De balans van de eerste twee Tourritten: Van der Poel zei foert, Van Aert heeft het openingsweekend een beetje gemist

MvdP zei gewoon foert.

De redelijk fenomenale Mathieu van der Poel deed waarvoor hij naar de Tour is gekomen, en wat zijn grootvader Raymond Poulidor nooit is gelukt. Hij is de nieuwe drager van de gele trui, na een verbluffende ritzege op Mûr-de-Bretagne, die hij behaalde in de beste traditie van Mathieu van der Poel. Hij viel aan en zag niet om, of toch maar een klein beetje, en hij tartte — in de naam van de opa — nog maar een keer de wetten van het wielrennen. Want wie de rit wil winnen woekert niet met zijn krachten, zoals Van der Poel deed, toen hij ook al bij de eerste beklimming van Mûr-de-Bretagne in de aanval ging.

MvdP zei gewoon foert. Zondag was zijn laatste kans om de gele trui te dragen en die liet hij niet liggen.

Er is al veel te doen geweest om zijn halfslachtige deelname aan de Tour de France, omdat hij liever alles op de Spelen van Tokio had gezet, waar hij olympisch kampioen in het mountainbike wil worden. En toch moest niemand hem in Bretagne komen uitleggen waar het allemaal om ging. Er was ‘unfinished business’ in de familie Van der Poel - Poulidor. Wat Van der Poel zondag deed, dat was nogal een ander eerbetoon aan ‘papy’ dan wat die roekeloze toeschouwster zaterdag met haar kartonnen bord presteerde.

Van der Poel zei gisteren dat hij tot Parijs in de Tour wil blijven. Daarmee is alle mysterie — wanneer stapt hij uit de Tour? — nu ook van de baan. Koersen tot Parijs en dan het vliegtuig in naar Tokio.

Hij kan nog enkele dagen in de gele trui rijden. Tot woensdag, wanneer het tijdrit is. Klimmen en tijdrijden zijn de twee dingen in het wielrennen waar hij niet in uitblinkt. Ze bestaan echt. Zodat, wat Mûr-de-Bretagne zondag voor Van der Poel was, de tijdrit Changé-Laval (27,2 km) woensdag precies is wat Wout van Aert nodig heeft om de gele trui te kunnen pakken.

In tegenstelling tot Alaphilippe (ritwinst en geel zaterdag) en Van der Poel, heeft Van Aert het openingsweekend in Bretagne een klein beetje gemist. Belgisch kampioen worden, na een blindedarmoperatie, is toch nog iets anders dan een heel peloton trotseren in de Tour de France. Hij staat in het klassement op 31 seconden, of maak daar 18 (Pogacar) en 17 seconden (Roglic) achterstand van op de belangrijkste klassementsrenners.

Vergeten we even voor het gemak de onwaarschijnlijke slottijdrit van Tadej Pogacar vorig jaar op La Planche des Belles Filles. Dan is 18 seconden harder rijden dan Pogacar over 27 kilometer voor Van Aert niet de meest onmogelijke opdracht waar hij in zijn wielerleven al heeft voor gestaan. En dan zien waar Roglic strandt. En of ook Van Aert zal krijgen waarvoor hij naar de Tour is gekomen.

En ondertussen gaan Tadej Pogacar en Primoz Roglic gewoon verder waar ze vorig jaar geëindigd zijn. Roglic pakte zaterdag 4 bonificatieseconden, Pogacar pakte er zondag 5 terug. Waarmee de strijd om de eindzege al goed en wel begonnen is. En waarmee er na amper twee dagen ook al meer klaarheid komt in de kwestie-Ineos Grenadiers.

Vier kopmannen hadden de Grenadiers zaterdagmiddag bij de start in Brest; in het beste geval houden ze daar na zondag twee van over. Out is Tao Geoghegan Hart (96ste op 9:31) en ver staat ook Richie Porte (43ste op 3:08). Geraint Thomas verloor zondag 23 seconden (op 0:41) in het klassement en dus is de Ecuadoraan Richart Carapaz (18de op 0:31) nu de beste man bij de Grenadiers. Alvast ook tot woensdag in de tijdrit.

Zelf je ploeg samenstellen? Surf naar goudentour.be en maak kans op talloze speeldagprijzen!