‘Feel Good’ begeeft zich virtuoos op het scherpe randje tussen comedy en drama

Aan het slot van dat eerste hartveroverende seizoen van Feel Good over de liefde tussen comedian Mae (Mae Martin) en George (Charlotte Ritchie) lijkt er van de wolk van liefde en lust waarin alles begon weinig over. George had in het begin van de serie besloten haar heteroleven aan de kant te zetten toen ze Mae zag optreden in een Britse comedyclub. Maar het leven haalt haar in. Mae kan haar verleden als drugsverslaafde niet achter zich laten, George merkt dat ze Mae niet voor de wereld verborgen kan houden en dat ze wellicht in het reine moet komen met de keuzes die de liefde voor haar heeft gemaakt. 

Misschien goed voor de late instappers bij Feel Good om hier te melden dat het een comedyserie is, een van de geestigste van de laatste jaren, al is het af en toe lachen door de tranen heen. En dat het materiaal misschien zo sterk is omdat Mae Martin, die ook het scenario schreef, uit haar eigen turbulente leven put.

Seizoen twee bestaat uit wederom zes strak vertelde korte afleveringen. Het begint in een afkickkliniek in Canada. Daar komt Mae vandaan en haar rijke ouders maken zich vanaf een afstand zorgen over haar. Vanuit een ander perspectief zou je kunnen zeggen dat ze haar leven proberen te manipuleren. De moeder van Mae is een formidabele rol voor Lisa Kudrow, die in de maand dat er veel over de Friends-reünie werd gesproken, vooral liet zien dat ze ver voorbij Phoebe is. De manier waarop ze die paar korte scènes die ze in Feel Good heeft een maximaal ontregelend effect meegeeft, is misschien alleen te vergelijken met hoe Olivia Colman als de stiefmoeder in Fleabag voortdurend de show stal.

Een paar weken na het derde seizoen van Master of None, is Feel Good opnieuw een show over een complexe lesbische relatie. Zat in die eerste serie een kinderwens de relatie in de weg, in Feel Good duiken er geesten uit het verleden op, die Mae voor de zoveelste keer dreigen mee te slepen. In dit geval duikt de weggestopte herinnering op aan een relatie die ze als vijftienjarige met een dertigjarige man had, een man die ze nog steeds een vriend noemt. Uit haar vage herinneringen, deels verdwenen in een drugsroes, duiken langzaam de contouren van misbruik op.

De serie maakt duidelijk dat de relatie tussen Mae en George alleen een toekomst heeft (en we gunnen ze het zo), als kwesties uit het verleden onder ogen worden gezien. Net als Fleabag en Master of None beweegt Feel Good zich virtuoos op het scherpe randje tussen comedy en drama. Net als Mae en George zelf heeft Feel Good helemaal geen behoefte aan een bekrompen categorie.

Feel Good is nu te bekijken op Netflix.