Direct naar artikelinhoud
VoorbeschouwingBelgië-Finland

Er is maar één optie voor de Rode Duivels tegen Finland vanavond

De Rode Duivels amuseren zich op training in aanloop naar de wedstrijd tegen Finland.Beeld Photo News

‘Als je een toernooi wil winnen, moet je tegen elke andere ploeg durven spelen en eventueel verliezen.’ Dat zei Roberto Martínez op de World Cup en hij en de Rode Duivels hielden woord. Tegen Finland vanavond is winnen het enige goede scenario.

Zaterdag verscheen het eerste verhaal in de Belgische media over welke tegenstanders België eventueel zou kunnen treffen en hoe die te vermijden. Rijkelijk vroeg, want in twee van de zes groepen was toen de tweede speeldag niet eens afgewerkt. De keuze was simpel: ofwel win je van Finland en word je eerste. Of je verliest van Finland, dat op gelijke hoogte komt qua punten, maar dat als eerste wordt gerangschikt omdat het de onderlinge wedstrijd heeft gewonnen.

In geval van groepswinst bestaat de mogelijkheid dat je de slechtste optie kiest uit de beste derdes van de groepen A, D, E of F. Dat wordt overigens niet geloot maar bepaald volgens een matrix met vijftien verschillende combinaties waarmee we u niet zullen lastig vallen. Weet wel dat België aanvankelijk veruit de meeste kans (één op drie) had om de derde uit groep E of F te treffen. Maar omdat Zwitserland in groep A met vier punten zeker is van een ‘beste derde-plaats’, is er maar één kans op tien meer dat België tegen de derde moet uit F, de zogeheten groep des doods met Frankrijk, Portugal of Duitsland. Zo staat het er nu voor, met alleen Groep A die klaar is. Als de Rode Duivels vanavond aan hun wedstrijd beginnen, is ook groep C al klaar, maar die kunnen ze in de volgende ronde niet treffen, ook niet de beste derde uit die groep.

Iedereen vermorzelen

“Alleen wie nooit heeft gesport op niveau en wie nooit heeft geleerd wat winnen is, laat zich opzettelijk verliezen.” Dat is, samengevat, een uitspraak van Chuck Daly, de eerste coach van het eerste en enige echte Dream Team, de Amerikaanse olympische basketbalploeg met Michael Jordan, Magic Johnson en Larry Bird, die op de Spelen van Barcelona 1992 de tegenstand verpletterde.

De hork Daly deed die uitspraak toen hem werd gevraagd wat hij ervan vond dat ze in de andere poule aan het speculeren waren over opzettelijk wedstrijden verliezen om toch maar zo laat mogelijk de VS in de ogen te moeten kijken. “En wat ons betreft? Wij nemen geen gijzelaars. We willen iedereen vermorzelen.” Martínez is uit hetzelfde winnaarshout gesneden. Spelers die rust nodig hebben, zullen vanavond rust krijgen, maar verder wil hij zijn eigen Dream Team vol laten gaan voor winst.

Vanavond speelt hij bijvoorbeeld met de drie gerevalideerde sterren in zijn team: de harde werker Axel Witsel, over wiens alles behalve miraculeuze genezing hopelijk het laatste verhaal is verschenen, Eden Hazard, die als hij goed speelt misschien baat heeft bij een psycholoog, en Kevin De Bruyne, die hopelijk geen terugval kent. Misschien dat Lukaku niet speelt, of misschien maar één helft, en misschien dat ook Thomas Vermaelen wat ritme mag opdoen, maar die jongens in de wei sturen met de handrem op en de ingefluisterde mededeling dat verliezen niet erg is, neen, die optie is aan Martínez niet besteed.

Evenmin drie jaar geleden toen Martínez in Kaliningrad tegen Engeland in de overbodige derde groepswedstrijd heel wat bankzitters speelminuten gaf, maar het toch 1-0 werd voor de Belgen. Engeland had de op papier makkelijkste weg naar de finale, maar sneuvelde net als de Rode Duivels in de halve eindstrijd om daarna ook om brons te verliezen van België.

De World Cup 2018 en Euro 2021 zijn niet helemaal te vergelijken. Toen begon België laat aan het toernooi, speelde nogal wat wedstrijden kort op elkaar, en na twee zware partijen in warme stadions tegen Panama (3-0) en Tunesië (5-2) stond vier dagen later de wedstrijd tegen Engeland op het programma en nog eens vier dagen later de achtste finale.

De omstandigheden zijn drie jaar later anders en in het voordeel van België. Het tempo in de poulefase is identiek aan Rusland, maar de agenda is minder slopend. In Rusland speelde België een wedstrijd om 15 uur, één om 18 uur en één om 21 uur. In Rusland was het toen bovendien veel heter dan nu. België speelt/speelde op dit EK twee keer om 21 uur en één keer in Kopenhagen om 18 uur.

Het grootste verschil is evenwel de rust die de Belgen krijgen. Na hun laatste poulewedstrijd vanavond, komen ze pas weer in actie zaterdag (als ze verliezen van Finland en tweede worden) of zondag (in geval van groepswinst). Te veel rust gunnen aan de basisploeg, is dus geen goed idee, want dat zou betekenen dat sommige spelers tien dagen geen wedstrijd hebben gespeeld. Dat kan in een lange competitie wel eens heilzaam blijken, maar zo’n mini-decompressie wil je niet in een toernooi.

Bovendien heeft de recente geschiedenis uitgewezen dat gemakkelijke scenario’s even makkelijk op een sisser kunnen eindigen en moeilijke scenario’s, zelfs als die uiteindelijk minder goed aflopen, met lof worden overladen. Op het laatste EK in Frankrijk lag de weg naar de finale wijd op, maar botsten de Duivels op godbetert Wales. Op het laatste WK werd Brazilië geklopt en eindigden de Duivels met een winstwedstrijd om de derde plaats. In 2016 werden ze weggehoond, in 2018 ingehaald als helden.