Vandaag uitspraak in zaak die heel Frankrijk in de ban houdt: krijgt Valérie (40) levenslang voor moord op man die haar 25 jaar door hel deed gaan?

Het verhaal van Valérie Bacot leest als een onversneden tragedie. Twaalf jaar is ze als haar alcoholverslaafde moeder een nieuwe vriend introduceert, na haar mislukte huwelijk met de vader van Valérie. Daniel Polette trekt bij zijn kersverse vriendin en haar dochter in en het duurt niet lang eer hij Valérie een eerste keer misbruikt. Bijna dagelijks moet ze het misbruik doorstaan. 

Het duurt twee jaar eer een niet nader genoemd familielid naar de politie stapt. Er volgt een rechtszaak en haar stiefvader wordt in 1995 veroordeeld tot vier jaar cel. Na iets meer dan de helft van zijn tijd komt hij vrij. Daarop trekt hij gewoon weer bij zijn gezin in. En het misbruik herbegint.

Op haar zeventiende blijkt Valérie plots zwanger van haar stiefvader. Polette besluit de moeder van Valérie te verlaten en met zijn stiefdochter in een dorpje enkele kilometers verderop te gaan wonen. Daar moet ze met hem trouwen en wonen ze achttien jaar samen. Het wordt een leven vol misbruik, geweld en terreur. Daarover getuigde ze in detail in de rechtszaal afgelopen week. Polette dwingt Valérie zelfs om zich te prostitueren. Hij bouwt de monovolume van het gezin om en geeft zijn vrouw een oortje waardoor ze instructies krijgt als ze aan het werk is. Het is in diezelfde monovolume dat Polette aan zijn einde zal komen.

Valérie heeft op dat moment vier kinderen met haar man. Op een dag vertelt haar dochter Karline (14) haar dat haar vader haar gevraagd heeft “hoe het seksueel met haar ging”. Volgens de psychiater en de psycholoog die afgelopen week op haar proces getuigden, knapte er toen iets bij Valérie Bacot. Volgens de experts kon ze toen niet anders dan haar man te doden, zodat ze eindelijk uit zijn tirannieke greep kon ontsnappen en haar dochter kon behoeden om hetzelfde lot te ondergaan als zij. “Een andere uitweg zag ze niet.”

13 maart 2016. Valérie schiet haar man in hun monovolume door het achterhoofd met een vuurwapen dat hij eerder zelf had aangekocht. Diezelfde ochtend heeft ze al geprobeerd om hem te vergiftigen, maar dat is niet gelukt. Haar twee zonen en het vriendje van haar dochter helpen haar om het lichaam in het bos te begraven. Daarna geeft ze haar man op als vermist. Het zal nog meer dan een jaar duren eer het lichaam wordt gevonden, nadat het vriendje van de dochter van Valérie er iets over verteld heeft aan zijn moeder. Die laatste stapt naar de politie. In oktober 2017 worden Valérie en haar kinderen opgepakt.

De drie jongens die haar hielpen waren nog minderjarig op het moment van de feiten en worden in december 2019 veroordeeld tot zes maanden voorwaardelijk voor het verbergen van het lijk. Bacot zit anderhalf jaar in voorarrest en stond deze week voor de rechter. Ze riskeert levenslang voor de moord op haar man.

Het proces wordt op de voet gevolgd in Frankrijk. Miljoenen Fransen zagen in mei al hoe Bacot tijdens een interview met TF1 in tranen haar relaas van de feiten deed. Een online petitie van een actiecomité dat haar vrijlating eist, verzamelde sinds januari al meer dan 700.000 handtekeningen. Volgens haar advocate is Valérie Bacot “erg ontroerd” door die blijk van steun. 

De openbare aanklager in de zaak is er evenwel niet van overtuigd dat Bacot niet anders kon dan haar man te vermoorden. Zo had ze een klacht kunnen indienen. Volgens de verdediging gebeurde dat ook, tot twee keer toe, maar zonder gevolg. Ze diende daarvoor een klacht in wegens grove nalatigheid tegen de staat.

Vanochtend liet het Openbaar Ministerie weten dat het maar één jaar cel zal vragen voor Bacot. Aangezien ze al meer dan twee jaar in voorarrest zat, zou dat betekenen dat ze onmiddellijk vrij is. Volgens de openbare aanklager moet de vrouw de kans krijgen om een nieuw leven te beginnen, aldus correspondent Frank Renout in Frankrijk. Haar kinderen zouden haar ook nodig hebben.

LEES OOK: Van moord beschuldigde Valérie (40) getuigt over dagelijkse hel van bijna 25 jaar: “Na de afranselingen was hij rustiger, liever dat dan uitgescholden te worden”