Exact op de eerste tonen van de intro begon het te druppelen op de Grote Markt van Tienen. Voor de één was dat een last, voor de ander de ideale setting bij de ondoorgrondelijke gitaarlicks van David Gilmour. De voormalige Pink Floyd-voorman tourt de wereld rond met zijn vierde soloalbum “Rattle That Lock”, dat in 2015 het licht zag. België doet Gilmour maar liefst twee keer aan: op 27 en op 28 juli. Zeventig jaar is de man nu en zijn lange manen is hij al lang kwijt. Maar zijn pluimen is hij nog niet verloren.

Gierende gitaarsolo's

Een man van veel woorden is hij niet. Een schamele “Thank you, indeed” en een voorstelling van de band leken hem wel voldoende. Gelukkig kan Gilmour als geen ander zijn muziek laten spreken. Hij wordt niet voor niets bestempeld als een van de beste gitaristen ter wereld. Ook in Tienen was het gierende gitaarsolo’s galore. In elk van de 22 gespeelde nummers liet Gilmour zijn gitaar schroeien doorheen de begeleidingsmuziek. En dat deed hij na al die jaren nog steeds feilloos.

Gilmour zette stevig in met “5 A.M.”, “Rattle That Lock” en “Faces of Stone”, nummers van zijn laatste plaat. “What Do You Want From Me” was de eerste Pink Floyd-song die de revue passeerde, en dat werd gesmaakt. Tijdens “The Great Gig In The Sky” kregen ook de achtergrondzangers – een die hard fan informeerde me dat ze “al heel lang met David Gilmour optreden” - hun moment de gloire.

Wie gekomen was om zich een avondje op een Pink Floyd-concert te kunnen wanen, was eraan voor de moeite. Gilmour zorgde er minutieus voor dat de avond geen hitjesfestijn zou worden. Bij de minder bekende nummers van nieuwe plaat “Rattle That Lock” had hij de grootste moeite de mensen geboeid te houden. Daardoor oogde het publiek soms wat comfortably numb. De muzikanten leken er dan ook soms meer plezier in te hebben dan de toeschouwers. Dat het concert uitverkocht was en er dus weinig plaats was om de beentjes los te gooien, kan ook wel gezorgd hebben voor de onbeweeglijkheid van de massa.

Lieve opa

Maar het waren toch nog altijd vooral de Pink Floyd-nummers die konden bekoren. In het tweede deel van het concert, reeg Gilmour ze dan ook aan elkaar. “Wish you were here” werd luidkeels meegebruld vanaf de eerste “So”. Ook “Money”, “High Hopes” en “Shine On You Crazy Diamond” konden op heel wat bijval van het publiek rekenen. Afsluiter “Run Like Hell” werd vergezeld door lasers die een knipoog waren naar de legendarische Pink Floyd-lichtshows van weleer. De bandleden moesten zich zelfs even behelpen met zwarte Ray Ban-zonnebrillen tegen het verblindende licht. Als toemaatje kregen we nog “Time” en ook “Comfortably Numb” mocht niet ontbreken, om te eindigen met, jawel, een gitaarsolo.

Toen het na drie uur toch wel stilaan tijd werd om afscheid te nemen, zette Gilmour eventjes zijn onvermurwbare coolness aan de kant en zwaaide hij als een lieve opa dankbaar zijn publiek vaarwel. “Dat concert was perfect hé”, besloot een Limburger die blijkbaar ook naar het verre Tienen afgezakt was. We zouden het zelf niet beter kunnen verwoorden.

Wie niet genoeg kan krijgen van David Gilmour, kan zijn fantastische gitaarspel vandaag, donderdag 28 juli, opnieuw bewonderen op de Grote Markt van Tienen. Ook dat concert is uitverkocht.