Ouders van verongelukte kinderen fietsen langs plaatsen waar hun kind om het leven kwam

Initiatiefneemster voor deze fietstocht is Lydia, de moeder van Glenn Aarts. “We hebben deze fietstocht georganiseerd voor lotgenoten in onze regio”, zegt ze. “We hebben allemaal een kind verloren in het verkeer. We proberen op die manier ook steun te vinden bij elkaar. We houden 12 keer halt en plaatsen een roosje bij hun SAVE-bord of herdenkingsplek. Het geeft ons moed en kracht om samen door te gaan en er toch nog het beste van te maken.”

OVK is een vereniging die gezinnen die een kind hebben verloren in het verkeer steunt. Deze vzw ijvert voor meer verkeersveiligheid in het bijzonder als het gaat om kinderen en jongeren. Het initiatief kwam van ouders die hun kind verloren in het verkeer. Ze zochten naar een luisterend oor en naar meer begrip. “We organiseren ook praatwandelingen of, zoals nu, een fietstocht. Op vraag van de ouders plaatsen we ook een SAVE-bord op de plaats van het ongeval”, zegt Jan Meeusen.

“Het is bedroevend hoe er wordt omgegaan met daders en slachtoffers van een verkeersongeval”, zegt Jan Meeusen. “Let op, ik maak hier wel degelijk het verschil tussen per ongeluk iemand raken met de dood als gevolg of daders die zich in een toestand bevinden waarbij ze de wet overtreden door drank- of drugmisbruik, te hard rijden of door een rood licht rijden of vluchtmisdrijf. Dat zijn fouten die niet aanvaardbaar zijn. Daar komt nog bij dat de wetgeving veel te laks omgaat met de strafbepaling. Het is dan nog maar de vraag of de straf wordt uitgevoerd en of gecontroleerd wordt. Het is schrijnend om in de politierechtbank te moeten vaststellen dat de daders vaak geen greintje spijt betonen tegenover de ouders en hun fout totaal niet inzien.”

Philippe (32) 

“Vijf jaar geleden werd onze zoon Philippe door een dronken chauffeur voor dood achtergelaten op de Nieuwmoersesteenweg in Wuustwezel”, zegt Didier Nys, de vader van Philippe. “Uit onderzoek blijkt dat hij niet op slag dood was na de crash. Had de bestuurder de hulpdiensten verwittigd, zou de afloop misschien niet zo dramatisch geweest zijn. Maar de dader heeft nog steeds geen schuldbesef. Voor ons is het nog steeds een nachtmerrie.”  

Kimberly (17) 

Op 9 juli 2010 vertrekt Kimberly (17) samen met een vriendin om uitnodigingen te gaan posten voor haar 18de verjaardag. Die zou ze vieren op 8 augustus. Kimberly stapt op haar scooter en zegt nog: “Ik ben niet lang weg”. Dat waren meteen haar laatste woorden, want even later worden Kimberly en haar vriendin het slachtoffer van een verkeersongeval. Op de Moerkantsebaan worden ze aangereden door een auto. Haar vriendin overleeft het ongeval maar Kimberly ligt negen dagen in coma. Uiteindelijk sterft ze op 18 juli 2010.