Drie pasgeboren welpjes in Zoo startschot van nieuw kweekprogramma

Verzorger Daan Meersschaert (24) is in de wolken als we hem vragen naar zijn ervaring. “Het was heel speciaal”, vertelt hij. “Ik ben superblij dat ik de welpjes ontdekt heb. Donderdagochtend heb ik eerst de camerabeelden van de nacht gecontroleerd en daar zag ik al dat Tasa een nest aan het maken was. Ze was heel onrustig. Toen ik dan opnieuw naar de livebeelden ging, zag ik de geboorte van het eerste welpje, zo rond 8.45u. Een halfuur later volgde er nog eentje en nog eens een uur later was het derde kleintje er.”

De bevalling kwam er na honderd dagen van hopen en afwachten. “We hebben paringen gezien, maar meer wisten we niet. Het bleef de vraag of ze wel of niet drachtig was. Pas een week voor de bevalling merkten we dat haar buik dikker werd en haar tepels zichtbaar”, zegt de verzorger. “En kijk, nu zijn ze er. Al blijft het spannend. Pas als ze een week of acht zijn, is het grootste risico voorbij. Dan krijgen ze inentingen en wordt gekeken welk geslacht ze hebben.”

Jong en onervaren

“Tasa doet het supergoed”, lacht Daan trots. “Ze is jong en onervaren en heeft ineens drie welpen om voor te zorgen. We zijn heel blij dat ze hen zoogt en goed schoon likt. De kleintjes bewegen goed, kruipen tot bij de tepels en bij twee van de drie zijn de ogen al open. Dat zien we op de beelden, want we kunnen zelf niet bij de jongen. Tasa zit met hen in een nestbox, waar het donker is. Ze komt af en toe uit de box om eten te zoeken, haar kleintjes laat ze daar. Net als in de natuur.”

Leeuwinnen isoleren zich voor een bevalling. Dan staan ze er alleen voor en moeten ze dus ook in het wild hun jongen achterlaten om eten te gaan zoeken. “Als die welpen goed gevoed zijn, blijven ze onbeweeglijk liggen. Zo kan de moeder hen verstoppen voor vijanden terwijl ze zelf op jacht gaat”, zegt curator Sarah Lafaut. “Dat doet Tasa ook. Leeuwinnen brengen kleintjes groot op instinct. Net omdat moeders in spe zich afzonderen, leren ze niet van elkaar. Ze moeten zelf ontdekken hoe ze voor hun kroost kunnen zorgen. Daardoor is een eerste worp van een leeuwin altijd een groot risico.”

“Tasa leert snel. Het is mooi om die evolutie te zien. Zelfs na vijf dagen”, vertelt Sarah Lafaut. “Ook al is ze soms wat onbeholpen als ze een kleintje in haar bek neemt en dan merkt dat ze die twee andere niet tegelijkertijd kan dragen.” Tegen augustus hopen de verzorgers dat Tasa haar jongen meeneemt naar het buitenperk.

Bloedlijn

Het was negen jaar geleden dat er nog eens leeuwenwelpjes waren in Zoo Antwerpen. De laatste was Nestor, de papa van deze drieling. Genetisch gaat het om een belangrijke bloedlijn, want het zijn West-Afrikaans, Centraal-Afrikaanse leeuwen. Dat is een ondersoort die sterk bedreigd is in de natuur. “Deze jongen zijn de eerste in een nieuw kweekprogramma dat we opstarten voor deze ondersoort. Zo hopen we hun soortgenoten in het wild te helpen overleven”, vertelt Lafaut. “Door nu een reservepopulatie op te bouwen, hopen we ons steentje bij te dragen in het behoud van deze ondersoort.”