor mannen. Ja, voor mannen. (lachje) Maar ik ben wat groter, en als ik een jogging voor mannen mooi vind, koop ik hem gewoon.” 

Tijdens het shoppen stapt Gladys af en toe ook een vintage winkel binnen. “Kledingstukken een tweede leven geven, dat maakt me gelukkig. Deze bruine jas van Diesel is nog van mijn vader geweest. Het is één van zijn eerste duurdere aankopen en hij heeft hem altijd gekoesterd. Toen ik het huis uitging, heb ik hem braafjes geadopteerd. (grinnikt) Eén van mijn waardevolste vondsten is een alpacawollen winterjas van luxemerk Burberry. Dat is een schat die je once in a blue moon vindt.” Een outfit afwerken doet ze vaak met betaalbare stuks. “Mijn hakken komen bijvoorbeeld uit de Zara.” 

“Al van kleins af aan ben ik een tomboy (een meisje dat zich jongensachtig kleedt, red.). En mijn kledingstijl is redelijk hetzelfde gebleven. Stoer, uniseks. Als je kijkt naar foto’s van mezelf van tien jaar geleden, zie je diezelfde elementen terugkeren. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer ik me begon te interesseren in make-up, coole kapsels en lange nagels met pastelkleurtjes. Mijn stijl is op den duur mee geëvolueerd en ook vrouwelijker geworden.”

Hoe zich dat uit? In hoge hakken onder een jogging, bijvoorbeeld. “Of ik leg een knoop in mijn T-shirt zodat het een croptop wordt”, vertelt Gladys. “Ik heb veel geleerd van stijlvolle vrouwen op Instagram, zoals de Amerikaanse DJ VenusX en de Britse Sharmadean Reid, de CEO van beauty-onderneming Beautystack. Ook in eigen land zijn er veel inspirerende vrouwen: Sarah Dimani of stylist Farah El Bastani. Dat zijn stuk voor stuk voorbeelden die zich modieus en vrouwelijk kleden. Ik laat me graag door bits and pieces van hun stijl inspireren.”

Eén van de kleine trucjes die ze heeft gekopieerd: spelen met accessoires en kleur. “Een joggingbroek en witte T-shirt is nogal gewoontjes. Maar draag er een felgekleurde ketting, hakken en een knappe jas bij, en je hebt meteen een speciale look. Ligt mijn kapsel in de plooi en zijn m’n nagels gedaan, dan kom ik er helemaal mee weg.” 

“Mode moet vooral leuk zijn”, zegt Gladys nog. “Iets waar je plezier uit haalt. Ik kan niet goed om met mensen die te fel met trends bezig zijn, of weigeren om iets te dragen omdat het so last season is. Dat maakt toch niet uit? Je moet iets dragen wat bij jou past en je eigenheid onderstreept. Dat heb ik als puber geleerd. Ik ben best groot en wat voller, en toen ik voor het eerst ging shoppen bij grote winkelketens, vond ik het moeilijk om kledingstukken te vinden die stijlvol waren én me flatteerden. Dus ik besefte: I have to stick to what I know.”

“De juiste kleren kunnen je zelfvertrouwen ook een boost geven”, gaat Gladys voort. “Als ik me niet goed in mijn vel voel, ga ik me niet in een kokerrok wurmen. Daar wordt niemand gelukkig van. Je moet met je lichaam meewerken in plaats van het tegen te werken. Ook ik heb gemerkt dat mijn lichaam de laatste jaren veranderd is. En de eerste keer dat ik in een winkel een XL moest pakken, was ook voor mij een mindfuck. Maar wat maakt dat eigenlijk uit? Kledingmaten kunnen van winkel tot winkel verschillen. En tegenwoordig betalen mensen voor een dikke poep. Stop dus met je in een te kleine maat te wurmen en je triestig te voelen in een pashokje. Pak gewoon die maat groter als die je mooier staat.” 

Waar Gladys zich goed in voelt? Joggingbroeken, uiteraard. “Ik heb ook een vintage, oversized jeansvest van het merk Fubu, gescoord bij 17.vintage. Die jas over mijn schouders is net een schelp waar ik me veilig in voel. Plus, hij is perfect van lengte en kleur, een mooi blauw denim dat bij alles past”, aldus de make-upartiest. “Bij warm weer grijp ik sowieso naar een biker short. Nu is dat een hype, maar toen ik daarmee startte, was dat nog niet het geval. Het klinkt heel getto, maar vroeger kocht ik katoenen leggings voor drie euro bij Zeeman en knipte ik die kort tot een biker short. (lacht) Ondertussen verkoopt Zeeman wel al goedkope, kwalitatieve biker shorts. Oef.”

“Zo’n biker short is super comfortabel. Ja, ik ben wat voller, maar — zonder arrogant te willen klinken — ik heb mooie benen en een knappe poep. Die wil ik graag uitspelen. Soms zegt mijn moeder weleens: ‘Dat je dat durft aan te trekken!’ ‘Whatever’, denk ik dan, ‘het is dertig graden buiten, laat me rondlopen in wat ik wil.’” 

“Een aantal jaar geleden heb ik daar een discussie over gevoerd met een vriendin. We waren samen met enkele meisjes op vakantie. Zij heeft een gelijkaardig lichaamstype als ik, ze is eveneens groot en wat voller. En ook toen droeg ik een biker short met een shirt. Plots zei ze: ‘Jij kan dat aandoen, maar ik zou dat nooit durven, dat is veel te bloot.’ Dat vond ik wel erg. Omdat ze dacht dat zij dat niet kon dragen, hoewel we exact dezelfde maten hebben. Net daarom is het zo belangrijk om je lichaam te aanvaarden zoals het is. Ik wil er geen melige bodypositivity-show van maken, want we sukkelen allemaal weleens met ons lichaam. Maar moesten we ons lijf omarmen zoals het is, zouden we allemaal toch een pak gelukkiger zijn.”

Jill Shaw is de ultieme surf chick: “Een losse joggingbroek kan ook vrouwelijk zijn”

Een duurzame kleerkast? Modeblogger Eline toont hoe het moet: “Met trends houd ik al jaren geen rekening meer”

Véronique Leysen kleedt zich als een Parisienne: “Ik shop als een man: wat ik mooi vind, koop ik in verschillende kleuren”