5 vrouwen vertellen over de levenslessen die ze van hun papa meekregen: “Mijn vader leerde mij dat het cool is om de slimste van de klas te zijn”

Giannina (30) leerde van haar vader dat ze altijd de beste versie van zichzelf moest zijn

“Mijn vader Angelo (53) werd geboren op Curaçao in 1967. Als jonge tiener kwam hij naar Nederland, waar hij mijn moeder ontmoette en ze onverwachts zwanger werden van mij. Papa heeft mij altijd gezegd dat een dochter krijgen op 23-jarige leeftijd het beste was dat hem kon overkomen. Voor hem was het namelijk de grootste motivatie om iets te bereiken in zijn leven, zodat hij mij alles kon geven wat ik wou en nodig had.”

“Toen ik jong was, spendeerde mijn vader enorm veel tijd met mij. We speelden spelletjes, maar hij gaf mij ook belangrijke lessen mee. Zo leerde hij me bijvoorbeeld dat het cool is om de slimste van de klas te zijn. Hij gaf me lessen wiskunde die vooruitliepen op wat ik op school aan het leren was, al forceerde hij mij nooit. Hij wilde dat ik probeerde de beste te zijn, maar ik heb de echte les pas later begrepen: ik moet de beste proberen te zijn die ík kan zijn.”

“Toen ik elf jaar was, verhuisden we naar België. Mijn vader vond echt de perfecte balans tussen de coole papa en de lesgever. Zijn inspirerende werkethiek heeft me gebracht waar ik vandaag ben. De dag dat ik afstudeerde als arts was een van de gelukkigste dagen uit mijn vaders leven. Ik had het nooit gekund zonder zijn steun. Echt voor alles kan ik bij hem terecht, zelfs voor stijladvies. (lachje) Mijn vader werkt in de mode, dus hij geeft me vaak advies over de laatste trends.” 

“Momenteel woont mijn papa met mijn moeder en broertje in de Verenigde Staten. Ik heb hen dus al anderhalf jaar niet meer kunnen zien, maar hij is altijd beschikbaar voor een motiverend gesprek ondanks zijn drukke job. Hij is de persoon die ik het allermeeste respecteer.”

Nadia (28) leerde van haar vader eindeloos geduld te hebben

“Ik noem mijn papa ook wel eens de Marokkaanse George Clooney (lacht). Hij is een grote, charismatische man die altijd, maar dan ook altijd, een kostuum draagt. Zelfs als hij gewoon naar de Lidl gaat. Wij zijn met negen thuis, waaronder zes vrouwen. Mijn papa heeft altijd heel goed gezorgd voor ons en zóveel geduld gehad met ons als pubers. Geduld hebben is dus echt iets wat hij mij geleerd heeft.”

“Hoewel mijn papa niet het type is dat ons heel vaak knuffelde of vastnam, is hij altijd de number one fan geweest van mij en al mijn zussen. Hij is ontzettend behulpzaam, je kan hem werkelijk alles vragen. Binnen het uur dat je iets aan hem vraagt, heeft hij zijn agenda vrijgemaakt om je te helpen. En dat doet hij voor alle zeven kinderen, dus dat kan nogal intens zijn. Voor papa boodschappen gaat doen, vraagt hij altijd aan iedereen of ze iets nodig hebben. Wij hebben thuis nooit een lege ijskast, integendeel, die zit altijd stampvol. Soms moeten wij echt zeggen: ‘pa, stop eens met naar de winkel te gaan’.”(lacht)

“Toen we jong waren, had mijn mama geen rijbewijs. En aangezien papa thuis zes dochters had, kan ik je verzekeren dat hij regelmatig lastminutetripjes naar de supermarkt moest maken voor een voorraad maandverband. (lacht) Omdat we met zoveel zijn thuis, hadden wij altijd een busje als auto. Mijn papa was dus ook altijd de eerste om chauffeur te zijn voor alle klasgenoten als we een schooltrip maakten of naar de luchthaven moesten worden gebracht.” 

“Nog een reden dat ik heel veel respect voor mijn vader heb, is omdat hij alles heeft achtergelaten in Marokko om hier een leven op te kunnen bouwen voor zijn kinderen. Mijn papa is ondertussen 73 jaar oud en hij zou maar al te graag terugkeren, maar hij blijft in België omdat zijn hele gezin hier is. Ook dat is een opoffering.”

Davina (28) leerde haar plan trekken dankzij haar papa

“Vaderdag wordt een stuk minder in de kijker gezet dan Moederdag. Volgens mij doen veel papa’s alsof ze er niet om geven, maar zijn ze stiekem wel heel blij met de aandacht die ze krijgen. Van jongs af aan was ik een papa’s-kindje en ging ik overal waar ik kon mee naartoe. Zo reed ik vaak met de velo naar zijn werk om samen naar huis te kunnen fietsen.”

“Mijn vader heeft me op zijn eigen(-wijze) manier geleerd om een creatieve vrouw te worden die zelf de handen uit de mouwen steekt wanneer nodig. Een vrouw die zelf klusjes kan uitvoeren, gaande van behangen tot een fiets maken. Hij gaf me de liefde voor karweien en bricoleren mee, de liefde om zelf dingen te bouwen en in elkaar te steken. Maar vooral: hij leerde me mijn plan te trekken. Hij maakte geen onderscheid tussen mijn broer en ik en liet ons hetzelfde soort taken en klusjes uitvoeren. Op die manier droeg hij indirect bij aan het verbreken van het stigma dat vrouwen mannen nodig hebben voor zwaardere lichamelijke taken in huis en tuin.”

“Mijn vader ging vroeger veel werken en hield zich vaak op de achtergrond. Toch kon ik altijd bij hem terecht voor advies en een objectieve mening, al kon die mening soms hard aankomen. Ik mocht veel leren uit zijn - soms heel langdradige - woorden. Hij staat altijd voor me klaar en omgekeerd ook. Ik zie zowel mijn mama als papa doodgraag en zou niet tussen de twee kunnen kiezen: beide zijn ze er één uit de duizend. Ik ben een trotse dochter die enorm opkijkt naar beide ouders. Het motto dat papa me altijd al meegegeven heeft en dat ik nog altijd hoog in het vaandel draag, is ‘nie goan bestoa nie, nie willen wel’. Met andere woorden: alles gaat, maar als je iets niet wilt, is dat ook oké.”

Maddy (34) verzoende met haar vader nadat hij in het ziekenhuis belandde en leerde zo meer te genieten van de kleine dingen

“De band met mijn vader was vroeger niet zo goed. Doordat onze levensstijlen erg verschillend waren, hadden we vaak pittige discussies. Hij was jarenlang beroepsmilitair en heeft heel wat missies achter de rug die zeker niet gemakkelijk waren voor hem. Misschien waren ze wel de onderliggende trigger van al onze ruzies? Pas toen zijn gezondheid achteruitging, kwam er beetje bij beetje toenadering langs beide kanten.” 

“Begin oktober 2018 kreeg hij een abces dat razendsnel groeide, wat leidde tot ademhalingsmoeilijkheden. In het ziekenhuis vocht hij in een kunstmatige coma wekenlang voor zijn leven. Dagelijks kregen mijn broer en ik te horen dat de kans op overlijden groot was. Dus we bereidden ons voor op het ergste. Elke minuut die we konden, stonden we aan zijn zijde, ergens tussen hoop en wanhoop.” 

“Wonder boven wonder spartelde hij zich erdoor. Maar hij moest alles opnieuw leren: van eten tot spreken en stappen. Omdat dat proces niet zo vlot verliep, werd ons aangeraden om een oplossing te zoeken met extra ondersteuning. Daarom kwam hij in maart 2019 in een geassisteerde woning terecht. Sindsdien komt hij vijf keer per week in het dagverzorgingscentrum waar ik coördinator ben. Ik zie hem sindsdien dus elke werkdag, en eerlijk gezegd schrok mij dat af in het begin. Ja, zijn periode in het ziekenhuisgebeuren had ons dichter bij elkaar gebracht, maar wat zou er gebeuren als we elkaar weer elke dag zouden zien? In een compleet nieuwe context dan nog: ik die voor hem zorg in plaats van andersom.”

“Tegen alle verwachtingen in verloopt alles goed. Ik moet zeggen dat ik best wel trots ben op mijn vader. Hij heeft mijn team volledig in zijn hart gesloten en komt op voor ons. Zijn leven ziet er compleet anders uit dan voor hij in het ziekenhuis belandde. En al is hij met zijn bijna 55 lentes de jongste uit de groep, hij heeft al heel veel vrienden gemaakt in het centrum. Vandaag de dag is mijn vader iemand die trots is op zijn beide kinderen en die zijn leven op de rails heeft: een groot voorbeeld.”

^{(Lees verder onder de foto.)}

“Wat deze situatie me geleerd heeft, is dat de band met je ouders er een is om te koesteren. Zijn abces had zomaar eens zijn einde kunnen betekenen, maar ik ben blij en dankbaar dat we nieuwe kans hebben gekregen en dat hij er nog steeds is. De situatie met mijn vader heeft me leren relativeren en doen genieten van de kleine dingen.”

Sarah (32) leerde van haar papa dat ze altijd haar hart moet volgen

“Mijn papa betekent ontzettend veel voor mij en verdient het écht wel om in de bloemetjes gezet te worden. We hebben altijd een zeer goeie band gehad. Toen ik klein was, speelde hij urenlang winkeltje met mij. Maar ook toen ik ouder werd, stond hij altijd voor me klaar. Van hem heb ik geleerd om altijd mijn hart te volgen. Toen ik mijn man Laurent leerde kennen, was hij ontzettend gelukkig: hij en Laurent zijn twee handen op één buik. Ook toen ik zwanger was van onze eerste dochter kon zijn geluk niet op. Toen we ons huis kochten, heeft hij samen met mijn man alle verbouwingen gedaan. Wanneer we het moeilijk hadden konden we altijd op hem rekenen om een lach op ons gezicht te toveren.” 

“Toen onze tweede dochter werd geboren en ik in het ziekenhuis een vleesetende bacterie opliep, stond hij opnieuw klaar voor mij en mijn gezin. Hij heeft zichzelf altijd weggecijferd: ons geluk is voor hem het allerbelangrijkste. Onze twee meiden zijn dol op hun vake en hij op hen. Het voorbije jaar is er veel gebeurd, maar altijd vindt hij de kracht om door te gaan. Ik ben heel fier op hem. Ik zal nooit kunnen terugdoen wat hij voor mij heeft gedaan. Ik hoop nog heel veel mooie momenten met hem te mogen delen.”

Fijne Vaderdag! Dit zijn je verlofrechten als werkende papa

Moederdag: onze lezers en hun kinderen over hun supermama (+)

Moederdag met 2: zo vieren lesbische mama’s Xanthe en Anneleen. “In de crèche knutselt Maëlle voor maar 1 van ons een cadeautje” (+)